Χριστός ανέστη αληθώς γέροντα Άνθιμε!

 

Μια σοφη παροιμία λέει :« Αν δεν έχεις γέρο, αγόρασε» αλλά και « γήρας γαρ τίμιον ού το πολυχρόνιον». 

Το πρώτο προϋποθέτει το δεύτερο.

Φεύγοντας προχθές από τη ζωή ο γέρο Άνθιμος , πήρε μαζί του έναν κόσμο ολόκληρο.

Ο αρχαιότερος Αγιοταφίτης με εβδομήντα χρόνια διακονίας εδώ.

Έζησε ως ών και μη ών, ενώ ήρθε πυρπολούμενος  από ζήλο στα είκοσί του χρόνια .

Πέρασε σκληρή ορφάνεια και περιφρόνηση όταν ήταν παιδί και αυτό του κληρονόμησε μια επίφαση τραχύτητας.

Από την άλλη, τον χαρακτήριζε το χιούμορ και δη ο αυτοσαρκασμός.

Μπορούσες να τον πειράζεις χωρίς όρια και εκείνος να χαμογελά και να λέει:

-« α, έτσι..».

Επίσης ο ίδιος άνθρωπος  μπορούσε να βγει στην ωραία πύλη κατά της διάρκεια της ακολουθίας, ενώ ψάλλαμε:

« ελεήμον, ελέησόν με ο Θεός..» και να φωνάξει με παρρησία:

- « πού το γράφει το «ελεήμον»; και να αναρωτιέσαι :

 « ωχ! Τιν’ τούτο ; η φωνή Κυρίου φωνή υδάτων πολλών;…»

 Μα… γέροντα για να πάρω φόρα το λέω! Εξάλλου παντού έτσι το λένε!…

Αυτό βέβαια το « πού το γράφει» άρχισε σιγά σιγά να με προβληματίζει και να βλέπω ότι πάλι είχε δίκιο .

 Δεν βγαίνει άκρη χωρίς τα .. γραμμένα!

Όταν ήταν ηγούμενος στο Θαβωρ, τότε με τον πόλεμο, χωρίς ρεύμα, χωρίς δρόμο, δεν είχε να φάει στην κυριολεξία.

Όταν πού και πού περνούσε κάποιος από τα γύρω χωριά, του έλεγε:

-"Μήπως σας περισσεύουν τίποτα ξερά παξιμάδια από το τραπεζι σας;

Να, έχω κάτι σκυλιά να ταϊσω… και ας τα ήθελε για τον εαυτό του και τη γριά θεία του.

Είχε το ακατάκριτον.! 

 Δεν κατηγορούσε ποτέ κανέναν ακόμα και αυτούς που τον έβλαψαν.

Έπαιρνε τη ζωή αψήφιστα και ειδικά την εικόνα του.

Ποτέ δεν υπέκυψε στη φωνή της κενοδοξίας που του ψυθίριζε να τα έχει καλά με εξουσίες και άρχοντες.

 Θυμάμαι κάποτε που είχε έρθει ένα κινηματογραφικό συνεργείο και που ενώ το μυαλό του ήταν ξουράφι έκανε τον χαζό και δεν είπε σχεδόν τίποτα!

Σημειωτέον ότι μου είχε σπάσει τα νεύρα τότε….🙄

Την ημέρα που συναντήθηκαν εδώ, στον ιστορικό αυτό τόπο  Viri Galilee ο Πάπας με τον Οικουμενικό , μου εμφανίστηκε με το γκρι ζωστικο του

και όταν εφυγαν τον πειράζαμε βάζοντας στο κεφάλι του τα λουλουδένια στεφανια του event..

Με άφηνε να τον αποκαλώ Αγριοταφιτη 🤣 και γελούσε γελούσε καλοσυνάτα .

Σιχαινόταν τα κουτσομπολιά μα όχι τους κουτσομπόληδες .

 Ήξερε πολλά μα έλεγε λίγα.

Λάτρευε το διάβασμα από μικρός και γι αυτό ήταν αδιανόητο να τολμήσεις να κανεις λάθος στο ψαλτήρι!

Αυτόματα  ακουγόταν το μουρμουρητό του.

Καταλάβαινα πότε ήταν κουρασμένος και τα έλεγα πιο γρήγορα.

 Ο ίδιος δεν το έλεγε ποτέ.

Η ζωή τον έκανε κλειστό σαν στρείδι.

 Δεν σε άφηνε να σπάσεις το κέλυφος.

Μόνο τώρα στο τέλος μου ανοίχτηκε .

Ήταν αποκάλυψη .! 

Κλάψαμε μαζί.! 

Με κέρδιζε πάντα στο τάβλι.

Του υποσχέθηκα, όταν βγούμε από το νοσοκομείο να τον κερδίσω

αλλά δεν μπόρεσα να κρατήσω την υπόσχεση.

🌿Αφεγγής Ασέληνος

( μοναχή)

Χριστός ανέστη αληθώς γέροντα Άνθιμε!

Θυμήσου μας εκεί στο χαρμόσυνο Ουράνιο θυσιαστήριο του Πατρός και του Υιού και του Αγίου Πνεύματός Του!!