«Η ζωή μας γονατίζει όλους, αργά ή γρήγορα. Υπομένουμε πολλές πτώσεις. Το αρνούμαστε. Μώλωπες, σφάλματα. Κρύο ρίγος. Γεγονότα, όχι λόγια. Δεν υπάρχει «δεν μπορώ» στη ζωή, αλλά «δεν θέλω».

 

«Η ζωή μας γονατίζει όλους, αργά ή γρήγορα. Υπομένουμε πολλές πτώσεις. Το αρνούμαστε. Μώλωπες, σφάλματα. Κρύο ρίγος. Γεγονότα, όχι λόγια. Δεν υπάρχει «δεν μπορώ» στη ζωή, αλλά «δεν θέλω».

 Αλλάζω ξανά γραμμή και μην με τρομάζεις. Αν χάσω τα πάντα στη ζωή, μπορώ πάντα να ξεκινήσω από την αρχή με τον Κύριο.

Με νέα όνειρα, καλύτερα, πιο συγχωρητικά, πιο γενναία, πιο δυνατά, πιο αγαπημένα, πιο προσεκτικά. Τα πάντα είναι καθαρά.

Μόνο ο Θεός και εγώ θα ξέρουμε τι ένιωσα. Γιατί μιλάς για μένα αν δεν με ξέρεις ;! Έφαγες ψωμί με δάκρυα ;! Δεν ήσουν εκεί για να δεις όλα όσα είδα. Δεν ήσουν εκεί για να νιώσεις όλα όσα ένιωσα. Δεν ήσουν εκεί για να δεις όλα όσα έκανα. Δεν ήσουν εκεί για να περάσεις όλα όσα πέρασα εγώ. Αμβλύνεις το στόμα σου και ζω τη ζωή μου, όχι τη δική σου.

Μαθαίνω να αγαπώ τη ζωή μέχρι τον ουρανό και πίσω. Όλοι κοιτούν, αλλά κανείς δεν με βλέπει. Εσύ, Κύριε, με ξέρεις καλύτερα και καταλαβαίνεις τις αδυναμίες μου!

 Σήμερα την ντύνω με γιορτή και τραβάω τον ουρανό πάνω μου. Τα υπόλοιπα είναι μια ιστορία ...

Για να μην ξεχνιόμαστε. Όταν παγώνει η καρδιά, βάζει ξύλα στη φωτιά. Το ξύλο της αγάπης. Ζεσταθείτε και γευτείτε τη γλυκύτητα της προσευχής. Στρογγυλά και ζεστά λόγια, αγαπητέ. Χαμογέλα, αύριο θα είναι καλύτερο!

Σου εύχομαι αγάπη! Άγγελε, τα λέμε την ανατολή του ηλίου… »

            (πατήρ Χρυσόστομος Hrisostom Filipescu - "Λίγα λόγια, πολλή αγάπη")