Παραβολή
Υπήρχε ένα αγόρι στον κόσμο. Ήταν πολύ περίεργος. Τα πάντα γύρω του τον γοήτευαν και τον εξέπληξαν. Πολλά ερωτήματα γεννήθηκαν στο κεφάλι του: «Ποιος φωτίζει τα αστέρια τη νύχτα; Από πού φυσάει ο άνεμος; Γιατί το ποτάμι ρέει προς αυτή την κατεύθυνση και όχι προς την αντίθετη κατεύθυνση; Πόσες βελόνες υπάρχουν στο δέντρο;» Έκανε αυτές τις ερωτήσεις σε ενήλικες, αλλά δεν ήξεραν την απάντηση και δεν έδειχναν καν ενδιαφέρον για αυτόν Και ένιωθε λυπημένος. Κανείς δεν μπορούσε να συνεχίσει μια συζήτηση με το αγόρι, δεν υπήρχε κανένας να μοιραστεί μαζί του τα μυστικά, τις παρατηρήσεις, τις ανακαλύψεις του. Πόσο συχνά, όντας ανάμεσα σε μεγάλο αριθμό ανθρώπων, μένουμε μόνοι. Τα εσωτερικά μας αιτήματα κρέμονται στο κενό χωρίς απαντήσεις, δεν έχουμε κανέναν να πούμε για αυτό που μας ανησυχεί τόσο πολύ, δύσκολα κάποιος θα μπορέσει να μοιραστεί τις εμπειρίες και τα συναισθήματά μας.
Και όλα θα ήταν πραγματικά τόσο λυπηρά και απελπιστικά αν δεν υπήρχε Δημιουργός στον κόσμο. Πρέπει να μάθουμε να βλέπουμε τον Χριστό πίσω από όλα τα γεγονότα. Το να βασίζεσαι μόνο στους ανθρώπους είναι μια συνταγή για μεγάλη απογοήτευση. Ακόμα και ο καλύτερος και πιο σοφός άνθρωπος μπορεί να κάνει λάθος.
Φυσικά, θα πρέπει να είμαστε ευγνώμονες σε όλους τους ανθρώπους που μπαίνουν εμπόδιο, για το καλό που μας έχουν κάνει ή για τα μαθήματα ζωής και την εμπειρία. Αλλά χρειάζεται να βασίζεσαι μόνο στον Θεό.
Μόνο Αυτός θα δώσει απαντήσεις σε όλα τα ερωτήματα που μας απασχολούν την κατάλληλη στιγμή ή όχι σε όλα, και ίσως όχι, αν το θέλει. Η δουλειά μας είναι μικρή: παντού να βλέπουμε τον Σωτήρα, να Τον μιμούμαστε, αφήνοντας το δικό μας «εγώ», για να δημιουργήσουμε μια νέα πραγματικότητα - του Χριστού.
Και τότε η μοναξιά και η ακατανοησία δεν θα μας τρομάξουν. Ο Κύριος είναι μαζί μας παντού και πάντα. Κι αν χρειαστούμε φίλο και συνομιλητή, ο Θεός θα μας τον δώσει την κατάλληλη στιγμή, ήσυχα και απαρατήρητα.
Μητροπολίτης Anthony (Pakanich)
καλλιτέχνης Elena Salnikova
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου