Η προφορική παράδοση διέσωσε τις μνήμες των σφαγών στη Θεσσαλονίκη μετά το 1821:
«Οι περισσότερες θανατικές εκτελέσεις Ελλήνων γίνονταν στο Καπάνι. Εκεί οι Τούρκοι τους παρέδιδαν στους δημίους, που τους έσφαζαν με σουγιάδες που δεν έκοβαν. Πολλοί μελλοθάνατοι για να αποφύγουν τα βασανιστήρια αυτά πλήρωναν και τους κρεμούσαν στον ένα ή τον άλλο πλάτανο, στο Συντριβάνι (πύλη Καλαμαριάς) ή στο Βαρδάρη»
«Στο κέντρο του «Ουν καπάν» (Αλευραγοράς) οι Τούρκοι κρέμασαν το 1821 τους προκρίτους της ελληνικής κοινότητας Θεσσαλονίκης Χρήστο Μενεξέ, Χριστόδουλο Μπαλάνο, Αναστάσιο Κυδωνιάτη, το νεομάρτυρα Αργυρό από την Επανομή και άλλους πατριώτες (…) ο αφηνιασμένος όχλος όρμησε στη συνέχεια στην εκκλησία του Αγίου Δημητρίου όπου είχε καταφύγει μεγάλος αριθμός γυναικόπαιδων και γερόντων και κατέσφαξαν 2000 περίπου άτομα. Συνολικά (...) κατά τους πρώτους μήνες της επανάστασης, στη Θεσσαλονίκη έχασαν τη ζωή τους πάνω από 3.000 Έλληνες.»
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου