Ὑπεραγία Θεοτόκε σκέπε, φρούρει, φύλαττε τούς δούλους σου.
Ἡ μόνη ἐλπίδα, ἡ σκέπη, ἡ φρουρός, ἡ καταφυγή, τό καύχημα, τό θάρρος!
Τό πιό εὒκολο εἶναι νά κρίνεις, νά καταδικάζεις, νά κατηγορεῖς γιά ἐδῶ, καί εἰδικά ὃταν μιλᾶς ἐκ τοῦ ἀσφαλοῦς ἀπ' τό Ἃγιον Ὂρος. Τί κάνουν; τί πρέπει νά κάνουν, ὂχι ἒτσι, ἐκεῖνα ἀλλιῶς, αὐτό δέν εἶναι σωστό... Κανένας δέν ἦρθε ἐδῶ ν' ἀνάψει ἓνα καντήλι. Ἂν ἒχουν αὐτοκίνητα, ἂν πέρνουν δέματα στό ταχυδρομεῖο, ἂν ἒχουν καταθέσεις στήν τράπεζα, αὐτό δέν πειράζει...
Πόσα μάτια δεσποτάδων, παπάδων καί πιστῶν δακρύζουν μπροστά στήν Παναγία, τήν προστάτισσα αὐτῆς τῆς πόλης.
Ἐδῶ φυλάει ἡ Παναγία τήν πόλη της, «ἀναγράφω σοι ἡ πόλις σου Θεοτόκε». Μόνο οἱ πρεσβεῖες της εἶναι αὐτές πού κρατοῦν αὐτόν τόν κόσμο ὂμορφο. Γιατί τόν σκεπάζει μέ τό ἱερό μαφόριό της. «Ἐκ παντοίων με κινδύνων ἐλευθέρωσον». Καί εἶναι πολλοί, αἰσθητοί καί νοητοί. Ἀσήμαντος καί ἂγνωστος, ἓνας μέσα στό ἂλαλο πλῆθος. Τί πειρασμός!
Χαῖρε νύμφη ἀνύμφευτε, χιλιάδες φορές.
Ἀπό τό βιβλίο «Κωνσταντινούπολις - Παράκληση στήν Παυσολύπη». π. Αν.
Ἐκδόσεις Ἑρμηνεία - Ἃγιον Ὂρος
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου