Λέει ο π. Γεράσιμος Φωκάς:
Επαναλαμβάνει ο άνθρωπος αυτή την έπαρση, αυτή τη βλασφημία, την ύβρη, ότι δεν θέλει τον Θεό. “Μακρυά να περάσω, άκρη από το δρόμο μου”.
Και η συνέπεια, αδελφοί μου, ποια είναι; Η συνέπεια είναι να γίνεται ο άνθρωπος, ο άνθρωπος για τον οποίο ήρθε ο Χριστός στη γη, να γίνεται τέρας και να συνεχίζουν οι πόλεμοι, αδελφοί μου, να συνεχίζουν οι συμπλοκές, να συνεχίζουν οι τρομοκρατίες, να συνεχίζουν οι βομβαρδισμοί και να αδελφοκτονείται η γη, να χύνεται αίμα αδελφικό, γιατί όλοι αδελφοί είμαστε, από τον ίδιο Πατέρα είμαστε, από το ίδιο χώμα είμαστε και στο ίδιο χώμα θα πάμε, να συνεχίζει να χύνεται αίμα αδελφικό τόσους αιώνες συνέχεια, συνέχεια και σήμερα μάλιστα να χύνεται πολιτισμένα. Παλαιότερα σκότωνε ο ένας τον άλλο με μαχαίρι, σήμερα έχουν εφεύρει νέους τρόπους να δολοφονούν τους ανθρώπους, να δολοφονούν ακόμη και τα έμβρυα και να διαιωνίζουν το κακό, να καταστρέφουν γενεές χιλιάδες εκατομμύρια, εκατομμύρια ανθρώπων με τις πυρηνικές βόμβες, όπως στη Χιροσίμα, και διαχρονικά, γενεές γενεών. Αυτό λέγεται πολιτισμός, αυτό βρήκε ο άνθρωπος, αυτό βρήκε. Επιτρέπεται, αδελφοί μου, το θέλει ο Θεός, αυτό το κατάντημα, αυτή την κατάπτωση, αυτό το χάλι;
Επιτρέπεται όταν υπάρχει η εντολή του Χριστού «Αγάπα τον πλησίον σου ως σεαυτόν»;
Και ο Γέρων Σωφρόνιος Σαχάρωφ λέει: Μου δόθηκε να εννοήσω αυτή την εντολή στην μορφή ενός γιγαντιαίου δένδρου κοσμικών διαστάσεων, που ρίζα του είναι ο Αδάμ. Κι εγώ δεν είμαι παρά ένα μικρό φυλλαράκι σε ένα κλαρί αυτού του δένδρου. Μα αυτό το δένδρο δεν μου είναι ξένο, είναι η βάση της ύπαρξης μου. Ανήκω σε αυτό. Το να προσεύχομαι για όλο τον κόσμο είναι να προσεύχομαι για αυτό το δένδρο στην ολότητά του, με τα εκατομμύρια φύλλα.
Το να ακολουθεί κάποιος τον Χριστό σημαίνει να ρίχνει τον εαυτό του στη Χριστο – Αίσθηση, η οποία φέρει όλη την ανθρωπότητα, την ολότητα του δένδρου, χωρίς να εξαιρείται ούτε ένα φύλλο.
Εάν αποκτήσουμε αυτή την Αίσθηση, στην προσευχή μας θα είναι ο κόσμος όλος και όχι μόνο ο εαυτός μας.
Μεταφρασμένο απόσπασμα από
Archimandrite Sophrony Sakharov, Words of Life, p. 16
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου