Θαύματα ελεημοσύνης Εις μνήμην του Αρχιμανδρίτου Ηλία (Ρεϊζμίρ).

 

Θαύματα ελεημοσύνης

Εις μνήμην του Αρχιμανδρίτου Ηλία (Ρεϊζμίρ). 

Ιερέας Βαλέριος Ντουχάνιν

 

Στις 9 Ιανουαρίου 2024, σε ηλικία 80 ετών, απεδήμησε εις Κύριον ένας ένοικος της Λάβρας της Αγίας Τριάδας του Αγίου Σεργίου, ένας από τους πιο έμπειρους εξομολογητές των ημερών μας, ο Αρχιμανδρίτης Ηλίας (Ρεϊζμίρ) (κατά κόσμον Νικολάι Νικίτοβιτς Ρεϊζμίρ). Ο Αρχιμανδρίτης Ηλίας ήταν ένοικος της Λαύρας για 55 χρόνια, ενώ για περισσότερα από 20 χρόνια (μέχρι τις 10 Ιουνίου 2020) εκτελούσε χρέη υποτακτικού στον ανώτερο επιτηρητή των Πατριαρχικών θαλάμων.

 

Ο Αρχιμανδρίτης Ηλίας (Ρεϊζμίρ) ήταν επίσης περίφημος ιεροκήρυκας και συγγραφέας θεολογικών συγγραμμάτων.

 

Στις 17 Φεβρουαρίου του τρέχοντος έτους, συμπληρώθηκαν 40 ημέρες από τον θάνατό του. Ένα από τα πνευματικά τέκνα του Αρχιμανδρίτη Ηλία, ο ιερέας Βαλέρι Ντουχάνιν, μοιράζεται μαζί μας, τις αναμνήσεις του πνευματικού του πατρός.

 

Ο Αρχιμανδρίτης Ηλίας (Ρεϊζμίρ). Φωτογραφία: stsl.ru

Ο Αρχιμανδρίτης Ηλίας (Ρεϊζμίρ). Φωτογραφία: stsl.ru

Μέχρι και χρεοκοπημένοι τραπεζίτες κατέφευγαν στον ιερέα. Φυσικά, ο πατέρας Ηλίας δεν θα μπορούσε να αντισταθμίσει το απωλεσθέν κεφάλαιό τους. Όμως, αντιστάθμιζε την απώλεια του κεφαλαίου τους με πνευματικό πλούτο και έτσι οι άνθρωποι αυτοί αποκόμιζαν παρηγοριά, που δεν έβρισκαν μέσα στον κόσμο.

 

Θυμάμαι, ότι μου είπε για έναν τέτοιο επιχειρηματία, ο οποίος συνήψε ένα δάνειο πολλών εκατομμυρίων δολαρίων για χάρη της επιχείρησής του κι ενώ οδηγούσε το αυτοκίνητό του, τον σταμάτησαν κάποια στιγμή στο δρόμο για να ελέγξουν τα έγγραφά του. Του ζήτησαν να μεταβεί στο Αστυνομικό Τμήμα της Τροχαίας και όταν επέστρεψε, βρήκε το τζάμι του αυτοκινήτου του σπασμένο, ενώ από μέσα έλειπε ο χαρτοφύλακας με χρήματα. Ο άτυχος άνδρας, ήθελε να αυτοκτονήσει. Αυτόν, άρρωστο και απογοητευμένο, τον έφεραν στη Λαύρα, στον πατέρα Ηλία. Ο ιερέας είπε από το βάθος της καρδιάς του: «η ανθρώπινη ψυχή είναι πιο πολύτιμη από όλους τους θησαυρούς του κόσμου. Μην κάνεις τίποτα στον εαυτό σου». Τον πήγε στον Άγιο Σέργιο, προσευχήθηκε μαζί του και τον εξομολόγησε. Η ψυχή του ανθρώπου αυτού ξεπάγωσε. Υπήρξαν πολλές παρόμοιες περιπτώσεις.

 

Ένας στενός μου φίλος, ο Σεργκέι, μου είπε πώς συνέβη ένα μικρό θαύμα χάρη στον ιερέα. Το 2009, ήταν φοιτητής στο Σεμινάριο. Ένας Ουκρανός φίλος που έμενε μαζί του, πηγαίνοντας σε χειμερινές διακοπές, από τη βιασύνη του δεν είχε χρόνο να φέρει το απαραίτητο πιστοποιητικό για να επεκτείνει την διαμονή του. Παρακάλεσε τον Σεργκέι και έφυγε. Και ο Σεργκέι δεν το προσκόμισε εγκαίρως, οι προθεσμίες παραβιάστηκαν και επιβλήθηκε πρόστιμο στον Ουκρανό συνάδελφό του. Ο σύντροφος θύμωσε: «εδώ, πρέπει να πληρώσω τώρα εξαιτίας σου». Εν τω μεταξύ, έφτασαν τα Χριστούγεννα, όλοι πήγαν να δοξάσουν τον Χριστό και προσπαθούσαν να επισκεφθούν τον πατέρα Ηλία στους Πατριαρχικούς θαλάμους. Τους δέχτηκε όλους με γενναιοδωρία και αγάπη. Ο Σεργκέι δεν ήταν ευδιάθετος λόγω της σύγκρουσης. Οι φίλοι του, του πρότειναν: «Ας πάμε στον πατέρα Ηλία, να του πούμε τα κάλαντα». «Όντως, δεν θέλω και δεν ξέρω πώς να τραγουδήσω αυτά τα κάλαντα». Αλλά εκείνοι, σχεδόν τον έσυραν με τη βία. Ο πατέρας Ηλίας, με χαμόγελο και ευτυχώς, τους δέχτηκε όλους. Οι φίλοι του Σεργκέι τραγουδούσαν τα κάλαντα, ο ίδιος δε, ο Σεργκέι, στεκόταν σεμνά στην άκρη. Μετά τα κάλαντα, ο πατέρας Ηλίας μοίρασε δώρα σε όλους: ένα μικρό βιβλίο, μια σοκολάτα, ένα μικρό χρηματικό ποσό σε ένα φάκελο και ξαφνικά στο Σεργκέι δίνει ακριβώς το ποσό που χρειαζόταν για να καλύψει το πρόστιμο του φίλου του. Ο Σεργκέι έμεινε έκπληκτος. Έτσι, η έμπνευση και η χαρά του, επέστρεψαν από το φαεινό έλεος του Θεού.

 

Στη συνέχεια ήρθε μια περίοδος (φαίνεται, ότι αυτή οφείλετο στην ένταση στις σχέσεις της Ρωσίας με την Ουκρανία μετά το 2014) όταν άρχισαν να εξαντλούνται τα κεφάλαια. Οι άνθρωποι συνέχισαν να προσέρχονται. Ο πατέρας Ηλίας μου είπε με θλίψη: «ξέρεις, πόσοι άνθρωποι έρχονται τώρα, και δεν έχουν καθόλου χρήματα;». Θυμάμαι, ότι ένας ηλικιωμένος άνδρας, ήρθε σε μένα και μου ζήτησε χρήματα για μια επιχείρηση, ενώ μου είπε ότι είχε εργαστεί στην Ακαδημία για μεγάλο χρονικό διάστημα. Τον πίστεψα, δεν έλεγε ψέματα. Ο πατέρας Ηλίας του είπε: «Ω, δεν έχω καθόλου ιδέα. Αν και μου φαίνεται, ότι κάποιος μου έδωσε σε ξένο νόμισμα. Θα ρίξω μια ματιά τώρα». Τα έφερε, τα έδωσε και στο τέλος είπε: «Πήγαινε να τα ανταλλάξεις, σου αρκούν αυτά;». Έφυγε χαρούμενος από τον πατερούλη.

 

Ταυτόχρονα, ο ίδιος ο ιερέας, δεν έδινε προσοχή στην αρετή που τον χαρακτήριζε. Ήταν η συνήθης στάση του απέναντι στους ανθρώπους. Αλλά, αν κάποιος άρχισε να την επισημαίνει επίτηδες, αναστατωνόταν. Το 2014, δεδομένου ότι ήταν το ιωβηλαίο έτος – η 700ή επέτειος από τη γέννηση του Αγίου Σεργίου του Ράντονιεζ – ετοιμάζονταν διάφορα ντοκιμαντέρ, μεταξύ άλλων και σε ομοσπονδιακά τηλεοπτικά κανάλια. Ήρθαν να μου πάρουν συνέντευξη. Μου έκαναν ερωτήσεις, όχι μόνο για τον Άγιο Σέργιο, αλλά και για το πώς η πνευματική κληρονομιά του Αββά Σεργίου συνεχίζει να υπάρχει στην εποχή μας, επάνω στα πρόσωπα των σύγχρονων μοναχών της Λαύρας. Τους περιέγραψα για τον πατέρα Ηλία και ανέφερα τις ελεημοσύνες του. Από όσο γνωρίζω, δημοσιογράφοι ήρθαν και στην ίδια τη Λαύρα.

 

Πέρασε λίγος καιρός και ξαφνικά ο πατέρας Ηλίας μου λέει:

 

– Ξέρεις τι συνέβη; Μεταδόθηκε μια εκπομπή, όπου ανέφεραν, ότι δίνω χρήματα σε όλους, ανεξάρτητα από το ποιος ζητάει, είπαν επίσης ότι θεραπεύω και ότι είμαι προορατικός. Τώρα άνθρωποι έχουν αρχίσει να προσέρχονται, να με ψάχνουν και όλοι ζητούν κάτι.

 

Φυσικά, ο πατήρ-Ηλίας, δεν απέδιδε καμία θαυματουργή δύναμη στον εαυτό του. Αναφερόταν στην επίδραση των μυστηρίων. Έλεγε, ότι τίποτα δεν είναι αδύνατο για τον Θεό και αν κάποιος με ειλικρινή ψυχή κοινωνήσει, ο Κύριος μπορεί να του δώσει ό,τι χρειάζεται και έτσι να επιλύσει όλα τα προβλήματά του.

 

Θα πω, επίσης, ότι η σχέση του πατρός Ηλία με τους Αγίους Τόπους, ήταν σταθερή (όπως το καταλαβαίνω, αυτή η σχέση δημιουργήθηκε τη δεκαετία του 2000). Του έφεραν λάδι από τις λαμπάδες από την ίδια τη σπηλιά του Παναγίου Τάφου, όπου αναστήθηκε ο Σωτήρας. Το ιερό έλαιο μοιράστηκε σε μικρές φυσαλίδες, τις οποίες ο πατέρας Ηλίας μοίραζε γενναιόδωρα σε όλους. Στους ιερείς έδιδε ιδιαίτερα πολλές από αυτές, για να τις δώσουν στους ενορίτες τους. Και γενικά, έδιδε ιερό έλαιο σε όλους όσους προσέρχονταν σε αυτόν.

 

Ο πατήρ-Ηλίας μου διηγήθηκε για δύο περιπτώσεις θεραπείας με αυτό το ιερό έλαιο. Ένα άτομο, στην περιοχή της Μόσχας, υπέφερε από καταρράκτη. Άλειψε το ιερό έλαιο και στα δύο μάτια, αν και δεν ήταν αρκετό και δυνατό να πάει στα μάτια. Όμως, ήταν αρκετό να χρίσει τα βλέφαρα με το ιερό έλαιο. Δεν υπήρχε καταρράκτης μετά από αυτό. Ο άλλος είχε καρκίνο, είχε ήδη μετασταθεί, ήπιε ολόκληρο το μπουκαλάκι με το ιερό έλαιο από την απελπισία του και η ασθένεια πέρασε.

 

Τι ενθυμούμαι από τον πατέρα Ηλία

 

Διακρινόταν από την απλότητα και τον αυθορμητισμό του. Όπως έγραφε ο άγιος Παίσιος Αγιορείτης, αναπολώντας τους παλαιούς πατέρες, έτσι κι εγώ έχω ήδη αναφέρει τα λόγια του. Ο πατέρας Ηλίας, είχε μια πολύ πνευματική και πρακτική κατεύθυνση. Καμία ονειροπόληση ή αφηρημένη φιλοσοφική σκέψη.

 

Όλα συνδέονταν άμεσα με τη ζωή.

Η ίδια η υπακοή του στους Πατριαρχικούς θαλάμους – όλες αυτές οι επισκευές, η καθαριότητα, οι προετοιμασίες για τις συναντήσεις και τις γιορτές, οι δεξιώσεις των επίσημων επισκεπτών, θα μπορούσαν να τερματίσουν τον βίο του ενωρίς. Κι όμως, ζούσε σαν να μην υπήρχε επιπλέον φόρτος εργασίας. Γιατί εκεί όπου ένα άτομο έχει εμπιστευτεί πλήρως τον Θεό, κάθε υπακοή ή εργασία καθίσταται επίσης υπηρεσία προς το Θεό. Και προσδίδει χαρά και ειρήνη στην ψυχή.

 

Στον πατέρα Ηλία, ανέθεταν συχνά να κηρύττει στις εκκλησίες της Λαύρας. Προετοιμαζόταν προσεκτικά. Και όταν κήρυττε, σύμφωνα με τα λόγια των αδελφών, ήταν σαν καμπάνα που κήρυττε το ευαγγέλιο. Ο λόγος του ήταν πολύ εκφραστικός και όλοι στο ναό τον άκουγαν. Η ομιλία του πατέρα είχε τη δική της μοναδική γεύση, με απαλή, μελωδική ουκρανική έμφαση και προφορά. Τα κηρύγματά του, έχουν δημοσιευθεί σε αρκετούς τόμους. Εκεί υπάρχουν οι πνευματικές συμβουλές του ιερέα.

 

Ξεκινώντας από την πρώιμη αδελφική λειτουργία προσευχής, ο πατέρας Ηλίας παρευρισκόταν σε μοναστικές υπηρεσίες. Ήταν ορατός να εξομολογεί ανθρώπους όλη την ώρα. Στις ολονύχτιες αγρυπνίες και μετά από αυτές τις ολονύχτιες αγρυπνίες, πριν από τις λειτουργίες του όρθρου και του εσπερινού, όταν του ανατίθετο το πρόγραμμα και όταν το ποίμνιό του απλώς πήγαινε σε αυτόν για εξομολόγηση στους Πατριαρχικούς θαλάμους. Πότε τα κατάφερνε όλα; Μόνο με την πάροδο του χρόνου συνειδητοποίησα, ότι όλα αυτά γίνονταν μόνο με τη βοήθεια της Χάριτος του Θεού.

 

Ήταν μεγάλη χαρά για μένα, να φέρνω νερό στον ιερέα κατά τη διάρκεια της Εξομολόγησης. Θα μπορούσε να εξομολογήσει στο ναό μέχρι τα μεσάνυχτα και δεν υπήρχε καθόλου ευκαιρία να πιει νερό. Όπως θυμάμαι τώρα, μου ζητούσε να πάω στο δωμάτιο και να του φέρω στο βάζο ένα λίτρο με ζεστό νερό. Έπινε ζεστό, γιατί ο πατέρας Ηλίας ήταν επιρρεπής σε κρυολογήματα.

 

Η πνευματική μου προσέγγιση με τον πατερούλη μου, έγινε σταδιακά. Αλλά μέσω του πατρός Ηλία, όπως έχω ήδη πει, ο Κύριος μου απέδωσε πνευματική ελευθερία. Θυμάμαι, πώς ο πατερούλης μου με κάλεσε, ενώ ακόμη ήμουν ιεροσπουδαστής, για να βοηθήσω στην προετοιμασία για την εορτή του Αγίου Σεργίου. Ο πατέρας Ηλίας συνεργαζόταν ισότιμα με όλους. Μαζί κουβαλήσαμε κάποια πράγματα, άλλα τα μετακινήσαμε, τα βάλαμε και στρώσαμε τα τραπέζια. Στη συνέχεια βοηθήσαμε ανήμερα της γιορτής, όταν δεκάδες επίσκοποι συγκεντρώθηκαν για το γεύμα στην τράπεζα με τον Πατριάρχη. Η δραστηριότητα του πατερούλη ήταν εκπληκτική. Δραστηριότητα συνδυασμένη με προσωπική ταπεινοφροσύνη.

 

Με το όνομά του συχνά μπερδεύονταν, αυτοί που λίγο τον ήξεραν. Αντί για «πατέρα Ηλία», πρόφεραν «πατέρα Ήλιε». Στην είσοδο της Λαύρας έφταναν επιστολές με παραλήπτη τον πατερούλη μας, αλλά υπογράφονταν «προς τον πατέρα Ήλιο». Κι ο πατερούλης, χαμογελώντας, έλεγε αστειευόμενος: «Στείλτε τες στο Περεντέλκινο!». Στην πραγματικότητα, δεν απέρριπτε κανέναν.

 

Μετά την αποφοίτησή μου από τη Θεολογική Ακαδημία, με έστειλαν στο Όρενμπουργκ, αλλά η διαμονή μου εκεί δεν λειτούργησε και επέστρεψα. Ο πατέρας Ηλίας με ευλόγησε να παραμείνω εδώ και σε στενή σχέση με το μοναστήρι του Αγίου Σεργίου. Αυτή ήταν μια σημαντική απόφαση, η οποία με βοήθησε να βρω τρόπο να υπηρετήσω τον Θεό, αν και ο επίσκοπος του Όρενμπουργκ και ο πρύτανης της Ακαδημίας εκείνη την εποχή ήταν εξαιρετικά δυσαρεστημένοι. Με την ευλογία του πνευματικού, αποφεύχθηκαν όλες οι αντιξοότητες.

 

Εργάστηκα για το ραδιόφωνο «Ράντονιεζ» για κάποιο διάστημα και προσήλθα να ηχογραφήσω τον πατέρα Ηλία με μεγάλη χαρά. Ήταν μια μεγάλη ευκαιρία για μένα να παρευρεθώ μαζί του και να τον ακούσω. Με κομμένη την ανάσα, άκουσα όχι μόνο τα κηρύγματά του, αλλά και ιστορίες για την πορεία της ζωής του. Αυτό είχε τεράστια σημασία για μένα.

 

Άρχισα να γράφω βιβλία. Κάποτε, ο πατερούλης, ενώ ήταν σε θεραπεία, είχε πάρει μαζί του το βιβλίο μου «Ο κρυμμένος κόσμος της Ορθοδοξίας». Μου τηλεφώνησε από εκεί, λέγοντάς μου, ότι το διάβασε επειδή είχε ελεύθερο χρόνο, ενώ το βιβλίο, παρεμπιπτόντως, έχει 530 σελίδες. Ήταν η μεγαλύτερη τιμή για μένα. «Ο Θεός να σε διαφυλάξει, - είπε, - για το ότι έγραψες αυτό το βιβλίο». Από τότε, παράγγελνε τα βιβλία μου κατά εκατοντάδες, τα μοίραζε σε εκείνους που έρχονταν σε αυτόν, ενώ χάρισε επίσης τη μπροσούρα μου «Τα νέα θαύματα του Αγίου Σεργίου». Επειδή, ο Άγιος Σέργιος του Ραντόνιεζ, εξακολουθεί ως τις μέρες μας να προσφέρει τη βοήθειά του και αυτό ήταν που μας συνέδεε όλους.

Ήταν επίσης μεγάλη τιμή για μένα, όταν ο πατέρας Ηλίας μου τηλεφώνησε ξαφνικά ο ίδιος. Μερικές φορές μοιραζόταν και απευθυνόταν ακόμη και με φιλικό τρόπο: «Ω, δεν έχεις ιδέα πόσο κουρασμένος είμαι». Μιλούσε εν συντομία για τις τρέχουσες υποθέσεις. Και τελείωνε την τηλεφωνική συνομιλία αρκετά γρήγορα. Μετά από όλα αυτά, ήταν πάντα απασχολημένος με κάτι και δεν ήθελε να ξεκουραστεί. Και ακόμη και σήμερα θαρρώ πώς περιμένω μια κλήση από αυτόν, αλλά και κατά καιρούς, νομίζω ότι ο πατερούλης μου θα επικοινωνήσει μαζί μου.

 

Με την πάροδο του χρόνου, άρχισα να καταλαβαίνω γιατί ο Κύριος με οδήγησε σε αυτόν. Υπήρχαν εξομολογητές που ήταν κλειστοί ή υπερβολικά αυστηροί. Ήταν δύσκολο να τους προσεγγίσεις. Ο πατέρας Ηλίας δεν απέρριπτε κανέναν. Ήταν επίσης ανοιχτός σε δημόσιες συνομιλίες και έδιδε και συνεντεύξεις. Αλήθεια, αν είχα άλλον εξομολογητή, θα με καταλάβαινε στη διακονία μου;.. Όμως, ο πατέρας Ηλίας συμφωνούσε να καταγραφούν οι συνομιλίες του.

 

Τι άλλο θυμάμαι για τον πατερούλη μου; Θυμάμαι, για παράδειγμα, πώς μας σερβίριζε στους Πατριαρχικούς θαλάμους, πώς ο ίδιος μας έβαζε τη σούπα στο πιάτο, μας έβαζε χυλό φαγόπυρου ή πατάτες με κοτολέτα ψαριού, πώς μας προσέφερε νόστιμο μοναστικό γεύμα. Μόνο να σκεφτείς: μας δέχονταν στους Πατριαρχικούς θαλάμους! Και δεν ήμουν ο μόνος έτσι. Πολλά από τα πνευματικά τέκνα του πατερούλη ήταν εκεί. Από το πιο απλό, το πιο ανθρώπινο, μας αποκαλύπτετο κάτι υψηλότερο.

 

Θυμάμαι επίσης, πώς με κοιτούσε με ένα ευγενικό χαμόγελο. Προσήλθαμε σε αυτόν με τα τρία μικρά παιδιά μας. Τα χαιρέτησε με χαρά και αναφώνησε δυνατά: «ποια είναι αυτά;», ρώτησε το καθένα, ενώ το χαμόγελο δεν έφευγε από το πρόσωπο του πατερούλη. Του άρεσε ιδιαίτερα, που και τα τρία μας παιδιά είχαν ξανθά μαλλιά. Ο Βάνια ήταν ασπρομάλλης για πολύ καιρό. Ο ιερέας χάιδεψε το κεφάλια όλων και θυμήθηκε το ταξίδι του Πατριάρχη Μακάριου της Αντιόχειας στη Ρωσία, που καταγράφηκε από τον Διάκονο Παύλο του Χαλεπίου. Όταν πέρασαν από τη Μικρή Ρωσία, ολόκληρες οικογένειες βγήκαν για να τους συναντήσουν, υπήρχαν πολλά-πολλά παιδιά και σχεδόν όλα ήταν ξανθομάλλικα. Ο πατέρας Ηλίας ήταν πάντα χαρούμενος με τα παιδιά.

 

Η σύζυγός μου, συνήθιζε να παραπονιέται για το πόσα προβλήματα υπήρχαν με τα μικρά παιδιά. Αυτός έλεγε: « Όπου υπάρχουν παιδιά, υπάρχει και παράδεισος. Θα πρέπει να είσαστε ευτυχείς, που έχετε παιδιά».

 

Όταν τον ρώτησα πώς πρέπει να μεγαλώσει κανείς σωστά τα παιδιά, απάντησε:

 

– Είναι απαραίτητο, τα παιδιά να δουν ότι οι γονείς προσεύχονται, έτσι ώστε αυτό να συμβαίνει μπροστά στα μάτια των παιδιών. Πρέπει να υπάρχει μια ζωντανή προσευχή προς τον Θεό μέσα στο σπίτι. Τότε αυτό θα τα επηρεάσει από τη μικρή τους ηλικία. Η πνευματική κρίση, σύμφωνα με τον πατερούλη, αρχίζει όταν κάποιος δεν θέλει να πάει στην εκκλησία. Θυμάμαι επίσης πώς με συμβούλευε να διαβάζω το Ευαγγέλιο όσο πιο συχνά γίνεται.

 

– Όταν πας μια βόλτα, πάρε μαζί σου την Καινή Διαθήκη και διάβασε, για παράδειγμα, το Ευαγγέλιο του Μάρκου στην πορεία σου.

 

Το Ευαγγέλιο του Μάρκου είναι το μικρότερο σε όγκο. Όταν διαβάζεις ένα ιερό βιβλίο ταυτόχρονα, μια ολόκληρη αντίληψη αυτού του βιβλίου αναδύεται μέσα σου. Αν και, φυσικά, όλα είναι ανάλογα με τις δυνατότητές σου.

 

Ο πατέρας Ηλίας έλεγε, ότι δεν χρειάζεται να κρατάτε τις σκέψεις που σας βασανίζουν μέσα στον εαυτό σας, πρέπει να τις ομολογήσετε, να τις αποκαλύψετε. Μερικές φορές, μπορείτε να τις εκμυστηρευτείτε ακόμη και σε ένα αγαπημένο σας πρόσωπο που εμπιστεύεστε και τότε θα υπάρξει ήδη ανακούφιση.

 

Στη Λαύρα, τα τέκνα του πατερούλη παρατηρούσαν, ότι όλοι σκέφτονται: έτσι με αγάπησε ο πατερούλης. Καθένας πίστευε, ότι ο πατερούλης τον αγαπούσε με έναν ιδιαίτερο τρόπο. Κι αυτό επειδή ο πατέρας Ηλίας, πράγματι, δεχόταν όλους ως τους πιο αγαπητούς. Μερικές φορές, λόγω αδυναμίας, μπορεί να έχουμε την ιδέα, ότι οι εξομολογητές μας αγαπούν επειδή είμαστε τόσο καλοί. Αλλά στην πραγματικότητα, οι εξομολογητές, μας αγαπούν, επειδή έχουν αγάπη στην καρδιά τους και η αγάπη τους, χωρίς να χάνεται, αγκαλιάζει όλο το ποίμνιό τους.

 

Ο πατερούλης δεν μας εγκατέλειψε

 

Και να, ο αγαπητός μας πνευματικός, αποχώρησε από τον γήινο κόσμο. Αλλά, με απορία, για κάποιο λόγο η καρδιά μου, μου λέει, ότι ο πατερούλης μου βρίσκεται ακόμα πιο κοντά μας. Εδώ στη γη, μερικές φορές έχουμε μια χαμηλή εκτίμηση και οι συναντήσεις μας είναι βραχύβιες. Αλλά εκείνοι, που ο Κύριος έχει πάρει στον Ουρανό, καταλήγουν στην αγάπη του Θεού και είναι κοινωνοί της αγάπης του Θεού, βλέπουν εμάς και τις εγκάρδιες προσδοκίες μας. Και αυτό σημαίνει ότι δεν θα μας εγκαταλείψουν.

 

Ο Θεός μας έδωσε μεγάλη παρηγοριά: Ο πατέρας Ηλίας κηδεύτηκε στη Λαύρα, δίπλα στον πατέρα Κύριλλο. Ο πατέρας Ηλίας μιλούσε πολλές φορές για τον πατέρα Κύριλλο, την αγάπη, την καλοσύνη και το έλεός του. Ο ίδιος ο πατέρας Ηλίας, προσπάθησε να ακολουθήσει τον ίδιο δρόμο με εκείνον. Και έτσι σήμερα αναπαύεται δίπλα στον πατέρα Κύριλλο. Μέσα από τις προσευχές των πνευματικών μας πατέρων, ο Κύριος να καθοδηγήσει τη ζωή μας προς τη σωτηρία!

 

Ιερέας Βαλέριος Ντουχάνιν

Μετάφραση για την πύλη gr.pravoslavie.ru: Κωνσταντίνος Θώδης

 

Pravoslavie.ru

 

6/17/2024