Οι λαγοί και τα βατράχια (Γέροντας Γρηγόριος Δοχειαρίτης)

Ἐδῶ, σ᾽ αὐτὸ τὸ βουνὸ ποὺ μένω, μακριὰἀπὸ τοὺς θορύβους καὶ τὶς ἀλαζονίες τοῦκόσμου, πολλὰ ἤκουσα. Ἔσφιγξα τὴν καρδιά μου καὶ ἐσιώπησα. Γκρεμίζονται ἐκκλησίες καὶκτίζονται τζαμιά! Ἔστω ὅτι ἀρέσκονται οἱκρατοῦντες καὶ στὸ ἰσλαμικὸ πιστεύω. Δὲν εἴχανε νὰ διαθέσουν ἕνα κομμάτι γῆς νὰκτίσουνε τζαμί; Οἱ πρόγονοί μας, καὶ παλιὰ καὶπρόσφατα, δὲν ἤθελαν νὰ βλέπουνε μιναρέ. Τοὺς θύμιζε ψεύτικες δοξασίες γιὰ τὸν Θεό. Τοὺς θύμιζε σκλαβιὰ πικρὴ καὶ δύσκολη. Φαίνεται ὅτι ἀλλοτριωθήκαμε κι ἀντὶ τὰπαιδιά μας νὰ μεγαλώνουν κάτω ἀπὸ τὰκαμπαναριὰ τῶν ἐκκλησιῶν, θὰ τρέφονται στὴν σκιὰ τῶν τζαμιῶν. Ποτὲ δὲν θὰ ξεχάσω ὅτι γεννήθηκα καὶ ἀνατράφηκα στὴν σκιὰ τῶν αἰγαιοπελαγίτικων
καμπαναριῶν. Ὁ κάθε χριστιανὸς ξύπναγε καὶκοιμότανε μὲ τὸν πόθο νὰ χτίση μιὰ ἐκκλησιὰκι ἕνα μονόλοβο καμπαναριό. Τὰ πλαίσια ποὺμᾶς δίνουν οἱ σημερινοὶ κρατοῦντες τί δυνατότητες μᾶς παρέχουνε γι᾽ αὐτὰ τὰ γλυκὰὄνειρα τοῦ ἑλληνισμοῦ καὶ τοῦ χριστιανισμοῦ; Σαλεύεται ὁ νοῦς μου, ὅταν βλέπω τζαμιὰ καὶμιναρέδες.

Ἀλλὰ καὶ ἐκείνη ἡ μαύρη Ἐκκλησιὰ τί κάνει; Παραδόθηκε; Ἔχασε κάθε ζωὴ καὶ πνοή; Τόσοι κληρικοὶ πεπαιδευμένοι δὲν μποροῦν νὰἀντιμετωπίσουν τὴν κατηφοριὰ ποὺ πῆρε ἡΚυβέρνηση; Καὶ ἀπ᾽ ὅ,τι ἀκούω, πλεξούδα ἀπὸμαλλιὰ θὰ κυβερνήση τὸν τόπο! Ὁ ἀποστάτης δὲν κάνει στὴν ἄκρια. Ζῆ μὲ τὰ ὄνειρα τῆς ἀπιστίας. Ἀφοῦ καταστρέψη κάθε ἦθος καὶὕφος ἑλληνικὸ καὶ χριστιανικό, θὰ μεριάση. Ἀλλὰ δυστυχῶς στὴν σημερινὴ κατάσταση μέριασε πρῶτα τὸ ράσο, καὶ βρῆκε ἐλεύθερους τοὺς δρόμους γιὰ νὰ τραβήξη τὸν κόσμο.

Τί μαυρίλα εἶναι αὐτή; Τί σκοτεινιά; Τί ἀναποδιά; Δὲν μᾶς ἔμεινε τίποτε γιὰ νὰξαποστάσουμε. Τὴν περίοδο αὐτὴ βάλαμε τὴν πιὸ σκληρὴ πέτρα γιὰ μαξιλάρι. Δὲν εἶναι νὰἀνοίγης οὔτε πόρτα οὔτε παράθυρο. Ἀπὸπουθενὰ δὲν θὰ φυσήξη δροσιά. Οὔτε ἀπὸ τὸράσο! Γίναμε δειλοὶ οἱ ρασοφόροι σὰν τοὺς λαγούς.

Ὁ Αἴσωπος λέγει ὅτι οἱ λαγοί, ἐπειδὴεἶναι τὰ πιὸ φοβισμένα ζῶα, ἀπεφάσισαν νὰπέσουν στὴν λίμνη. Ἀλλὰ πλησιάζοντας, ἔπεσαν τὰ βατράχια. Καὶ εἶπαν: «Ἔχει ἄλλα ζῶα ποὺ φοβοῦνται πιὸ πολὺ ἀπὸ μᾶς»!

Δὲν ἔχω ἄλλο χαρακτηρισμὸ νὰἀποδώσω στὸ ράσο, ἀπὸ βατράχια. Καὶ ἐμμένω στὴν θέση αὐτήν. Οἱ λαγοὶ κυνηγᾶνε τὰβατράχια! Εὔχομαι τόλμη καὶ θάρρος νὰ δώση ὁ Χριστός μας στὸν Ἕλληνα κληρικὸ καὶπνεῦμα αὐτοθυσίας καὶ διάθεση μαρτυρική. 

Γρηγόριος ὁ Ἀρχιπελαγίτης