. Ο Θεός, δανείζει τις γήινες κτιστές λέξεις, για να εκφράσει κάτι το ουράνιο, αλλά δεν κυριολεκτεί, διότι τα ουράνια δεν μπορούν να αποτυπωθούν επακριβώς με γήινες κτιστές λέξεις.

Τα ουράνια λόγια με τα επίγεια λόγια, δεν ταιριάζουν και δεν συμφωνούν καθόλου. Αλλιώς λέγονται και αλλιώς μεταφράζονται... Ο Θεός, δανείζει τις γήινες κτιστές λέξεις, για να εκφράσει κάτι το ουράνιο, αλλά δεν κυριολεκτεί, διότι τα ουράνια δεν μπορούν να αποτυπωθούν επακριβώς με γήινες κτιστές λέξεις. 
Για παράδειγμα, όταν ο Κύριος αναφέρετε στο Ευαγγέλιο το γνωστό: ''πορεύεστε οι κατηραμένοι εις το πυρ το εξώτερο'' (Ματθ. 25,41), αυτό δεν έχει την έννοια της ανθρώπινης κατάρας.
Ο Θεός δεν καταράται, ουδέποτε, ποτέ! Μόνο ευλογεί! Ο Θεός μόνο αγαπά και δεν μισεί! Όταν όμως ο άνθρωπος αυτήν την ευλογία, αυτήν την Χάρη του Θεού δεν την δέχεται εν γνώση του, τότε η Χάρη αίρεται και επιστρέφει πίσω και ο άνθρωπος αυτοκολάζεται. Όταν ο Χριστός προειδοποιεί  με τα ''ουαί'' και τα ''μη'' και οι άνθρωποι δεν εφαρμόζουν αυτά που λέει ο Χριστός, ουσιαστικά αυτοκαταράζονται...
Επομένως όταν ο Θεός αποσύρει (αίρει) την Χάρη του Αγίου Πνεύματος από κάποιον άνθρωπο, τότε αυτό μεταφράζεται με την γήινη διατύπωση, ως κατάρα. 
Γέροντας Εφραίμ της Σκήτης του Αγίου Ανδρέα