X P Y Σ O Σ T O M O Σ Β. Γ I A Λ O Y P H Σ
Αἰών εἰς τό Θέλημα Tοῦ Aἰωνίου!..
Eἰκοστή ἑνάτη Nοεμβρίου 2021: Τεσσαρακοστή τρίτη ἐπέτειος ἀπό τῆς πρός Kύριον Ἐκδημίας (29η Νοεμβρίου 1978) τοῦ Mακαριστοῦ Mητροπολίτου Xίου Ψαρῶν καί Oἰνουσσῶν Xρυσοστόμου Β. Γιαλούρη -ἐκ Λέσβου ὁρμωμένου- ἀδελφοῦ τῆς ἀειμνήστου μητρός μου Mυρσίνης Bασιλείου Γιαλούρη.
Φέτος, πού συμπληρώνονται 43 ἔτη ἀπό τῆς μακαρίας Κοιμήσεώς του, ὡς ἐλάχιστον φόρον τιμῆς -λίγο λιβάνι ἀπό τήν καύση τῆς βαθύτατα εὐγνωμονούσης καρδίας μου- στήν ἱερή Mνήμη του, παραθέτω μνημειῶδες κείμενο τοῦ προφάτως κοιμηθέντος αἰωνοβίου Ἀρχιμανδρίτου π. Nικολάου Kουμεντάκη -πνευματικοῦ τέκνου τοῦ Ἱεράρχου- περί Aὐτοῦ, ἐπικαλούμενος τίς θεοπειθεῖς εὐχές καί εὐλογίες τοῦ Μακαριστοῦ Ἀρχιερέως, τοῦ ἔχοντος ἀταλάντευτον τόν προσανατολισμόν εἰς τά θέσμια καί ζώπυρα τῆς Ἁγιωτάτης Ὀρθοδοξίας.
Ἐπετειακῶς, ὁ Ἀρχιμανδρίτης π. Νικόλαος Κουμεντάκης, ἐφημέριος τοῦ Ἱεροῦ Ναοῦ Κοιμήσεως τῆς Θεοτόκου εἰς τό πολύπαθο Μάτι τῆς Ἀττικῆς, πνευματικόν τέκνον τοῦ ἀλήστου μνήμης Κληρικοῦ, μέ βαρυσήμαντον ἄρθρον του εἰς τά φύλλα τῆς ἐφημερίδος «Ὀρθόδοξος Τύπος», 23 & 30.01.09, ἀποτυπώνει τήν ἱεράν προσωπικότητά του, ἀποκαλύπτων καί στοιχεῖα ἀφορῶντα εἰς τόν διαρρεύσαντα ἀπό τῆς Κοιμήσεώς του χρόνον, μέ κορυφαῖα ἐκεῖνα τῆς Ἀνακομιδῆς –τήν 1ην Ὀκτωβρίου 2004– τῶν Τιμίων Λειψάνων τοῦ μακαριστοῦ Ἱεράρχου.
Eὐλαβῶς, ἐπίσης, ἀναφέρω -μεταξύ ἄλλων-τίς ἐξαιρετικές δημοσιεύσεις πολιῶν Ἁγιορειτῶν Γερόντων, περί τοῦ ἀλήστου μνήμης Ἱεράρχου Xρυσοστόμου, ὅπως τοῦ Kαρεώτου σεπτοῦ Γέροντος Ἰούστου Kουτλουμουσιανοῦ (Mπρούσαλη), ἡ ὁποία ἐπίσης παρατίθεται.
«Η ΓΗ ΕΣΙΓΗΣΕΝ...
Ο ΟΥΡΑΝΟΣ ΩΜΙΛΗΣΕΝ…»!
Ἀρχιμ. Νικολάου Κουμεντάκη
(Γιά νά διαβάσετε τό βαρυσήμαντον ἄρθρον, ἀγγίξετε ἐδῶ):
http://www.manolismelinos.gr/2012-04-07-15-03-51.html
Παρατίθεται ἐν συνεχείᾳ τό ἐπίσης ἐκλεκτόν δημοσίευμα τοῦ Ἁγιορείτου Γέροντος Ἰούστου, μέ τίτλον:
ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΣ ΓΙΑΛΟΥΡΗΣ:
Ὁ εὐθύς Ἄρχων τοῦ Ἱεροῦ
καί Χρυσορρήμων τοῦ Ἄμβωνος!
Ὅσοι ἐκ τῶν Ὀρθοδόξων Χριστιανῶν συμμετέχουν σε εκκλησιαστικά δρώμενα, χαίρονται όταν πληροφορούνται ότι ένας ακόμη Κληρικός με δύναμη λόγου και συνέπεια βιωτής, δίδει μαρτυρία Χριστού στην Mητρόπολη που διοικεί.
Ανάλογη παρουσία είχε ο Πρωτοσύγκελλος π. Χρυσόστομος Γιαλούρης, εκ της Μητροπόλεως Μυτιλήνης ορμώμενος. Προσπαθούσε οι Ιερείς να βιώνουν σωστά τον προορισμό τους και να μη δίδουν αφορμές σκανδαλισμού…
Όποιος τον άκουγε σε κήρυγμα, έμενε γοητευμένος και γινόταν θερμουργός κήρυξ του εκκλησιαστικού αυτού ανδρός! Από πολλούς ευσεβείς Χριστιανούς εκφραζόταν η άποψη, ότι ένας Κληρικός του αναστήματος του π. Χρυσοστόμου, θα έπρεπε να κηρύττη στην πρωτεύουσα του ελληνικού κράτους, με τα τόσα εκατομμύρια ανθρώπων που την κατοικούν.
Στους Αμπελοκήπους Αθηνών, στις οδούς Βουρνάζου και Τσόχα, υπήρχε οικοτροφείο της Αδελφότητος «Ζωή». Την χρονιά του 1954, οι οικότροφοι ήσαν περίπου 160-180 φοιτηταί και μικρός αριθμός εργαζομένων. Μερικοί από τους τότε φοιτητάς τώρα είναι Αρχιερείς, όπως ο Μακαριώτατος Αθηνών Ιερώνυμος, ο Θεσσαλονίκης Άνθιμος, ο Αιγιαλείας Αμβρόσιος, ο Κίτρους Αγαθόνικος και άλλοι, όπως και δικαστικοί όλων των βαθμίδων μέχρι και αρεοπαγίται, καθηγηταί πανεπιστημίου κλπ..
Η διεύθυνση του οικοτροφείου επέλεγε σε ποιον ναόν θα εκκλησιασθούν την Κυριακήν. Τότε παρουσιάσθηκαν μερικοί φοιτηταί και ζήτησαν να τους επιτραπή να εκκλησιασθούν στον Άγιο Δημήτριον Αμπελοκήπων. Στην ερώτηση ενός εκ των τεσσάρων υποδιευθυντών «γιατί θέλετε να εκκλησιασθήτε στον Άγιο Δημήτριο;», οι φοιτητές απάντησαν: «Θέλουμε να ακούσουμε τον νέον Ιεροκήρυκα που ήλθε από την Μυτιλήνη και ακούγονται πολλά θετικά σχόλια».
Τους επέτρεψαν και ο ενθουσιασμός των οικοτρόφων -όταν επέστρεψαν στο οικοτροφείο- ήτο πλέον φανερός, όχι μόνο στα πρόσωπά των, αλλά και στις συζητήσεις που ακολούθησαν.
Έτσι κάθε Κυριακή ένας αριθμός φοιτητών εκκλησιαζόταν στον Άγιο Δημήτριο. Μερικοί είχαν τόσο ενθουσιασθεί από το κήρυγμά του, ώστε προσπαθούσαν και άλλους οικοτρόφους να πείσουν ότι δεν πρέπει να χάσουν αυτή την ευκαιρία και να πάνε να ακούσουν τον π. Χρυσόστομον!
Αυτός ο ενθουσιασμός των οικοτρόφων δεν εκράτησε και πολύ χρόνο, γιατί ο π. Χρυσόστομος μετετέθη στον Άγιο Σπυρίδωνα Πειραιώς.
Ο Ναός του Αγίου Σπυρίδωνος -παρά την ιστορία του, που είναι το παλαιό μοναστήρι, πρώτος ναός και πολιούχος της πόλεως Πειραιώς- δεν συγκέντρωνε πολλούς πιστούς, ίσως εξ αιτίας του σημείου όπου βρισκόταν, όπου λειτουργούσαν πολλά μπάρ κλπ., ίσως εθεωρείτο ο ναός των Κερκυραίων, οι οποίοι είχαν επιβάλλει και ψαλτική τετραφωνία (και όχι Βυζαντινή ψαλτικήν), η οποία δεν ικανοποιούσε μεγάλη μερίδα Χριστιανών, γιατί αισθάνονταν ότι παρακολουθούσαν όπερα, παρά Ορθόδοξη Θεία Λειτουργία...
Τώρα ο νέος προϊστάμενος και Ιεροκήρυξ του Ναού είχε μπροστά του ένα κολοσσιαίο έργο να επιτελέση, γιατί συνήθειες δεκαετηρίδων δεν ήταν εύκολο να τις αλλάξη. Υπήρχαν συγκεκριμένα πρόσωπα που ήσαν υπολογήσιμα στον Πειραιά και λόγω της οικονομικής τους επιφάνειας.
Ο Ναός δεν είχε μεγάλη χωρητικότητα, συγκριτικά με άλλους κεντρικούς ναούς του Πειραιώς. Όμως ο νέος προϊστάμενος του Ναού είναι ένας «πρίγκηπας», με όλη την μεγαλοπρέπεια και την απλότητα που τον διακρίνει. Δεν αισθανόσουν ότι είχες το δικαίωμα να τον προσπεράσης χωρίς να υποκλιθης μπροστά του, παρ’ ότι ήτο μόλις 37 ετών, αλλά έδειχνε τουλάχιστον δέκα χρόνια μεγαλύτερος και εκείνος με ένα σοβαρό αντρίκιο χαμόγελο, σου ανταπέδιδε την πατρική ευλογία του.
Ο συναγερμός που τους φοιτητάς του οικοτροφείου των Αθηνών ξεσήκωνε, τώρα επανελήφθη και στη νεολαία του Πειραιώς, φοιτητάς, εργαζομένους νέους και νέες και όχι μόνον. Καθώς διαδίδεται από Χριστιανό σε Χριστιανόν ότι ο Πρωτοσύγκελλος π. Χρυσόστομος Γιαλούρης κηρύττει στον Άγιο Σπυρίδωνα, καταφθάνουν από όλα τα σημεία του Πειραιώς (και των παραπλησίων δήμων Νικαίας, Δραπετσώνας, Αγίου Γεωργίου Κερατσινίου, Κορυδαλλού, Αγίου Ιωάννου Ρέντη,συν τω χρόνω και από διάφορα σημεία της Αττικής), Χριστιανοί για να ακούσουν τον μελίρρυτον τούτον Κήρυκα του Ευαγγελίου.
Μέσα σε μικρό χρονικό διάστημα, άλλαξε το σκηνικό του Ναού. Ενώ άλλοτε οι εκκλησιαζόμενοι μόλις και συμπλήρωναν τα καθίσματα –μερικά γεροντάκια και όχι πάντοτε- τώρα από την χρονική στιγμή που διαβάζεται ο Απόστολος, η εκκλησία είναι ασφυκτικά γεμάτη και όταν -μετά το Ευαγγέλιον- εξερχόταν από την Ωραία Πύλη ο π. Χρυσόστομος, όλων τα μάτια τον συνόδευαν μέχρι το δεσποτικόν όπου ανερχόταν για να κηρύξη, ακίνητοι και αμίλητοι όλοι, για να ρουφήξουν κάθε του λόγο.
Ακόμη και ο έξω χώρος του Ναού ήτο κάθε Κυριακή κατειλημμένος από εκατοντάδες Χριστιανούς. Προτού αρχίσει την ομιλία-κήρυγμα, έριχνε μια ματιά προς όλες τις κατευθύνσεις των εκκλησιαζομένων, με κείνο το λαμπερό και καλωσυνάτο βλέμμα του, που ήταν σαν να μας έλεγε «καλώς ήλθατε στην Εκκλησία» ή «σας παρακαλώ, προχωρήστε και στον σολέα, για να έλθουν και οι άλλοι μέσα στον Ναό».
Πάντοτε κρατούσε δύο ή τρία μικρά χαρτάκια στο χέρι του και καθώς ομιλούσε πότε–πότε τα συμβουλευόταν και τούτο για κλάσμα τού δευτερολέπτου. Ο λόγος του είχε κάτι το πολύ ευχάριστο, το συγκεκριμένο, το δυναμικό, το συμβουλευτικό, ποτέ το καταδικαστικό ή να φοβερίζει τους Χριστιανούς, αλλά τόνιζε με πολλή δύναμη ψυχής πώς θα αγαπήσουμε και θα ζήσουμε την Εσταυρωμένη Αγάπη· έτσι όνόμαζε τον Ιησούν Χριστόν!
Δεν εχόρταινες να τον ακούς και να τον βλέπης. Ο κάθε Χριστιανός προσπαθούσε να βρη κάποιο κενό από αυτούς που ήσαν μπροστά του, για να μπορή να ατενίζη τον Ιεροκήρυκα Χρυσόστομον! Αυτό το αντιλαμβανόταν και κοιτούσε αυτούς τους Χριστιανούς με τόση συμπάθεια, που δεν ήθελαν να χάσουν το πρόσωπο του ούτε στιγμήν!..
Ένα απόγευμα τον συνάντησα σε βιβλιοπωλείο που είχε μόνο χριστιανικά βιβλία. Όταν με είδε, με πολύ εύχαρη τρόπο με καλωσόρισε, του φίλησα το χέρι και καθώς τον εκοίταζα με θαυμασμό, μου είπε:
- Έλα εδώ, κύριε Ιωάννη, θέλω να μου κάνης κριτική για το κήρυγμά μου.
- Εγώ, πάτερ, θα σας κάνω κριτική;
- Εάν δεν μου κάνεις κριτική εσύ που με αγαπάς, ποιοι θα μου κάνουν, αυτοί που με πολεμούν;
- Και πώς το γνωρίζετε ότι σας αγαπώ;
- Ένας άνθρωπος που δεν αρκείται μόνο να ακούη, αλλά θέλει να βλέπη το πρόσωπο του ομιλητού, ε, αυτός τον αγαπά και γι’ αυτό θέλει να τον βλέπη. Έτσι γίνεται και με σένα, όταν σταθή κάποιος ψηλός μπροστά σου, προσπαθείς μετακινώντας το κεφάλι σου να με βλέπης. Θέλω, λοιπόν, να μου κάνης κριτική για τα λεγόμενά μου, όχι για την ώρα που μιλώ.
- Πάτερ μου, δεν μπορώ να σας κάνω κριτική, όσο για τα 30’ λεπτά που κρατάει το κήρυγμά σας ή 35’, εμένα δεν με κουράζει και πολλούς άλλους που ακούω και αυτοί έχουν την ίδιαν άποψη με την δική μου. Μόνο θα σας υποβάλω μίαν ερώτηση:
- Σας ακούω και σας βλέπω.
- Ενώ κρατάτε κάτι χαρτάκια στο χέρι σας, τα οποία σπανίως χρησιμοποιείτε, γιατί τα έχετε;
- Δεν υπάρχει κανένας λόγος, αγαπητέ μου, να κουράζω το μυαλό μου άδικα· γι’ αυτό τα έχω, όταν ξεχάσω κάτι ουσιαστικό, να το δω στο χαρτί και να το πω στους Χριστιανούς.
Αλλά ο Αρχιμανδρίτης π. Χρυσόστομος Γιαλούρης δεν ήτο μόνον άφθαστος Κήρυξ του Θείου λόγου, ήτο και Άρχων του Ιερού! Λειτουργούσε με τόση μεγαλοπρέπειαν αλλά και απλότητα, που όσοι Χριστιανοί ήθελαν ουσιαστικά να προσευχηθούν, τους βοηθούσε η παρουσία του. Δεν είχε σπασμωδικές κινήσεις ή ψευδοευσεβισμούς. Ήταν ο λειτουργός του Υψίστου και αυτό φαινόταν και από την σοβαρότητά του, αλλά και από την γλυκύτητα που είχε το πρόσωπό του. Ένιωθες ότι μέσα στο Ιερό του Αγίου Σπυρίδωνος, γινόταν με σεβασμόν η αναίμακτος Θυσία του Θεού!.. Ποτέ δεν ακούσθηκε συζήτηση μέσα στο Ιερόν. Ακόμη και οι άλλοι Ιερείς και ο Διάκονος στέκονταν με σεβασμό την ώρα που λειτουργούσαν και πρό παντός όταν παρίστατο ο Πανοσιολογιώτατος π. Χρυσόστομος.
Πολλοί εκκλησιαζόμενοι στον Άγιο Σπυρίδωνα, είχαμε τον λογισμό γιατί δεν είναι στην Αγία Τριάδα ή στον Άγιο Κωνσταντίνον ο π. Χρυσόστομος, ενώ όλοι το έβλεπαν ότι ο πολύς κόσμος την Κυριακή ήταν έξω από την εκκλησία, γιατί δεν είχε την δυνατότητα να εισέλθη. Ακόμη, αρκετοί συζητούσαμε μεταξύ μας, ότι κάποτε θα σταματήσουν τα επισκοπικά μαγειρέματα και θα εκλεγή Μητροπολίτης. Δεν θέλαμε να τον στερηθούμε, αλλά το βλέπαμε ότι ένα ανάστημα αυτού του διαμετρήματος, είναι ανάγκη να αναλάβη μεγάλη θέση στην διοίκηση της Εκκλησίας.
Όποιος Μητροπολίτης ερχόταν στον Άγιο Σπυρίδωνα και ήθελε να κηρύξη, το πρώτο που έλεγε ήταν: «Εγώ δεν έπρεπε να σας μιλήσω, γιατί έχετε την ευλογία να ακούτε τον π. Χρυσόστομο Γιαλούρη, αλλά μια και βρέθηκα, θα σας πω δύο λόγια, έστω και με τρεμάμενον πόδα» (Μητροπολίτης Αιτωλοακαρνανίας Ιερόθεος). Εμείς όμως μουρμουρίζαμε «κρίμα, το χάσαμε το σημερινό κήρυγμα του πατρός Χρυσοστόμου»!
Μια Κυριακή, την στιγμή που είπε «Μετά φόβου Θεού, πίστεως και αγάπης προσέλθετε», φθάνοντας με την σειρά μου να μεταλάβω, ο π. Χρυσόστομος σταμάτησε και δεν με κοινώνησε λέγοντάς μου χαμηλοφώνως «αυτοί που είναι μετά από σένα, είναι Ορθόδοξοι;».
Του απάντησα:
- Ναι, είναι Ορθόδοξοι.
- Από ποιό κράτος είναι;
- Από τη Νότια Κορέα και τους έφερε στην Ελλάδα ο π. Ανδρέας Χαλκιόπουλος, που ήταν εκεί με το Εκστρατευτικό Σώμα. Αυτός τους έχει κατηχήσει και βαπτίσει.
Αυτομάτως η μορφή τού π. Χρυσοστόμου παρουσίασε μίαν ιλαρότητα, στο άκουσμα αυτό. Οι δύο αυτοί Κορεάται σπούδασαν στην Ελλάδα και ο ένας έγινε πρεσβευτής της χώρας του και ο άλλος Ιερεύς.
Οι άνθρωποι που έχουν πολλά προσόντα και είναι αξίες από μόνοι τους, χωρίς διαφήμιση από διάφορες ενώσεις, δέχονται πολλά βέλη που τους πληγώνουν. Όμως εξαρτάται από το κάθε πρόσωπο, τί πνευματικές βάσεις έχει. Ο π. Χρυσόστομος δέχθηκε βέλη από εκεί που δεν το περίμενε, από τον δεξιόν ψάλτη-χοράρχη τῆς τετράφωνης εὐρωπαϊκῆς μουσικῆς πού ἐπ᾿ οὐδενί ἤθελε ὁ λάτρης τῆς πατρώας βυζαντινῆς μελωδίας, καλλιφωνότατος καί μουσικολογιώτατος π. Χρυσόστομος Γιαλούρης. Μέχρι που έφθασαν στην δικαιοσύνη, για να αποδείξουν τα όσα διέδιδαν εναντίον του…
Η απόφαση του δικαστηρίου απέρριψε τα όσα έλεγε ο συκοφάντης και ο πατήρ Χρυσόστομος απεδόθη, όπως και ήταν, ολόλευκος στην Εκκλησία και την Κοινωνία του Πειραιώς!
Μετά από μερικές ημέρες, ο συκοφάντης υπέβαλε την παραίτησή του από ψάλτης του Αγίου Σπυρίδωνος στον π. Χρυσόστομον, όμως εκείνος του απάντησε ότι «δεν συντρέχει κανένας λόγος να παραιτηθής» και παρέμεινε στην θέση του προσαρμοσθείς!..
Δεν πέρασε πολύς καιρός και ο ψάλτης-συκοφάντης απεβίωσε. Ο Θεός γνωρίζει αυτό το αποτέλεσμα…
Εκείνο που είδαμε ήταν ότι ο π. Χρυσόστομος λυπήθηκε τόσο, σαν να ήταν ο καλύτερος του φίλος! Ακόμη και στο κήρυγμα φαινόταν ότι είχε θλιβεί.
Ο γηρασμένος και ασθενής Αρχιεπίσκοπος Αθηνών Χρυσόστομος, τοῦ είχε απόλυτη εμπιστοσύνη και γι’ αυτό του ανέθεσε να τον εκπροσωπή σε διάφορες εκδηλώσεις που δεν μπορούσε να παρευρεθή εκείνος. Δεν ήσαν δε λίγοι οι Χριστιανοί που έβλεπαν στο πρόσωπό του τον ικανό να αντικαταστήση τον Αρχιεπίσκοπον Αθηνών αντικειμενικῶς, διότι είχε όλα τα πνευματικά προσόντα γι’ αυτήν την θέση.
Σε μια εορτή των εργαζομένων σπουδαστών, τον παρεκάλεσα να παρευρεθή και να είναι ο κύριος ομιλητής. Το δέχθηκε και μου τόνισε: «Εγώ δεν λαμβάνω θέσιν υπέρ του ενός ή του άλλου χριστιανικού σωματείου. Δέχομαι να έλθω για τα εργαζόμενα παιδιά, που ενώ βρίσκονται καθημερινώς μέσα στην πάλη των εργοστασίων, συγχρόνως σπουδάζουν για να γίνουν χρήσιμοι στην κοινωνία».
Όταν ανακοινώθηκε ότι θα είναι ομιλητής ο πατήρ Χρυσόστομος, όχι μόνον η αίθουσα αλλά και τα σκαλοπάτια είχαν γεμίσει και έβλεπες έναν ενθουσιασμό στους Χριστιανούς!..
Μέσα στην αίθουσαν εδέσποζε ο μεγάλος αυτός Κληρικός και «έκλεψε την παράσταση» και μόνο με την παρουσία του!.. Τα σκηνικά ήσαν πολύ ωραία, όμως τα μάτια των θεατών ήσαν εστραμμένα στον μοναδικόν αυτόν Άνθρωπο! Το πόσο ευχαρίστησε με την ομιλία τούς νέους αλλά και τους μεγάλους, δεν μπορεί να αποδοθή με τις σκέψεις τις δικές μου!..
Στο τέλος συνεχάρη τους νέους, χαιρετώντας τον κάθε ένα Χριστιανό χωριστά, λέγοντάς του και δύο επαινετικά λόγια.
Όταν τον ανεζήτησα μετά από μήνες να τον προσκαλέσω και πάλι να έλθη σε ένα πατριωτικό έργο, τον «Παπαφλέσσα», μου είπε ο π. Ευστράτιος Νιτσόπουλος, εφημέριος του ναού, ότι είναι ασθενής. Απεφάσισα να τον επισκεφθώ στο Νέο Ψυχικόν όπου κατοικούσε.
Ήταν απόγευμα και τον βρήκα σ’ ένα δωματιάκι που ήτο σαν κελλί, μικρό και απέριττο.
Μόλις με είδε, είπε: «Πρώτη φορά έρχεσαι στο σπίτι μου και με βρίσκεις στο κρεβάτι άρρωστο…».
Κάτι ψέλλισα και κείνος συνέχισε: «Μα δεν θέλω να φύγης στενοχωρημένος» και αμέσως φώναξε: «Μανωλάκη, φόρεσε τα άμφιά σου και έλα να μας θυμιάσης».
Σε λίγα λεπτά ήλθε ο Μανωλάκης, περίπου τριών ετών, με άμφια πολύ ωραία, κάτι έψελνε και μας θυμιάτιζε. Παρά τον πυρετό που είχε, χαμογέλασε και κάλεσε τον Μανωλάκη να τον ευλογήση και να τον ασπασθή. Μετά του είπε: «Πήγαινε, Μανωλάκη, να παίξης τώρα, για να συζητήσω με τον κύριο…» και ο μικρός αποχώρησε χωρίς να φέρει αντίρρηση, λέγοντας με πολλή ευγένεια «Καληνύκτα σας». Ο ευλογημένος αυτός μικρός είναι ο έγκριτος θεολόγος και πολυγραφώτατος συγγραφεύς Εμμανουήλ Μελινός, ο οποίος «τοῖς ᾿κείνου ρήμασι πειθόμενος…» κοσμεί τους άμβωνες, τα αναλόγια και τα ΜΜΕ, με τον «ἅλατι ἠρτυμένο» χρυσοστομικό λόγο του!
Όταν Αρχιεπίσκοπος Αθηνών ανέλαβε ο Ιερώνυμος, αμέσως σκεφθήκαμε πολλοί από τους εκκλησιαζομένους στον Άγιο Σπυρίδωνα, ότι τώρα θα γίνη Μητροπολίτης και ο π. Χρυσόστομος. Και δεν άργησε να έλθη το χαρμόσυνο μήνυμα: Εξελέγη Μητροπολίτης Χίου.
Μια χαρμολύπη αισθανθήκαμε γιατί έγινε Μητροπολίτης, αλλά πολύ μακριά μας. Θα μπορούσε να είναι πιο κοντά μας, σε μια Μητρόπολη της Αττικής ή σε μεγαλύτερη Μητρόπολη· του άξιζε!
Στην Χειροτονία του που έγινε στην Αγίαν Ειρήνην Αιόλου (πρώτος Μητροπολιτικός Ναός των Αθηνών) επανελήφθη η ίδια κοσμοπλημμύρα, όπως και όταν επέστρεψε από τις Σεϋχέλλες ο Αρχιεπίσκοπος Μακάριος ο Γ’!
Η προσωπικότητα του νέου Μητροπολίτου Χίου εδέσποζεν έναντι των Μητροπολιτών που τον χειροτόνησαν, τα δε «Άξιος» που επαναλαμβάνονταν, ήσαν με τόση βαρύτητα και τόση πειστικότητα από ανθρώπους που τον εγνώριζαν και από πιστούς που είχαν καταφθάσει από πολλούς άλλους δήμους της Αττικής, από αγάπη στον εψηφισμένον Μητροπολίτη Χίου!..
Προσωπικά, παρ’ ό,τι έχω παρευρεθεί σε πολλές Χειροτονίες Επισκόπων, δεν είχα ξαναζήσει αυτόν τον αυθόρμητον ενθουσιασμό και βέβαια όχι από «κλακαδόρους» ή φανατισμένους οπαδούς ενός σωματείου...
Με όλον εκείνον τον αέρα και την παρρησία που τον διέκρινε, ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Χίου κ. Χρυσόστομος εστάθηκε στην Ωραία Πύλη και ευχαρίστησε πρώτα τον αναγκασθέντα να παραιτηθή Αρχιεπίσκοπο Χρυσόστομο Χατζησταύρου, ο οποίος ήτο ασθενής. Ο Αρχιεπίσκοπος Χρυσόστομος εκτιμούσε τα μέγιστα τον λίαν ενάρετο και πολυτάλαντο π. Χρυσόστομο Γιαλούρη και εσκέπτετο -όπως είχεν εκμυστηρευθεί- να τον εκλέξη βοηθό του Επίσκοπον υπό τον τίτλο Τράλλεων. Επίσης στις αρχιερατικές εκλογές του 1965 τον προέτεινε για την Μητρόπολη Χίου, στην οποίαν εξελέγη με διαφορά μόλις μιάς ψήφου ο φίλος τού πατρός Χρυσοστόμου Αρχιμανδρίτης Παύλος Πολυμερόπουλος. Τέλος δε, ασθενής ων ο Αρχιεπίσκοπος Χρυσόστομος στο νοσοκομείον Ερυθρός Σταυρός γραπτώς προέτεινε για την διαδοχή του τον πρωθιερέα των ανακτόρων Αρχιμανδρίτη-καθηγητή Ιερώνυμο Κοτσώνη και τον Διευθυντή του Φροντιστηρίου Πνευματικών Ελλάδος, στην Ιερά Μονή Πεντέλης, Πρωτοσύγκελλο Χρυσόστομο Γιαλούρη. Μετά, ο χειροτονούμενος Αρχιερεύς, ευχαρίστησε τον νέον Αρχιεπίσκοπον Αθηνών Ιερώνυμο και την Αριστίνδην Σύνοδο που τον εξέλεξε, αλλά και τους Αρχιερείς που τον εχειροτόνησαν. Τέλος, την ευλογημένη μητέρα του Ειρήνη, θυγατέρα Ιερέως, η οποία –χήρα από τα τριανταπέντε της χρόνια- «με δάκρυα και προσευχές τον ανέθρεψε» μαζί με τα επόμενά του επτά αδέλφια, όπως με καταφανή συγκίνηση τόνισε στον χειροτονητήριο λόγο του. Ευχαρίστησε και όλους τους Χριστιανούς που βρίσκονταν στον Ναό της Αγίας Ειρήνης και συμπροσευχήθηκαν για να τον ενισχύση ο Θεός να δώση την μαρτυρία του συνειδητού Ποιμένος.
Προτού ενθρονισθεί στην Χίο, λειτούργησε στον πειραϊκό Ναό του Αγίου Σπυρίδωνος για να αποχαιρετίση τους πιστούς που τον ακολουθούσαν όχι μόνο στο κήρυγμα της Κυριακής, αλλά και όπου αλλού ομιλούσε (Φιλολογικός Σύλλογος «Παρνασσός», Εταιρεία Φίλων του Λαού, Αρχαιολογική Εταιρεία, Δημοτικό Θέατρο Πειραιώς, Πειραϊκός Σύνδεσμος κ.α.) και τούτο γιατί τον θεωρούσαν -και τον είχαν- πνευματικό καθοδηγητή τους επί δεκατρία χρόνια.
Η χαρμολύπη του λαού ήταν ολοφάνερη που έγινε Μητροπολίτης και έβλεπες στα πρόσωπά τους και άκουγες «εμείς τον χάσαμε…».
Μια νότα παρηγοριάς ήταν ο φωτογράφος με τις φωτογραφίες που πωλούσε του Μητροπολίτου Χρυσοστόμου από την Χειροτονία του και η πώληση συνεχίσθηκε για μερικές Κυριακές!..
Πηγαίναμε στην εκκλησία του Αγίου Σπυρίδωνος και τη νιώθαμε σαν να ήταν ξένη για μας… Άλλοτε ζούσαμε με την ψευδαίσθηση ότι...να, τώρα θα εμφανισθή ο Χίου Χρυσόστομος να μας μιλήση! Καθώς περνούσε ο χρόνος, σιγά-σιγά αρχίσαμε να εκκλησιαζώμεθα και σε άλλους ναούς.
Σε μια συνάντησή μας στην Αθήνα, με ρώτησε ποιά γνώμη έχω για έναν θεολόγο μιάς Αδελφότητος. Απάντησα ότι τον γνωρίζω από έφηβο και ότι ήταν από τα σοβαρά παιδιά των Χ.Μ.Ο..
Ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Χίου κ. Χρυσόστομος εκτιμούσε ιδιαιτέρως το έργο και την αποστολή των αφιερωμένων ανθρώπων –Ιερομονάχων και Μοναχών- άλλωστε είχε τάξει από πολύ νεαρός και την δική του ύπαρξη σ’αυτόν τον τρόπο ζωής.
Παρά ταύτα, σε μία συζήτηση που είχαμε, του είπα μεταξύ άλλων:
-Μα εσείς το λέτε αυτό, που είσαστε τόσο ήρεμος άνθρωπος;
-Εσύ με βλέπεις ότι είμαι ήρεμος. Για να ρωτήσης την μητέρα μου και την αδελφή μου, να ακούσης τί θα σου πουν!..
Όσο τον πλησίαζες και τον ζούσες, αυτόν τον τόσο μεγάλο σε όλα Κληρικό, τόσο περισσότερο τον σεβόσουν! Ανοικτό μυαλό, με μεγάλη καρδιά και με απέραντη ειλικρίνεια! Εκείνο που σου έλεγε ήταν τόσο αληθινό, που το δεχόσουν χωρίς καμίαν επιφύλαξη.
«Αυτό το είπε ο π. Χρυσόστομος Γιαλούρης, δεν υπάρχει αντίρρηση», άκουγες να λέγεται στις συζητήσεις των εκκλησιαζομένων, στον Ναό του Αγίου Σπυρίδωνος.
Από τα πρώτα χρόνια που ήλθε στον Πειραιά, τον απασχόλησαν σοβαρά οι άνθρωποι που γέμιζαν κάθε βράδυ τα κακόφημα μπαρ της Φίλωνος-Νοταρά και τον χώρο του λιμανιού.
Έτσι αποφάσισε μαζί με τρεις σοβαρούς και ηλικιωμένους Χριστιανούς και ένα βράδυ επισκέφθηκαν τα μπαρ. Μπροστά ο πατήρ Χρυσόστομος και οι λαϊκοί που τον πλαισίωναν από κοντά. Πέρασαν την είσοδο των πρώτων μπαρ. Όταν τον είδαν, οι θαμώνες, ταράχθηκαν.
Τους καλησπέρισε, ζήτησε να σταματήσουν για λίγο τον χορό και την μουσική, τους είπε δυό καλωσυνάτα λόγια του Ευαγγελίου και τους συμβούλευσε να έχουν επικοινωνία με τον Χριστό, που είναι η Εσταυρωμένη Αγάπη!..
Τους καληνύκτισε λέγοντας: «Συνεχίστε την διασκέδασή σας». Από αυτές τις επισκέψεις στα μπαρ, περίπου δώδεκα γυναίκες κατέφυγαν στην Εκκλησία για Εξομολόγηση!..
Αυτό που έκανε, ο π. Χρυσόστομος, δεν μπορεί να το κάνη ο καθένας, γιατί πρέπει να είσαι ανάστημα πνευματικό και ο π. Χρυσόστομος ήτο κάτι ξεχωριστό μέσα στον Κλήρο της Ορθοδόξου Εκκλησίας!..
Ο Αρχιεπίσκοπος Αθηνών και πάσης Ελλάδος Ιερώνυμος Κοτσώνης, στο πρόσωπο τοῦ Μητροπολίτου Χίου Χρυσοστόμου Γιαλούρη έβλεπε τον χαρισματικόν εκκλησιαστικόν άνδρα, που ο Θεός είχε προικίσει με προσόντα πολλαπλά και που μπορούσε να του αναθέση οποιοδήποτε πνευματικόν έργο ή πνευματικήν αποστολή, φέρνοντας αίσιον αποτέλεσμα και ακόμη να του εμπιστευθή και τα σχέδια που είχε για την πορεία της εκκλησιαστικής διοικήσεως.
Ο Μητροπολίτης Χίου Χρυσόστομος ήταν από εκείνους που δεν φοβόταν να εκφράση την αγάπη και τον σεβασμό του στην ελευθερία και στα πανανθρώπινα δικαιώματα, που διδάσκει ο Χριστιανισμός είκοσι αιώνες τώρα. Έχω πληροφορηθεί από κληρικούς της Μητροπόλεως Χίου για την λεβέντικη στάση του κατά την περίοδο των επτά ετών. Για παράδειγμα σε Δοξολογίες Εθνικών Επετείων, ακριβώς στην προκαθορισμένην ώρα «έβαζε Ευλογητός…» είτε είχαν αφιχθεί οι τότε άρχοντες, είτε όχι!.. Εαν ο Νομάρχης ή ο Στρατιωτικός Διοικητής τον ερωτούσαν γιατί δεν καθυστέρησε λίγα λεπτά να αναμένη την άφιξή τους, ο ευθύς Ιεράρχης ευθαρσώς απαντούσε: «Η Εκκλησία αναμένεται, δεν αναμένει»!..
Όσο ζω, δεν θα ξεχάσω ποτέ αυτόν τον γνήσιον Άνθρωπο και Ιεράρχη και εύχομαι η Εκκλησία της Ελλάδος να χρησιμοποιή τα μεγάλα αναστήματα και να μη τα τοποθετή στην… κατάψυξη.
Στο Θεολογικό Συνέδριον «Έφεσος», το 1964, ο Αρχιεπίσκοπος Αθηνών Χρυσόστομος έστειλε ως εκπρόσωπό του τον π. Χρυσόστομο Γιαλούρη, ο οποίος το παρακολούθησε με ιδιαίτερο ενδιαφέρον, όχι μόνον ως εκπρόσωπος αλλά και ως σύνεδρος και ήσαν αρκετές οι παρεμβάσεις τους στις διάφορες εισηγήσεις και απόψεις των συνέδρων.
Όταν ένας Αρχιμανδρίτης καταφέρθηκε με σφοδρότητα εναντίον του Οικουμενικού Πατριαρχείου και της Ιεράς Συνόδου, τότε ο πατήρ Χρυσόστομος τον διέκοψε με έντονο ύφος και δήλωσε: «Ως εκπρόσωπος του Μακαριωτάτου δεν σας επιτρέπω να ομιλήτε με τέτοιους χαρακτηρισμούς δια το Οικουμενικόν Πατριαρχείον. Αλλά και ως Κληρικός της Ελλαδικής Εκκλησίας, πρέπει να σας τονίσω ότι δεν είσθε ο μοναδικός αγωνιστής για την κάθαρση και τα κακώς κείμενα της Εκκλησίας. Μίαν ζωήν αγωνίζομαι εναντίον των κληρικών που δεν την σέβονται και κατασκανδαλίζουν το χριστιανικό πλήρωμα, αλλά όχι με αυτόν τον απαράδεκτο τρόπον».
Από την στιγμήν αυτήν, ο φλογερός Ιεροκήρυξ Αρχιμανδρίτης δεν εζήτησε πλέον τον λόγο για να εκφράση τις απόψεις του.
Στο διάλειμμα, ο π. Χρυσόστομος, τον εκάλεσε και του συνέστησε να αποφεύγη τόσο προσβλητικούς χαρακτηρισμούς, γιατί δίδει όπλα στους εχθρούς της Εκκλησίας και ακόμη αδικεί τον εαυτό του, παρ’ ό,τι μερικά από αυτά που λέει είναι αληθινά.
Με ένα ελαφρύ χαμόγελο που αντάλλαξαν και οι δύο, κατευθύνθηκαν ο καθένας στην θέση του.
Κατακλείων τις λιτές αυτές γραμμές -όπως έγραψε δημοσιογράφος σε εμνευσμένο κείμενό του περί του Μακαριστού Μητροπολίτου- αναφωνώ τα χρυσοστομικά «Δόξα τῷ Θεῷ πάντων ἕνεκεν» και «Ζεῖ Κύριος ὁ Θεός», τα οποία είχε συνεχώς και αδιαλείπτως στα χείλη του ο αλήστου μνήμης Αρχιερεύς Χρυσόστομος Γιαλούρης.
Μοναχός ΙΟΥΣΤΟΣ ΜΠΡΟΥΣΑΛΗΣ
Ἱερόν Κελλίον Ἁγίου Νικολάου
τῆς Ἱ. Μονῆς Κουτλουμουσίου
Ἅγιον Ὄρος
-Νά ἔχωμε τίς θεοπειθεῖς εὐχές κι εὐλογίες τοῦ ἀοιδίμου Ἱεράρχου
Μ..
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου