Ο γέροντας Παΐσιος αφιέρωνε τις νύχτες του όλες σε προσευχή υπερ όλου του κόσμου.
Όπως ο ίδιος μου έλεγε μια φορά, τον ρώτησα μία φορά: "Γέροντα, να, μας είπαν ότι ήσουν στο τάδε νοσοκομείο."
Ήρθαν κάποια παιδιά από το Βόλο και είπαν ότι ήρθε ο γέροντας στο νοσοκομείο και είδε τον πατέρα μου. Μα πως ήρθε και είδε τον πατέρα σου; αφού ήταν εδώ! Όχι, λέει, αφού ήρθε και τον είδε και έμεινε μαζί του το βράδυ και τον παρηγόρησε και του μίλησε
και τον στήριξε και τον βοήθησε και τον συμβούλευσε.
Πήγα κι εγώ στο γέροντα, του λέω:
"Γέροντα, πήγες στο Βόλο;"
"Έλα βρε χαζέ, μου λέει, πήγα στο Βόλο..
Πότε πήγα στο Βόλο; και που ξέρω εγώ τα νοσοκομεία.."
Λέω: "Μα γέροντα αυτά τα παιδιά μάς έλεγαν αυτό το πράγμα!"
Και μου είπε θυμάμαι ότι:
"Δεν πήγα παιδί μου στο Βόλο ούτε πήγα στο νοσοκομείο. Αλλά είναι γεγονός ότι πολλές φορές προσευχόμενος για τους ασθενείς ανθρώπους βλέπω με το πνεύμα το Άγιο, βλέπω νοσοκομεία, βλέπω ασθενείς, βλέπω τον κόσμο όλο.
Και με μεταφέρει ο Θεός και μιλώ στους ανθρώπους εκείνους. Και μιλώ και τους στηρίζω, τους συμβουλεύω.
Αυτοί νομίζουν ότι με βλέπουν εγώ όμως δεν έχω πάει πουθενά. Εδώ είμαι εγώ, δεν έχω πάει πουθενά."
Καλά, αυτά είναι μέτρα μεγάλα δεν είναι μέτρα δικά μας. Αλλά μέτρα δικά μας είναι να προσευχόμαστε υπέρ των αδερφών μας. Να σκεφτόμαστε πόσοι άνθρωποι έχουν ανάγκη την προσευχή μου, έχουν ανάγκη τη βοήθειά μου, τη συμπαράστασή μου.
π. Αθανάσιος Μητρ. Λεμεσού
https://youtu.be/-_zynZl3swE (55:06)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου