Επισημαίνει ὁ Viktor Frankl: «Γεγονός παρα-
μένει πώς στήν Ἀμερική τό ὑπαρξιακό κενό εἶναι πιό
ἔκδηλο παρά στην Ευρώπη. Ὅπως το βλέπω, τοῦτο
ὀφείλεται στο γεγονός ὅτι ὁ μέσος Αμερικανός φοι
τητής εἶναι ἐκτεθειμένος στη διδασκαλία τῆς φαινομενολογικῆς ἀναγωγῆς. Γιά νά παραθέσω ἕνα παράδειγμα, ὑπάρχει ἕνα βιβλίο στό ὁποῖο ὁ ἄνθρωπος ὁρίζεται ὡς ἁπλούστατα ἕνας σύνθετος βιοχημικός μηχανισμός πού παίρνει τήν ἐνέργειά του ἀπό
ἕνα σύστημα ἐσωτερικῆς καύσεως· τοῦτο ἐνεργοποιει ἠλεκτρονικούς ἐγκεφάλους μέ τεράστιες ἀποθηκευτικές δυνατότητες γιά τή συγκράτησι κωδικοποιημένων πληροφοριῶν". Η γιά νά ἀναφέρω ἕνα ἄλλο παράδειγμα, ὁ ἄνθρωπος ὁρίζεται ὡς "γυμνός πίθηκος".
Προσφέροντας στούς φοιτητές μας τέτοιου εἴδους φαινομενολογικές ἔννοιες γιά τόν ἄνθρωπο ἐνισχύουμε
τό ὑπαρξιακό κενό μέσα τους. Θυμᾶμαι καλά πῶς
ἔνοιωσα ὅταν ἤμουν δεκατριῶν χρονῶν μαθητής τοῦ
Γυμνασίου καί ὁ καθητητής τῆς φυσικῆς ἐπιστήμης
μᾶς εἶπε πῶς ἡ ζωή, σέ τελευταία ανάλυσι, “δέν εἶναι
τίποτε ἄλλο παρά μιά διαδικασία καύσεως, μιά διαδικασία ὀξειδώσεως". Πετάχτηκα πάνω καί εἶπα,
“Κύριε καθηγητά, ἐάν ἔτσι συμβαίνη, τότε τί νόημα
ἔχει ἡ ζωή;"»
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου