Η ΜΟΝΑΧΗ ΘΕΟΦΑΝΩ ΒΙΔΑΛΗ ΠΡΟΗΓΟΥΜΕΝΗ ΤΗΣ ΙΕΡΑΣ ΜΟΝΗΣ ΚΕΧΡΟΒΟΥΝΙΟΥ ΤΗΝΟΥ. «Ιδού έφθασε την θύραν ό απεσταλμένος από Θεού Άγγελος. Τί κάθεσαι; Αποδημία εστί μη έχουσα πλέον επάνοδον».

Όταν διακονούσε ως εκκλησάρισσα, ή Ηγουμένη Μαγδαληνή Χρυσούλη της έκανε δώρο ένα ζευγάρι παπούτσια για να ανεβαίνει χωρίς κίνδυνο στην σκάλα και να ανάβει τά κανδήλια. Μια βροχερή ημέρα στο μοναστήρι ανέβηκε για να προσκυνήσει μια φτωχή νησιώτισσα ξυπόλυτη. Χωρίς να το σκεφτεί ή αδελφή Θεοφανώ, της προσέφερε τά παπούτσια. Ή Ηγουμένη Μαγδαληνή μάλωσε την μοναχή, ή οποία μέ απλότητα απάντησε: «Εγώ Γερόντισσα μου έχω τά παλιά παπούτσια, ενώ αυτή ή γριούλα ήταν εντελώς ξυπόλυτη στα νερά της βροχής».

 «Μα ήταν πανάκριβα», είπε ή Ηγουμένη, «στερηθήκαμε για να σού τά αγοράσουμε». «Εύλόγησον, συγχωρέστε με», είπε ή αδελφή Θεοφανώ. Την άλλη μέρα το πρωί ό ταχυδρόμος κρατούσε ένα δέμα για την αδελφή Θεοφανώ πού περιείχε ένα ολοκαίνουργιο ζευγάρι παπούτσια και 50 δραχμές εσώκλειστες σε φάκελο για προσευχή...

Κάποτε ή Μαρία Γουδή, σύζυγος έφοπλιστού πού βοηθούσε την Μονή αρρώστησε από δαιμονική επήρεια. Κατέφυγε στην αδελφή Θεοφανώ πού ήταν πλέον Ηγούμενη και ή οποία την φιλοξένησε στο κελί της προσπαθώντας με την ευλογία της Παναγίας και την ταπεινή προσευχή της να βοηθήσει την άτυχη γυναίκα πού πάθαινε τακτικά κρίσεις και την ταλαιπωρούσε ό δαίμονας. 

Ή Γερόντισσα Θεοφανώ ύστερα από αποκαλυπτικό όνειρο πήρε την γυναίκα και πήγαν να λειτουργήσουν σε ένα εξωκκλήσι. Εκεί την έντυσε με λευκό χιτώνα και παρακάλεσε τον ιερέα να τελέσει Αγιασμό. Στην συνέχεια πήρε με κανάτα τον Αγιασμό και έλουσε την γυναίκα από το κεφάλι ως τα πόδια και έδωσε τον βρεγμένο χιτώνα στον αγωγιάτη Δημήτριο Στρούλη που έκανε τα θελήματα και τις αγγαρείες τού μοναστηριού για να τον πετάξει στην θάλασσα. Σε όλη την διαδρομή διηγιόταν έντρομος ό Στρούλης ότι τον σκέπαζε ένα μαύρο σύννεφο και ότι γύρω του έπεφταν πέτρες, χωρίς όμως να πειράξουν αυτόν ή το ζώο του. Όταν έριξε τον χιτώνα στην θάλασσα όλα ηρέμησαν και ή γυναίκα θεραπεύθηκε δοξάζοντας τον Θεό, την Παναγία και την πιστή θεραπαινίδα τους Θεοφανώ μοναχή...

Επισκέπτες τού κελιού της ήταν οι πατέρες της αδελφότητας Δανιηλαίων Αγίου Όρους, ό Γέροντας Φιλόθεος Ζερβάκος και ό ενάρετος υμνογράφος Ανδρόνικος μοναχός (ό κατά κόσμων διηγηματογράφος-λογοτέχνης Αλέξανδρος Μωραϊτίδης, πρώτος εξάδελφος τού Αλέξανδρου Παπαδιαμάντη. Ή σύζυγος του πατέρα Ανδρόνικου Βασιλική Φουλάκη, έγινε μοναχή στο Κεχροβούνι με το όνομα Αθανασία λίγες ημέρες πριν κοιμηθεί στις 19 Μαΐου 1914). Αυτός έγραψε σε τοίχο του κελιού της τα έξης:

«Ιδού έφθασε την θύραν ό απεσταλμένος από Θεού Άγγελος. Τί κάθεσαι; Αποδημία εστί μη έχουσα πλέον επάνοδον».

Κοιμήθηκε εν Κυρίω ειρηνικά στις 28 Μαρτίου 1959, αφού έζησε θεάρεστα 87 έτη  από τα οποία 74 στο μοναστήρι. Υπηρέτησε ως Ηγουμένη 9 χρόνια (1933-1942). Τα τελευταία της λόγια παραδίδοντας την ψυχή της στα χέρια του Θεού ήταν:

«Μνήσθητι εύσπλαχνε και ημών καθώς έμνημόνευσας τού ληστού εν τη Βασιλεία των Ουρανών»