Άκουγα και με λέγανε για τον Άγιο Παϊσιο και τους κορόϊδευα. Γελούσα...
Μια μέρα μου την έδωσε και λέω:
- Θα πάω στο κελλί του, για να δω πως τους δουλεύει όλους, αυτός ο καλόγερος!
Πήγα λοιπόν στο κελλί του, χώνομαι μέσα στον κόσμο και παρατηρώ να δω τι κάνει. Να δω και να βρω πως τους δουλεύει...
Κάθισα ώρες... Στο τέλος μείναμε τρεις επισκέπτες. Έφυγε ο πολύς ο κόσμος.
- Καθίστε να σας κεράσω, μας είπε ο Άγιος Παϊσιος.
Πάει μέσα στο κελλί και φέρνει σε ένα πιατάκι τρία λουκούμια. Δίνει στον πρώτο, δίνει στον δεύτερο και έρχεται μετά σε μένα μπροστά μου και με κοιτά στα μάτια, σαν να με έβγαζε ακτινογραφία.
Γυρίζει τότε το πιατάκι και ρίχνει το λουκούμι κάτω στο χώμα με τις λάσπες. Τότε μου λέει ο Άγιος:
- Μου έπεσε, πάρε φάε...
- Τί, από τις λάσπες θα το φάω; διαμαρτυρήθηκα.
Με κοιτά ξανά στα μάτια με νόημα και με λέει:
- Γιατί, εσύ πώς ταϊζεις λάσπες τους ανθρώπους;
Έπαθα την πλάκα της ζωής μου!... Ήθελα να ανοίξει η γη να με καταπιεί. Σηκώθηκα χωρίς να πω κάτι και έφυγα τρέχοντας.
Πήγα στο ξενοδοχείο στις Καρυές. Όλη τη νύχτα δεν κοιμήθηκα, συλλογιζόμενος γι' αυτό που συνέβη.
Την άλλη μέρα ξαναεπισκέφτηκα τον Άγιο Παϊσιο και του είπα:
- Θέλω να μιλήσουμε...
- Αν θέλεις να μιλήσουμε, μου λέει με αυστηρό ύφος, πάνε πρώτα να πουλήσεις τις μηχανές που έχεις στο διαμέρισμα, να το ξενοικιάσεις και μετά έλα πάλι.
Πήγα πίσω και σε ένα μήνα τα είχα πουλήσει όλα. Ξαναπήγα τότε γρήγορα να το δω. Με δέχτηκε αυτή τη φορά με πολύ χαρά. Μιλήσαμε πολλή ώρα. Με βοήθησε να μπω σε σειρά. Να εξομολογούμαι και να Κοινωνάω. Βρήκα και μια καλή δουλειά... Δόξα τω Θεώ.
Ευχαριστώ τον Άγιο Παϊσιο από τα βάθη της καρδιάς μου, που με απάλλαξε από εκείνο το αμαρτωλό επάγγελμα και με έβαλε στο δρόμο του Θεού...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου