Εισερχόμενος σε έναν παράδρομο ,η κίνηση με σταματά για λίγα δεύτερα.
Βλέπω στα αριστερά μου σ έναν κάδο απορριμάτων ,ένας συνάνθρωπος έπαιρνε ατάραχος το δείπνο του με ότι αποφάγια ... κοιταχτήκαμε για λίγο ... ξεκίνησα .... ένοιωσα μια ντροπή που ανήκω στο ανθρώπινο είδος ... σκέφτηκα .... μετά απο χιλιάδες χρόνια προόδου έχουμε φτάσει σε δυσθεώρητα ύψη
.... βαθιά στη γη ξεπερνώντας ακόμη και τα σκουλήκια....
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου