Οξυγόνο τα μοναστήρια - Θεοφ. Προδρόμου Τολιάρας & Ν. Μαδαγασκάρης

Eχει γραφεί κατά καιρούς ότι τα μοναστήρια αποτελούν τους "πνεύμονες" της Ορθοδοξίας. Ορθό!
Η Ιερά Κοινοβιακή και Ιεραποστολική Μονή Αγίων Αναργύρων Πάρνωνος αποτελεί γι' εμένα όχι μόνο τους πνευματικούς πνεύμονες, αλλά και την καρδιά, το αίμα, τον εγκέφαλο, τα σπλάχνα τα ίδια μου τα "τζιγιερια", όπως συνήθιζε να λέει μια πιστή Σμυρνιά. Αποτελεί την οικογένεια, εδώ αν και άτεκνος κατέστην πνευματικώς πολύτεκνος, και το ιεραποστολικό εφαλτήριο και λιμάνι.

Εδώ τελώ την "Ιερά Αιμοκάθαρσή" μου και κάθε φορά που εισέρχομαι στο Καθολικό θυμάμαι τους μοναχικούς μου όρκους, εις επήκοον όλων εκφωνημένους, τόσο των ζώντων όσο κι των κεκοιμημένων, αυτών που πέρασαν από το ταπεινό αυτό εκκλησάκι και έδωσαν πριν από εμένα, δώδεκα αιώνες τώρα, τους ίδιους όρκους και τους κράτησαν, αναμφίβολα, αξιότερα εμού. Εδώ για λίγες στιγμές ακόμα θα εισπνέω λαίμαργα το οξυγόνο πριν και πάλι βυθιστώ στο πέλαγος της ιεραποστολής. 

Να εύχεστε αδελφοί μου, είτε εντός της Μάνδρας είτε στα τροπικά δάση της Νοτίου Μαδαγασκάρης να μη ξεχάσω τη βασική μου ιδιότητα, αυτή που αναξίως φέρω, το ότι είμαι καλόγερος.