Πρεσβυτέρα Άννα Πετρίνα (1877–1956)
Η μελλοντική πρεσβυτέρα Άννα γεννήθηκε το 1871 στο χωριό Yaltunovo Lesnoye (κοντά στην πόλη Shatsk, περιοχή Ryazan)
Σε ηλικία 19 ετών, η Άννα παντρεύτηκε τον Alexei Petrin (1870–1945). Ο Alexei Filippovich και η Anna Dmitrievna είχαν δέκα παιδιά, πολλά πέθαναν στη βρεφική ηλικία, αφήνοντας τέσσερα: τον Mikhail, την Anisya, τη Matrona και την Agafya. (Ο γιος πέθανε κατά τη διάρκεια του Μεγάλου Πατριωτικού Πολέμου και οι κόρες προορίζονταν να υπομείνουν τα βάσανα για χάρη του Χριστού σε φυλακές και στρατόπεδα και όταν επέστρεψαν από τη φυλακή να σηκώσουν τον βαρύ σταυρό του γήρατος.)
Από την παιδική ηλικία, η Άννα έμαθε στις κόρες της να προσεύχονται και να νηστεύουν. Τα κορίτσια έπρεπε να κάνουν έως και τριακόσιες μετάνοιες την ημέρα.
Ο πνευματικός πατέρας της Άννας ήταν ο Γέροντας Βασίλι (Καρπούνιν), με την ευλογία του Γέροντα, η Άννα πήρε πάνω της το κατόρθωμα της ανοησίας. Κάποιοι χωρικοί γέλασαν με την Άννα Ντμίτριεβνα, άλλοι την καταδίκασαν. Για τη μεγάλη ταπεινοφροσύνη, καλοσύνη και καλοσύνη της, η Γερόντισσα Άννα τιμήθηκε με τα Δώρα του Αγίου Πνεύματος: διορατικότητα και πνευματική σοφία.
Μετά τον θάνατο του Γέροντα Βασιλείου, ο Γέροντας Γρηγόριος έγινε ο εξομολόγος της Άννας.
Ο Γέροντας Γρηγόριος δίδαξε τα πνευματικά του παιδιά την εγκράτεια και την ταπείνωση. Είναι γνωστό ότι ο ίδιος ο γέροντας δεν έτρωγε κρέας και δεν ευλογούσε τα πνευματικά του παιδιά, δίδασκε στους αρχάριους του να προσεύχονται, να διαβάζουν στα σλαβικά, να τραγουδούν... Από τα απομνημονεύματα των πνευματικών θυγατέρων του γέροντα, των αδελφών Πέτριν: « για να έρθεις στον πατέρα Γρηγόριο, σου έλεγε να τραγουδήσεις το «Πάτερ ημών» ή «Είθε να διορθωθεί η προσευχή μου». Ας τραγουδήσουμε - όχι, λέει, κάνει, ξανά, ξανά. Και τόσες φορές, μέχρι τα δάκρυα όλων να κυλήσουν σε ρυάκια από τρυφερότητα και μια μόνο εγκάρδια προσευχή».
Από τη ζωή της Γερόντισσας Άννας: «... Η ζωή της Άννας Ντμίτριεβνα έγινε ένα συνεχές κατόρθωμα υπακοής και ταπεινοφροσύνης. Μεγαλώνοντας από δύναμη σε δύναμη, αυτή, υπό την καθοδήγηση των πρεσβυτέρων, έφτασε σε υψηλό επίπεδο και της δόθηκαν χαρίσματα από τον Κύριο...
Η Άννα Ντμίτριεβνα τέθηκε στο μονοπάτι της γεροντικής υπηρεσίας από την ίδια τη Μητέρα του Θεού: «Εμφανιζόμενη στην Άννα στη βεράντα του σπιτιού της, η Μητέρα του Θεού οδήγησε την ασκητή στο μονοπάτι που οδηγεί στην πηγή... Είπε στην Άννα ότι υπακοή ήταν να δεχόμαστε όλους εκείνους που ήρθαν με τις ανάγκες και τα προβλήματά τους, να συναντήσουμε και να αποδώσουμε τους πάντες, να παρέχουμε διαμονή και φαγητό. Αφού το είπε αυτό, η Μητέρα του Θεού έγινε αόρατη».
Από τα απομνημονεύματα της Ξένιας (νύφης της γερόντισσας Άννας): «Από πολύ νωρίς έρχονταν στο σπίτι τους άνθρωποι φτωχοί, ανάπηροι, πεινασμένοι και που είχαν ανάγκη πνευματικής υποστήριξης ο ένας μετά τον άλλο... Η γερόντισσα Άννα απάντησε με σύνεση σε ερωτήσεις, έδωσε οδηγίες, τους καταδίκασε για κρυφές αμαρτίες και κακίες, μείωσε τη σοβαρότητα της θλίψης και της ασθένειας».
Μια μέρα, μια ηλικιωμένη γυναίκα στράφηκε στη Γερόντισσα Άννα για βοήθεια γιατί δεν μπορούσε να βρει τις εικόνες που έκρυβε ο γιος της. Η Άννα Ντμίτριεβνα υποσχέθηκε να βοηθήσει. Μετά από λίγο, ήρθε στο σπίτι της ηλικιωμένης γυναίκας, μπήκε, σταυρώθηκε «στη σόμπα» και άρχισε να υποκλίνεται στο έδαφος μπροστά της. Ο άπιστος γιος της γυναίκας, που έκρυψε τις εικόνες στο φούρνο, αναγκάστηκε να πάει στον φούρνο και να βγάλει τις εικόνες από κάτω.
Η μακαρία Γερόντισσα Άννα είπε κάποτε σε μια γυναίκα που υπέμεινε δύσκολες δοκιμασίες: «Εδώ στη γη, μπορείς να αντέξεις τα πάντα. Στέκεσαι τώρα με το ένα πόδι στη γη και ένα στη φωτιά, κι εκεί όσοι είναι στη φωτιά υποφέρουν αφόρητα και υποφέρουν». Παρηγορώντας αυτούς που θρηνούν και υπομένουν ονειδισμό, η γερόντισσα είπε τα εξής: «Όταν μαλώνουν, αφαιρούνται οι αμαρτίες τους, και αν χτυπήσουν, δίνουν στέφανα στον Παράδεισο. Δίδαξε ότι το κύριο πράγμα για το οποίο πρέπει να αγωνίζεται ένας πιστός είναι η εγκάρδια ταπείνωση και η υποταγή στο θέλημα του Θεού.
Για πολλούς πιστούς, η ηλικιωμένη γυναίκα ήταν πνευματική μέντορας, αλλά η δύναμή της την άφησε με την ηλικία.
Με τις προσευχές της οξυδερκούς γερόντισσας, την ημέρα του θανάτου της, ο Κύριος συγκέντρωσε στο σπίτι της όλα τα πνευματικά της παιδιά και τους αγαπημένους της. (Στις αρχές του 1956 η πρεσβυτέρα υποσχέθηκε να ειδοποιήσει τις πνευματικές της κόρες για την ημέρα του θανάτου της και είπε ότι θα «έδινε ένα τηλεγράφημα» - «Το πνεύμα θα βρει.» Όταν οι πνευματικές κόρες ήρθαν στο χωριό, μέρα, ο γέροντας αναφώνησε χαρούμενος, γυρίζοντας προς την κόρη του γέροντα: «Εδώ είναι η Ανίσκα, σου είπα, το Πνεύμα θα μας βρει, οι χωρικοί μας δεν το ξέρουν, αλλά έχουν ήδη έρθει».)
Πριν από το θάνατό της, η ηλικιωμένη γυναίκα προέβλεψε μελλοντικές θλίψεις για πολλούς και ταυτόχρονα παρηγορούσε:
«Ο Θεός δεν θα αφήσει ποτέ τους δικούς του... Πηγαίνετε στις εκκλησίες, προσευχηθείτε για τους οποίους η Εκκλησία δεν είναι Μητέρα, ο Θεός δεν είναι Πατέρας... Αν πεθάνω, πηγαίνετε στα κορίτσια μου». Όταν ρωτήθηκε από τους αγαπημένους της σε ποιους αφήνει τους πάντες, η ηλικιωμένη απάντησε: «Στην Ανίσια!» Να σημειωθεί ότι σύμφωνα με την ηλικιωμένη γυναίκα δεν την έβλαψε τίποτα, παρά μόνο «το σώμα της αδυνάτιζε».
Όλη τη νύχτα από την 1η έως τις 2 Μαΐου η ηλικιωμένη παρηγορούσε τους συγγενείς της και το πρωί της 2ας Μαΐου 1956 τους διέταξε να διαβάσουν τη νεκρώσιμη ακολουθία. Στα τελευταία λόγια του κανόνα για την έξοδο της ψυχής, η γερόντισσα αναχώρησε ειρηνικά στον Κύριο.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου