Αναζήτηση αυτού του ιστολογίου

Τετάρτη 8 Σεπτεμβρίου 2021

ΑΦΉΓΗΣΗ ΠΡΟΣΚΥΝΗΤΉ ΓΙΑ ΤΌΝ ΆΓΙΟ ΣΠΥΡΊΔΩΝΑ



Καλημέρα σε όλους.Θα ήθελα να μοιραστώ ένα γεγονός που έζησα αν θυμάμαι καλά στα 17 μου.Εργαζόμουν με τον πατέρα μου στα σφαγεία στην Στυμφαλία Κορινθίας.

Καθε πρωί στης 5 ξεκινούσαμε το ταξίδι μας από Ναύπλιο και γυρνούσαμε το βράδυ στης 9 περίπου. Κάποια στιγμή επί μία εβδομάδα είχα εικόνα κάθε φορά που γυρνούσαμε ότι μας πέφτει άλλο αμάξι επάνω.Προσπαθουσα να το διώχνω από της σκέψεις μου  αλλά αυτό εκεί συνέχιζε.Ενα πρωινό λοιπόν ξύπνησα και έκλαιγα δεν ήθελα να πάω για δουλειά, πιεζα τον πατέρα μου καί την μάνα μου ότι δεν θέλω να πάω σήμερα συγκεκριμένα για δουλεια.Ηξερα ότι κάτι κακό θα γίνει  πήγαμε εν τέλει, αλλά δεν φύγαμε στην ώρα μας γιόρταζε το αφεντικό καί μας  κράτησε για κέρασμα.
-πατέρα πάμε να φυγουμε
-κάτσε λίγο ακόμα μου  λεγε
-πατέρα πρέπει να φύγουμε του είπα ξανα
-κάνω ένα τσιγάρο και φεύγουμε είπε το άτομο που περνάμε μαζί γιατί δεν είχε δικό του αμάξι.
Έκανε το τσιγάρο του  και σηκωθήκαμε να φύγουμε.Κατα της διάρκεια του ταξιδιού ήθελα να κοιμηθώ αλλά φοβόμουν να κλείσω τα μάτια, και όπως το φοβόμουν. Ξαφνικά είδα φώτα  να ερχονται καταπάνω μας με ταχύτητα.Μας χτυπάει και το μόνο πού  θυμάμαι είναι να λέω πεθαίνω και τον πατέρα μου να μου  κράτα το χέρι λέγοντας  πες το Πάτερ ημών.
-Πάτερ ημών ο εν τοις ουρανοις αγιασθητω το όνομα σου ελθετω... Μεχρι εκεί είπα και λυποθυμισα (20 λεπτά λυποθυμοι καί οι τρεις μέσ το αμάξι)
Μετα  πολλά άνοιξα τα μάτια είδα καπνούς μέσα από τους αερόσακους που έσπασαν δεν ήξερα τότε έτσι νόμιζα ότι πιάσαμε φωτιά. Οι πόρτες ασφαλείας δεν ανοίγανε με τίποτα είχαν κλειδώσει για τα καλά, άρχισα να χτυπάω την πόρτα με όλη μ την δύναμη μέχρι που άνοιξε. Πήγα στην μεριά του πατέρα μου, προσπάθησα να την ανοίξω αλλά μάταια, τότε εκεί ήταν που είδα το απίστευτο, ένα χέρι που φορούσε λευκό ρούχα με μια κίνηση άνοιξε την πόρτα κοίταξα διπλα μου κ δεν ήταν κανείς.Μετα έμαθα ότι ήταν του Αγίου Σπυρίδωνα και εκεί που έγινε υπήρχε ένα μικρούλη εκκλησάκι του.Ολοι απόρησαν πως βγήκαμε ζωντανοί.Συγνωνη για το κατεβατό και ευχαριστώ για τον  χρόνο σας

Δεν υπάρχουν σχόλια: