Ὁ σηµερινὸς ἄνθρωπος δὲν προσδοκᾶ τὴ θεία Κοινωνία,
γιατὶ δὲν ζεῖ στὰ πλαίσια τοῦ πολιτισµοῦ µας τὴν κοινότητα,
ἀλλὰ µαθαίνει ὅτι θεὸς εἶναι ὁ ἑαυτός του.
Δὲν µπορεῖ νὰ µιλήσει τὴ γλώσσα
τῶν ἁλιέων, τῶν γεωργῶν,
οὔτε κἂν τῶν οἰκογενειαρχῶν.
Ἡ γλώσσα του εἶναι ψυχολογικοποιηµένη καὶ τεχνοκρατούµενη.
Πῶς νὰ κατανοήσει λοιπὸν ὅτι γιὰ νὰ γίνει
µέλος τοῦ Σώµατος τοῦ Χριστοῦ χρειάζεται τὸ
«δῶσε αἷµα καὶ λάβε πνεῦµα»;
Ὅτι ὁ Χριστὸς εἶναι τὸ κέντρο τῆς ζωῆς του
καὶ ταυτόχρονα ὁ Θεάνθρωπος
ποὺ τὸν βοηθᾶ νὰ δώσει ἀπαντήσεις
στὰ µεγάλα ζητούµενα:
Πῶς νὰ ἀγαπήσω καὶ νὰ ἀγαπηθῶ;
Πῶς νὰ βρῶ τὴν ὁδὸ ποὺ ὁδηγεῖ
στὴν ἀνάσταση καὶ τὴν αἰωνιότητα,
νικώντας τὸν θάνατο;
Οἱ νέοι καὶ ἡ θεία Κοινωνία
Πρωτοπρεσβυτέρου Θεμιστοκλῆ Μουρτζανοῦ
Τεῦχος 326, Ἰούνιος 2020
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου