Απευθυνόμενος στους "πολιτευομένους, που εκπροσωπούν συγκεκριμένα πολιτικά ρεύματα, προγράμματα, στόχους, κοοσμοθεωρίες, βιοθεωρίες, οικονομικά συστήματα, κοινονιστικά μοντέλα, μεθόδους, τύπους Δημοκρατίας..." έγραφε ο Γ. Θεόκλητος το 1986:
"Πουθενά στοιχείον ελληνικό, ρωμαίικο, ορθόδοξο, παραδοσιακό...
Μέσα στους κομματικόυς οργανισμούς, τίποτε δεν αποπνέει τα "πολιτικά" του Αριστοτέλη και την "Πολιτεία" του Πλάτωνα, αλλά ούτε και την χριστοκεντρική ρωμαίικη κοινωνία. Απουσιάζει, δηλαδή, ακόμα και η στοιχειώδης λογική των φιλοσόφων, των κοινωνιολόγων, των πολιτειολόγων -από τον μεν Αριστοτέλη, οι αρχές για τον εκπολιτισμό των ανθρώπων κι από τον μεν Πλάτωνα, οι μεταφυσικές ενοράσεις για την εξ-ημέρωση και την εκ-παίδευση των πολιτών.
Ως προς την Ορθόδοξη ρωμιοσύνη του Βυζαντίου, αν όχι από εθνική φιλοτιμία, τουλάχιστον από στοιχειώδη σύνεση, δε θα έπρεπε να αγνοείται από την όλη πολιτική φιλοσόφία τους, το πολίτευμα εκείνο, που συνώψιζε όλα τα αγαθά μίας ευνομούμενης, δίκαιας, ειρηνικής και καλώς εννοούμενης, προοδευτικής πολιτείας, που εξυψώνει τους λαούς."
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου