Εδώ και μέρες θέλω να γράψω για ένα όνειρο, για ένα σημαντικό έργο του πατρός Ιωάννη Κατή, το οποίο όμως δεν κατάφερε να γίνει πράξη ολοκληρωμενο.

Ένα παράπονο με μεγάλη Αγάπη...

Εδώ και μέρες θέλω να γράψω για ένα όνειρο, για ένα σημαντικό έργο του πατρός Ιωάννη Κατή, το οποίο όμως δεν κατάφερε να γίνει πράξη ολοκληρωμενο.

Ο πατέρας Ιωάννης είχε ένα όνειρο.

Να φτιάξει για την αγάπη του Χριστού ένα χώρο, ένα κτιριακό συγκρότημα, όπου θα φιλοξενούνταν οι φτωχοί αδερφοί, οι γιαγιάδες και οι παππούδες που δεν θα είχαν άλλου στέγη και ένας χώρο, με αίθουσες για τα κατηχητικά και ένα παιδικό σταθμό για να πηγαίνουν τα παιδιά των εργαζομένων γυναικών μαζι με ιατρείο.

Ένα μεγάλο όνειρο που δεν των άφησαν να το κάνει πράξη.

Θυμάμαι από μικρό παιδάκι που πήγαινα στην εκκλησία να λέει ο γέροντας για αυτό το Ίδρυμα, και να ζω τους αγώνες που έκανε για να διεκδικήσει το διπλανό οικόπεδο προς όφελος του Περάματος.

Έλεγε δεν γίνεται να μην έχει το Πέραμα ένα ίδρυμα, μια στέγη για τους ανθρώπους που δεν έχουν κανέναν να τους βοηθήσει, για τους φτωχούς που δεν έχουν ένα κατάλυμα για να μείνουν.

Όμως ο πόλεμος που δεχόταν ο πάτερ ήταν και είναι ακόμη μεγάλος.

Όπου υπάρχει χάρη Θεού υπάρχει πόλεμος από τον εξαποδητη.

Ένα εμπόδιο ο ΟΛΠ όπου και ανήκε το οικόπεδο.

Δεύτερο εμπόδιο, οι πολιτικοί (ο πατέρας Ιωάννης ήταν και είναι ενας καθαρός ιερέας), ο οποίος δεν ήξερε από πολιτικά παιχνίδια.

Κάποια στιγμή του πρότειναν να του δώσουν το χώρο όπου σήμερα στεγάζεται το γ' ΚΑΠΗ (δεν θυμάμαι αν και μου είπε το όνομα της γυναίκας που είχε μεσολαβήσει για αυτό) Περάματος όμως ο πατέρας ήθελε ο χώρος αυτός να μην είναι μακριά από την εκκλησία για να μπορούν οι άνθρωποι και ειδικά οι μεγαλύτεροι να μπορούν να εκκλησιάζονται.

Πολλοί του είπαν ειδικά άνθρωποι τις πολιτικής πως θα συντηρήσει όλο αυτό το σχέδιο στο Πέραμα.

Ο πατέρας τους έδειξε ότι με την Χάρη του Θεού ξεπαιρνούνται όλα τα εμπόδια.

Μιλάμε πάντα για τα χρόνια ανάμεσα στο 1994-2018.

Με την χάρη του Αγίου Γεωργίου ο πατέρας Ιωάννης καταφέρνει.

Ο Ναός να φτιάξει και να ξεκινήσει το γεύμα αγάπης, κύριες μαγειρεύουν και στρώνουν την αίθουσα του πνευματικού κέντρου του Ναού αλλά και αμάξια μοιράζονται μεριδες γευμάτων στα σπίτια κατακοίτων συνανθρώπων μας.

Δημιούργησε φαρμακείο με υπεύθυνη φαρμακοποιό περαματιωτίσσα για παροχή φαρμάκων σε φτωχούς συνανθρώπους μας.

Και σύστησε Ιατρείο για πολλά χρόνια στον Ναό για τους άπορους, όπου ερχόντουσαν ιατροί πνευματικά παιδιά του γέροντα από την Αθήνα και άλλες περιοχές για να παρέχουν ιατρική φροντίδα στους συνανθρώπους μας.

Τα χρόνια πέρασαν, 25 χρόνια από το μακρινό 1994 έως και σήμερα.

Δυστυχώς κανένας δεν ήθελε να βοηθήσει πραγματικά ή δεν ήξεραν πως να βοηθήσουν.

Και ερχόμαστε στο κοντινό αλλά περασμένο Νοέμβριο του 2017.

Υπάρχουν κάποιες στιγμές στην ζωή μας που βρισκόμαστε ανάξιοι σε σημαντικά γεγονότα ως μάρτυρες.

Είναι οι μέρες όπου ήρθε η εικόνα του Αγίου Γεωργίου μας και προστάτη του Περάματος από το Βυζάντιο Μουσείο Αθηνών, 31 Οκτωβρίου με 5 Νοεμβρίου 2017.

Μια υπέροχη εβδομάδα με λειτουργίες και πολύ κατάνυξη στον ναό μας.

Με μια όμως απροσδόκητη συνάντηση μες σε αυτήν την εβδομάδα με το δήμαρχο.

Το θέμα γνωστό και μοναδικό.

Το οικόπεδο για το ίδρυμα.

Θυμάμαι χαρακτηριστικά ότι ο πατέρας Ιωάννης μας είπε ότι πέρασε εκείνες της ημέρες από το οικόπεδο κάτω και ήθελε να δει τη έχει κάνει ο δήμος με το θέμα αυτο.

Υπήρξαν πολλές φορές όλα αυτά τα χρόνια στιγμές που πολύ υποσχέθηκαν στον πατέρα Ιωάννη ότι όταν αυτοί θα γίνουν δήμαρχοι ή βουλευτές θα έκαναν το παν να πάρει ο Ναός τον χώρο αυτό.

Έτσι ξεκινήσαμε και πήγαμε στο δήμο.

Ο πατέρας Ιωάννης το εκκλησιαστικό συμβούλιο μαζί με τον κυρ Μιχάλη που ήξερε την ιστορία.

Με ενέργειες του δήμου μάθαμε ότι το οικόπεδο το παραχώρησε τελικα ο ΟΛΠ στο δήμο μας και όχι στο ναό.

Και ότι θα ήταν ο δήμος πλέον ο διαχειριστής του οικοπέδου.

Μια πίκρα στα μάτια του πατρός ήρθε εκείνη την στιγμή αλλά δεν έκατσε.

Τελειώσαμε την συζήτηση με το νυν δήμαρχο λαγουδακη και αποχωρησαμε.

Ο πατέρας Ιωάννης ήταν στεναχωρημένος.

Ήξερε ότι έτσι όπως έγινε η κατάσταση το ίδρυμα δεν θα φτιαχτεί.

Γιατί περιπλέκονταν τα πράγματα μας είπε.

Ο πατέρας ξέραμε ότι είχε το χάρισμα να βλέπει.

Όπως ξέραμε ότι αν είχε πάρει ο Ναός το οικόπεδο υπήρχαν οι δυνατότητες ακόμη και τότε να κτιστεί άμεσα.

Βρέθηκαν 2 φορές άτομα που ήρθαν στο πάτερ Ιωάννη που είχαν την πρόθεση να κάνουν το όνειρο του πράξη για το λαό του Περάματος αν και αυτοί οι άνθρωποι μένανε εκτός Περάματος.

Μας είπε ότι πλέον δεν θα γίνει τίποτα όμως.

Μπήκα στο πειρασμό όμως να ψάξω τη γίνεται δεν ήθελα να πιστέψω ότι δεν θα γίνει το ίδρυμα.

Όμως ο πατέρας είχε δίκαιο.

Μετά από λίγο ψάχνοντας στο ίντερνετ βρήκαμε το ΦΕΚ για το οικόπεδο όπου ο ΟΛΠ για κάποια χρόνια το παραχώρησε στο δήμο μας και με έκπληξη βρήκαμε ότι ήταν γραμμένο ότι στο οικόπεδο είδη υπάρχει κτισμα για οίκο ευγηρίας, σε ένα οικόπεδο που υπάρχει μια παράγκα όμως.

Αυτό ήταν το τελειοτικό χτύπημα.

Σε ένα άδειο οικόπεδο κάποιοι πέρασαν σε ΦΕΚ ότι ήδη υπάρχει κτήριο.

Που ποιος πλέον θα το έφτιαχνε?

Κάπως έτσι τελείωσε το όνειρο του πνευματικού μου Πατέρα ο οποίος ηθελε να προσφέρει στο Πέραμα χωρίς να έχει να κερδίσει κάτι ένα ίδρυμα για τους φτωχούς του και τα παιδιά του Περάματος.

Πατέρα μου πρέσβευε υπέρ ημών.

Εύχομαι κάποτε να το καταφέρουμε να συνεχιστεί αυτό το όνειρο σου.

Το ανιδιοτελής έργο με Αγάπη Χριστού.

https://www.facebook.com/%CE%A0%CE%B1%CF%84%CE%AE%CF%81-%CE%99%CF%89%CE%AC%CE%BD%CE%BD%CE%B7%CF%82-%CE%9A%CE%B1%CF%84%CE%AE%CF%82-394353057801717/?modal=admin_todo_tour