Αὐτὲς οἱ ἐνέργειες
ποὺ διαποτίζουν τὸ κτιστὸν
δὲν εἶναι ἐνέργειες ἀφηρημένες,
οὔτε εἶναι δυνάμεις κτιστές,
ὅπως εἶναι π.χ. ἡ μαγνητικὴ δύναμη ἢ
ἡ δύναμη τοῦ ἠλεκτρισμοῦ.
Ἂν ἀκουμπήσεις μιὰ ἠλεκτρικὴ πηγὴ
θὰ σὲ διαποτίσει ἡ ἐνέργεια τοῦ ἠλεκτρισμοῦ,
εἴτε τὸ θέλεις εἴτε δὲν τὸ θέλεις.
Ἀντίθετα, οἱ ἐνέργειες τοῦ Θεοῦ
εἶναι ἐνέργειες ποὺ πηγάζουν ἀπὸ
τὶς τριαδικὲς ὑπόστασεις τῆς θεότητας,
Πατρός, Υἱοῦ καὶ Ἁγίου Πνεύματος,
καὶ ἔχουν ἀπαραίτητο στοιχεῖο
τὸν διάλογο, τὴ σχέση, τὴν ἀπόκριση.
Αὐτὸ στὴν ἐκκλησιαστικὴ γλώσσα
τὸ ὀνομάζουμε «ἐλευθερία»
ἤ, γιὰ νὰ χρησιμοποιήσω
μιὰ λειτουργικὴ ἔκφραση, «προαίρεση».
Καὶ αὐτὸ σημαίνει ὅτι ἔργο
ἑκάστου πιστοῦ εἶναι
ἡ διὰ βίου ἄσκηση, γιὰ νὰ γίνει
δοχεῖον παρουσίας τῶν θείων ἐνεργειῶν,
οἱ ὁποῖες, ὅπως εἴπαμε,
ἐκκεντρίζονται στὴ φύση μας ἤδη
μὲ τὸ Βάπτισμα καὶ τὸ Χρίσμα,
καὶ συνεχῶς παρέχονται ὡς θεία Χάρη
σὲ ἕναν δυναμικὸ διάλογο
μεταξὺ Χριστοῦ καὶ πιστῶν.
Δημητρίου Μαυρόπουλου
Περὶ θείας Χάριτος καὶ ἀκτίστων ἐνεργειῶν
Τεῦχος 335, Ἀπρίλιος 2021
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου