Ο κόσμος θα τελειώσει όχι από τον πολλαπλασιασμό των αμαρτιών, αλλά από την αδυναμία συγχώρεσης. Το χαρακτηριστικό του Χριστιανισμού είναι η συγχώρεση. Μεταξύ αυτών που συγκεντρώθηκαν για να λιθοβολήσουν τη γυναίκα που πιάστηκε στην αμαρτία ήταν πολλοί αμαρτωλοί, αλλά ο Χριστός δεν τους επιπλήττει για τις αμαρτίες τους, αλλά επειδή δεν μπορούν να συγχωρήσουν. Ο παντός Χριστός δεν εξέθεσε κανέναν, δεν αποκάλυψε τις αμαρτίες κανενός.
Αυτός που βλέπει όλες τις αμαρτίες, δεν έχει ανακαλύψει καμία, κι εμείς που δεν βλέπουμε τίποτα, μιλάμε για τις αμαρτίες των άλλων με τόση γλυκύτητα. Αυτή η πέτρα που καλούμαστε να πετάξουμε είναι η ίδια η καρδιά μας. Η σκλήρυνση είναι η μεγαλύτερη αμαρτία και το πιο δύσκολο να ξεπεραστεί, γιατί μια σκληρυμένη καρδιά δεν μπορεί να συγχωρήσει.
Ο Χριστός γεννήθηκε για να μας μάθει να νιώθουμε. Παίρνει το σώμα μας για να ξυπνήσει μέσα του τις αισθήσεις με τις οποίες ο Ίδιος ένιωσε αυτόν τον κόσμο: κρύο, κούραση, ξενιτιά, φόβο θανάτου. Μας έγινε ξένος, πεινασμένος, άρρωστος, ακόμα και στη φυλακή ήταν με το σώμα μας για να μας μάθει να νιώθουμε. Να νιώσουμε πέρα από την αδιαφορία που όλοι υποφέρουμε. Να νιώθουμε τους άλλους σαν τον εαυτό μας, να τρέμουμε όταν χαίρονται, να κλαίμε όταν κλαίνε. Αυτό είναι αγάπη. Αυτό είναι το νόημα της γέννησης του Θεού στα σώματά μας. Χριστέ Θεέ και Άνθρωπο, ο καλός μας Σωτήρας να είσαι μαζί μας!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου