Ονομάζεται
Λιούμποβ Σοκόλοβα.Παρότι είναι γνωστή για δευτερεύοντες κυρίως ρόλους θεωρείται
μία από τις μεγάλες ηθοποιούς του σοβιετικού και ρωσικού κινηματογράφου.
Γεννήθηκε σε μία οικογένεια εργατών στο
Ιβάνοβο το 1921.
Κοινωνική,γενναιόδωρη
και ασυμβίβαστη,η Λιούμπον Σοκόλοβα κατάφερνε πάντα να εισάγει ακτίδες
ειλικρίνειας και αλήθειας ακόμη και στις ταινίες που υπόκεινταν στους
κομμουνιστικούς κανόνες.Είναι αλήθεια πως οι μεγάλοι κινηματογραφιστές της
ρωσικής σχολής την υποστήριξαν στους ελιγμούς της ανάμεσα στους σκόπελους της
λογοκρισίας,αποδεικνύοντας πως το ταλέντο είναι ανώτερο από τους ιδεολογικούς
περιορισμούς.
Μέχρι το 2001-
ημερομηνία του θανάτου της-έπαιξε σε πάνω από 370 ταινίες
Εδώ όμως δεν θα μιλήσουμε για την νίκη του
ταλέντου επί της ιδεολογίας,αλλά για το πως η Θεία Πρόνοια οδήγησε τα βήματά
της σε αυτούς τους δύσκολους καιρούς.Αλλά και για την ευτυχία..
Ήταν το 1941 και
μόλις είχε παντρευτεί στο Λένινγκραντ.Ο σύζυγός της ήταν τόσο ερωτευμένος που
την ανέβαζε αγκαλιά μέχρι τον 6ο όροφο,σε μία πολυκατοικία χωρίς
ανελκυστήρα,θυμάται η Λιούμποβ.Εδώ τους βρήκε ο πόλεμος.Για να συντηρηθεί
εργάζονταν σ'ένα εργοστάσιο μαζί με την πεθερά της.Η πολιορκία της πόλης δεν
είχε αρχίσει αλλά υπήρχαν πολλές δυσκολίες.
Ακριβώς την
ημέρα των γενεθλίων της,στις 31 Ιουλίου 1941,ενώ περπατούσε στον δρόμο μαζί με
την πεθερά της,την πλησίασε ένας γέρος με καστανά μάτια και κοντό μούσι και της
είπε:«Θα φας τόσο ψωμί(και της έδειξε το χέρι του, εννοώντας ψίχουλα)αλλά θα ζήσεις πολύ και θα είσαι
ευτυχισμένη.Εμένα με λένε Νικόλαο.Εαν θα έχεις κάποια ανάγκη να μου ζητήσεις.Ο
καθένας ξέρει να σου πει που μπορείς να με βρεις.Να μάθεις όμως το ''Πάτερ
Ημών''...και μερικές ακόμη λέξεις»
Μου ψιθύρισε
τότε κάποιες λέξεις στα γερμανικά.'Επειτα απομακρύνθηκε και χάθηκε σαν να
έλιωσε!-διηγείται η ηθοποιός στην Όλγα Σουμεάτσκαια,η οποία το 2011 επιμελήθηκε
ένα ντοκυμαντέρ με θέμα την ζωή της Σοκόλοβα.
«Είσαι τυχερή
Λιούμπα! Σου φανερώθηκε ο Άγιος Νικόλαος ο θαυματουργός»μου είπε η πεθερά
μου.Εγώ δεν ήξερα από τέτοια πράγματα,ήμουν είκοσι ετών.Την φράση στα γερμανικά
όμως την συγκράτησα.Έπειτα ήλθε ο αποκλεισμός της πόλης,η πείνα.Άνθρωποι
πέθαιναν στους δρόμους...ήταν φρικιαστικό. Κοντά στο Λένινγκραντ όμως έμεναν
Γερμανοί.Όχι φασίστες.Από τους δικούς μας.Άρχισα να πηγαίνω σε αυτούς.Τους
έλεγα εκείνες τις λέξεις,μου έδιναν ένα φτυάρι και εγώ έσκαβα τον κήπο τους.Σε
αντάλλαγμα μου έδιναν πατάτες,κρεμμύδια,γάλα...Τα έφερνα σπίτι και η πεθερά μου
έλεγε:«Λιούμπα,έσυ έγινες η τροφέας μας.»Έπειτα ο σύζυγός μου και η πεθερά μου
πέθαναν από την πείνα.
Η Λιούμποβ θα είχε την ίδια τύχη αλλά ως εκ
θαύματος κατάφερε να ξεφύγει από τον αποκλεισμό,πιάνοντας έναν διάδρομο
εκκένωσης.Έπειτα τελείωσε τις σπουδές της στην ηθοποιία.Έκανε ντεμπούτο με την
πολεμική ταινία ''Διήγηση για έναν αληθινό άνθρωπο''(1948)και ακολούθησαν
προτάσεις από πολλούς μεγάλους σκηνοθέτες.
Εξαιτίας των τραυμάτων από τον πόλεμο δεν
επιθυμεί να ξαναπαντρευτεί.Το 1958 γνωρίζει τον μεγάλο έρωτα και παντρεύεται τον
σκηνοθέτη Γκεόργκι Ντανέλια,ο οποίος βρισκόνταν στην αρχή της καριέρας του.Στα
38 της χρόνια γέννησε έναν γιό,τον Νικόλαο,ο οποίος θα γίνει και αυτός
ηθοποιός.Αρνήθηκε πολλούς μεγάλους ρόλους για να αφιερωθεί στην ανατροφή του
γιού της.Ο Νικόλαος πέθανε στα 26 του χρόνια κάτω από αδιευκρίνιστες
συνθήκες,αφήνοντας πίσω του την σύζυγο και δύο κόρες.Για να ξεχάσει τον πόνο
της αφιερώνεται στην δουλειά της.Μετά από λίγο καιρό την εγκαταλείπει και ο
σύζυγός της για μία άλλη γυναίκα.Συνέχισε να δουλεύει ασταμάτητα στο θέατρο,στο
ραδιόφωνο στον κινηματογράφο.
Παρότι ήταν το αντίθετο του βεντετισμού,το
κοινό ήταν το μόνο που έμεινε κοντά της πιστό.Την λάτρευε.Ποτέ δεν δέχονταν
αρνητικούς ρόλους,θέλοντας να μεταδίδει μόνο αισθήματα θετικά.Οι ερμηνείες της
ήταν πάντοτε συγκλονιστικές.Πολλοί θεωρούν ότι είχε μία μοίρα τραγική.Ο Άγιος
Νικόλαος όμως την ονόμασε ευτυχή...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου