Τη Μεγάλη Εβδομάδα, δεν του άρεσε ο περισπασμός, δεν έλεγε αστεία, δεν γελούσε, ήταν πολύ σκεφτικός.
Βίωνε τη μέγιστη αμαρτία που διέπραξε η ανθρωπότητα - τη Σταύρωση του Χριστού.
Την Μεγάλη Παρασκευή, με φωνή έντρομη, δυνατή και πένθιμη, φώναζε:
«Βοήθεια ... Βοήθεια ...! Ο Χριστός κουβαλάει στους ώμους του τον Σταυρό προς τον Γολγοθά ...!».
Κανείς δεν μπορούσε να μην κλάψει μέσα στην εκκλησία. Οι ενορίτες εξεπλάγησαν και έκλαιγαν γοερά...
Κατά τη διάρκεια της Λειτουργίας, είπε από τον άμβωνα με δάκρυα στα μάτια του:
«Μην αφήνετε ... Μην εγκαταλείπετε την Παναγία! Τώρα υποφέρει! Τώρα όλοι οι Ορθόδοξοι Χριστιανοί είναι κοντά στη Μητέρα του Θεού…
Ποιός τολμά να την εγκαταλείψει; Πρέπει να είμαστε κοντά της ... Είναι η Μητέρα! Υποφέρει για τα βασανιστήρια και το θάνατο του Υιού της!»
Μετά από όσα είδαν και άκουσαν, όλο το εκκλησίασμα πίστευε ότι είδε με τα μάτια του τη Σταύρωση του Ιησού Χριστού ...
Από το βιβλίο "Το διάδημα του Γέροντα".
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου