1995.Καλοκαίρι.Πάω κατά τις δύο το μεσημέρι και ποτίζω τα λουλούδια και τα δένδρα στο Εξωκκλήσι του (το ξερω ότι τα ποτίζουν το βράδυ.).Μετά από μισή ώρα κάθισα να ξεκουραστώ από τη ζέστη και διαπιστώνω ότι έχω χάσει το κλειδί του Εξωκκλησίου.Αρχίζω να ψάχνω μέσα στα χορτάρια,περίπου ένα στρέμμα.Δεν μπόρεσα να το βρώ.Εψαχνα,έψαχνα,έψαχνα για πολύ ώρα.Κουράσθηκα.Ίδρωσα, και πάλι κάθισα.Λέω στον Άγιο : Τι Άγιος είσαι εσύ, γιατί δεν μου βρίσκεις το κλειδί !!! Δεν μπορώ να ψάχνω άλλο.Δεν βλέπεις ; Κουράσθηκα.
Εκει που καθόμουνα και έλεγα αυτά, βλέπω στο βάθος,σε μια απόσταση 25 μέτρων κάτι να λαμπυρίζει και να χάνεται η ακτινοβολία.Πάλι να ακτινοβολεί και πάλι να χάνεται.Λεω από μεσα μου : Λες να είναι το κλειδί ! Πάω, αδελφοί μου, και βρίσκω το κλειδι μέσα σε κάτι χορτάρια,που ήταν αδύνατο να το δει ανθρώπινο μάτι !!!!!!!
Αυτά για τον ΄Αγιο Μηνά το Θαυματουργό.
Ευλογείτε.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου