‘Ήρθε πληγωμένη απ’ όλους κι όλα
θυμωμένη με τον εαυτό της….
Στο πρόσωπο της ζωγραφισμένος
με τα μελανά του χρώματα ο πόνος….
Ο παππούλης δεν μιλούσε,
μονάχα άκουγε,
και οι λέξεις που έβγαιναν
απ’ τα χείλια της
ήταν τόσο πικρές……
μα και πώς να μην είναι
από μια φαρμακωμένη καρδιά;
Με την ‘’κουβέντα’’
γέμισαν τα μάτια της,
τα σήκωσε ψηλά για να μην κλάψει
μα το ‘’απόστημα’’
είχε ήδη σπάσει……
Αχ δάκρυσε ψυχή μου
μη το φοβάσαι……
Έκλαψε,
έκλαψε,
έκλαψε
και όλο το μέσα της
ξεδίψασε,
πήρε ανάσα ζωής!
Καθώς φεύγει
σκύβει να πάρει την ευχή του
σκύβει κι εκείνος και διακριτικά
αφήνει στην σταυρωμένη της χούφτα
μία καραμέλα λέγοντας της:
‘’Να’ χεις την γλύκα του Χριστού μας κόρη μου’’
Την κράταγε σφικτά σαν μικρό παιδί,
δεν την έφαγε ποτέ……
την έβαλε δίπλα στο προσευχητάρι της……
ΠΑΤΉΡ ΙΩΆΝΝΗΣ ΠΑΠΑΔΗΜΗΤΡΙΟΥ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου