ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΙΑΤΙΚΟ
ΜΗΝΥΜΑ
Προς
Τούς
ευσεβείς Χριστιανούς της καθ’ ημάς Ιεράς Μητροπόλεως
«Μυστήριον
ξένον ορώ και παράδοξον! ουρανόν το Σπήλαιον, θρόνον Χερουβικόν την Παρθένον,
την φάτνην χωρίον εν ω ανεκλίθη ο αχώρnτος, Χριστός ο Θεός, ον ανυμνούντες
μεγαλύνομεν»
Αγαπητοί
μου αδελφοί,
Με
τα λόγια που μόλις διαβάσαμε, η Αγία μας Εκκλησία διά του θεοφθόγγου στόματος
του Υμνογράφου των Χριστουγέννων αντικρύζει το γεγονός της Θείας Ενανθρωπήσεως
και το ομολογεί ως παράξενο μυστήριο, ασύνηθες και μοναδικό.
Καί
πράγματι το σπήλαιο της Βηθλεέμ μεταμορφώνεται σε ουρανό, η ταπεινή φάτνη
γίνεται τόπος φιλοξενίας του αχώρητου Θεού, η Παναγία Παρθένος αποδεικνύεται
θρόνος υποβασταζόμενος υπό των αγγελικών χερουβικών δυνάμεων. Το ταπεινό Βρέφος
που προσκυνούμε δεν είναι ένα μικρό παιδάκι που έρχεται στον κόσμο όπως όλοι οι
άνθρωποι, αλλά είναι ο ίδιος ο Χριστός, ο παντέλειος Θεός. Το γεγονός που
εορτάζουμε δεν είναι μία απλή συνήθης γέννηση, αλλά η Ενανθρώπηση του Θεού και
Λόγου. Με άλλα λόγια, ο Θεός ενδύεται την ανθρώπινη φύση, εισέρχεται στην ιστορία
και ζεί ανάμεσά μας• «επί της γης ώφθη και τοις ανθρώποις συνανεστράφη».
Πραγματικό
μυστήριο! Μέγα όντως και παράδοξο! Το ψάλλει η Εκκλησία μας, το ομολογεί η
θεολογία μας, το μαρτυρεί η πίστη μας• «ο αχώρητος παντί πως εχωρήθη εν γαστρί;
ο εν κόλποις του Πατρός πως εν αγκάλαις της μητρός;» Πως είναι δυνατόν ο άυλος
Θεός να λαμβάνει σάρκα, ο αιώνιος Δημιουργός να αποκτά χρονικότητα, ο αχώρητος
να χωρεί μέσα στα περιορισμένα όρια της ανθρώπινης φύσεως και της κοσμικής
κτίσεως.
Αυτό
είναι το πρώτο μυστήριο. Δίπλα σ’ αυτό λάμπει το μυστήριο της Θεοτόκου, το
σημείο της εκ Παρθένου Γεννήσεως του Κυρίου. Ο Κύριος γεννάται με θαυμαστό
τρόπο από Παρθένο Μητέρα, όχι εκ σπέρματος ανδρός. Είναι «απάτωρ εκ Μητρός και
αμήτωρ εκ Πατρός». Δηλαδή, δεν έχει πατέρα ως άνθρωπος, όπως δεν έχει και
μητέρα ως Θεός. Γι’ αυτό και ο υμνογράφος ιστάμενος ενώπιον αυτού του μυστηρίου
ομολογεί ότι «ράον σιωπή», δηλαδή είναι προτιμότερη η σιωπή, καθώς η γλώσσα
αδυνατεί να περιγράψει το όντως απερίγραπτο μυστήριο.
Η
αίσθηση όμως του μυστηρίου και της ευλογημένης απορίας δεν σταματά εδώ. Εκτός
από το θεολογικό γεγονός της Θείας Ενανθρωπήσεως, εκτός από το σημείο της εκ
Παρθένου Γεννήσεως, το μυστήριο εκφράζεται και από τον τρόπο, τον τόπο, τις
συνθήκες και τους όρους με τους οποίους ο Κύριος ενδύεται την ανθρώπινη σάρκα.
Λέγει πάλι ο εμπνευσμένος υμνoγράφος για τους μάγους ότι αυτό που τους
κατέπληξε δεν είναι οι θρόνοι και τα σκήπτρα ενός επιγείου βασιλέως, αλλά η
έσχατη πτωχεία του αληθινού Θεού: «Τι γαρ ευτελέστερον σπηλαίου; τι δε ταπεινότερον
σπαργάνων;». Καί εδώ γεννάται η νέα απορία: Πως είναι δυνατόν ο Θεός να
λανθάνει, να κρύβεται, μέσα σε μια τέτοια υπερβολή κενώσεως; Να γεννάται κάτω
από τις πλέον ταπεινές συνθήκες που μπορεί να γεννηθεί άνθρωπος; Γιατί κατά τον
ερχομό Του, αντί να φανερώνει, Αυτός να κρύβει τη δόξα Του;
«Άνθρωπος
γίνεται Θεός, ίνα τον Αδάμ θεόν απεργάσηται», ο Θεός γίνεται άνθρωπος, για να
καταστήσει κατά χάριν θεόν τον άνθρωπο. Αυτός είναι και ο λόγος της Θείας
Ενανθρωπήσεως• το να γίνει ο κάθε άνθρωπος, ο καθένας μας χριστόμορφος,
θεόμορφος, δηλαδή με χαρακτηριστικά του Θεού. Καί αυτό αποτελεί την τέταρτη
αιτία του μυστηρίου.
Αγαπητοί
μου αδελφοί, προσεγγίζοντας το μέγα μυστήριο της Θείας Ενανθρωπήσεως αφ’ ενός,
και ρίχνοντας μια ματιά στον πεπτωκότα κόσμο και στην αλήθεια της
στιγματισμένης από την αμαρτία ανθρώπινης φύσεως αφ’ ετέρου, διερωτάται κανείς
τι σχέση μπορεί να έχει η πραγματικότητά μας με την αλήθεια του Θεού; Πόσοι από
μας τους βαπτισμένους χριστιανούς, τους πιστούς της Μιάς, Αγίας, Καθολικής και
Αποστολικής Εκκλησίας ζούμε το πνεύμα της εορτής των Χριστουγέννων και
διατηρούμε στις ψυχές μας τον πόθο μιάς τέτοιας θεικής προοπτικής η έστω την
πίστη σε αυτόν τον προορισμό μας;
Και
όμως η εορτή ανακυκλώνεται κατ’ έτος για να μας εμπνεύσει προς αυτήν την
κατεύθυνση. Ευχή μου λοιπόν και φέτος είναι να αναβαπτισθούμε στο φρόνημα και
το πνεύμα της προοπτικής μιας ζωής
γεμάτης από την ελπίδα της χάριτος του Ενανθρωπήσαντος Θεού και Λόγου,
εμπνευσμένης από τον ιερό πόθο της θεϊκής προοπτικής μας και έτσι να
προσδοκούμε και την επί γης ειρήνη Του στον κατά τα άλλα αποστατημένο κόσμο
μας.
Καιρός
να ξεκολλήσει ο νους μας από την απειλή του θανάτου μας και να μετατεθεί προς
την αληθινή ζωή μας. Μόνον έτσι η ασφυξία του πτωτικού μας κόσμου και το
παραλήρημα της υφισταμένης κρίσεως θα βρουν τη θέση που τους αρμόζει. Μόνον
έτσι, αγαπητοί μου αδελφοί, θα καταλάβουμε ποια είναι η ζωή του Χριστού, ποιο
το μεγαλείο του ανθρώπου, ποιος ο προορισμός μας, ποια η αληθινή χαρά και ποια
η στέρεη ελπίδα.
Σας
εύχομαι
«ΧΡΟΝΙΑ
ΠΟΛΛΑ, ΠΑΝΕΥΦΡΟΣΥΝΑ ΚΑΙ ΦΩΤΙΣΜΕΝΑ!»
«ΚΑΛΗ
ΚΑΙ ΕΥΛΟΓΗΜΕΝΗ ΧΡΟΝΙΑ!»
Μετά
πολλής της εν Χριστώ Ενανθρωπήσαντι αγάπης,
Ο
ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ
† Ο
Μεσογαίας και Λαυρεωτικής ΝΙΚΟΛΑΟΣ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου