Λίγες ‘’πρακτικές’’ συμβουλές…..

Το λαδάκι στο κανδηλάκι

ας είναι το καλύτερο που μπορείς 

να προσφέρεις(δηλ. λαδάκι από ελιά).

Ως αναφορά το φιτίλι

αν μπορείς απέφευγε τα χρώματα,

καθάρια πράγματα.

Στον πάτο του κανδηλιού

μην βάζεις νερό

(είναι επικίνδυνο)

αλλά επίπεδα ένα δάκτυλο αλάτι.

Το κανδηλάκι καίει 

μπρος σε Εικόνα

(όπως γίνεται 

και στις Εκκλησιές),

δεν το έχουμε αναμμένο

για ‘’θετική’’ ατμόσφαιρα (feng shui).

Έχει να κάνει με την 

Ιερή Παράδοση της πίστης μας.

Στα καρβουνάκια 

προτίμησε τα βραδύκαυστα

γιατί κρατούν χρονικά πιο πολύ,

δεν καπνίζουν και

δεν υπάρχει κίνδυνος

να σκάσουν όπως τα άλλα.

Ως αναφορά το λιβάνι,

αν είναι εφικτό 

ας προέρχονται από κάποιο μοναστήρι

(που είναι καμωμένα 

 με αγνά υλικά και προσευχή)

αν και υπάρχουν πλέον(δόξα τω Θεώ)

και κάποιοι συνάνθρωποι μας 

που βάζουν μπόλικο μεράκι και την ‘’ευχούλα’’

και συνεχίζουν το εργόχειρο τούτο.

Δεν χρειάζεται να βάλεις 

μια χούφτα(ούτε τρία συμβολικά

για την Αγία Τριάδα)

και να ντουμανιάσει το σπίτι….

Βάζεις ένα, δύο σπιράκια 

και θυμιατίζεις διακριτικά

(μη πας και πάνω 

από το κεφάλι του άλλου

λες και είναι δαιμονισμένος…..)

Αντιλαμβάνεσαι βέβαια ότι συνοδοιπόρος

τούτων είναι η προσευχή (έμπονη)

μα πάνω απ’όλα η μετάνοια…. 

όχι από την μια 

να ανάβεις το κανδηλάκι στην Παναγιά

κι από την άλλη

να ‘’κατεβάζεις κανδήλια’’ με την γκρίνια,

να θυμιατίζεις από την  μια

και να ψέλνεις τον ‘’εξάψαλμο’’ 

στον άνθρωπο σου από την άλλη…..

Εύχομαι να βοήθησα λιγουλάκι 

ΠΑΤΗΡ ΙΩΑΝΝΗΣ ΠΑΠΑΔΗΜΗΤΡΙΟΥ