Πρόλαβα πάντως και γνώρισα τον θεσσαλό σεβάσμιο γέροντα Χρυσόστομο.συνήθιζε να έρχεται στη λαύρα κατά τη γιορτή του Αγίου Αθανασίου, και μας εξέπληττε το γλυκό βλέμμα του, το κέρινο και φωτεινό πρόσωπό του και εν γένει η άσκητικώτατη κορμοστασιά του, περιβεβλημένη από το ταλαίπωρο από πάσης πλευράς ζωστικό του και απ' το ξεθωριασμένο ράσο του. Νέοι και απερίσκεπτοι εμείς τότε, κρυφο σχολιάζαμε την... «επισημότητα» και την καταγωγή του, ενώ δεν απεκλείετο να ήταν προκατόχου του τινός αγίου, και εκείνος, ο αείμνηστος, από ευλάβεια και προς αγιασμό, το φορούσε για γιορτινό του, σαν τον άγιο Αθανάσιο, τον Αλεξανδρείας, που φορούσε το του Μεγάλου Αντωνίου.
Δέν συνήθιζε να έρχεται δεύτερη φορά τον ίδιο χρόνο. Τουλάχιστον εγώ δεν τον είδα. Έμενε, κατά την τάξι, καί στά «κτίτορικά» της επομένης ημέρας, πάντοτε σιωπών και απομεμονωμένος μέσα στην πολυανδρία και το πολυθόρυβο της πανηγύρεως, με αχώριστη την λιγδιασμένη κομποσχοίνα του, και, όταν ήταν να φύγη, περνούσε απ' τον Τραπεζάρη Γερο'Αββακούμ, τον προστάτη και προμηθευτή όλων των ασκητών του γέμιζε απ' τα αποθέματα ένα σακκούλι παξιμάδι, και προσπαθούσε να χώση στην ντορβαδίνα και λίγη ζάχαρη, οπότε τόν άκουγε να αντιτείνη και να ψιθυρίζη: «Ευλογημένε, και χωρίς ζάχαρη καλό είναι το φλαμούρι και το μπετόνικο». Έβαζε ακολούθως μετάνοια, φιλούσε χέρι και, χιλιοευχαριστώντας, έπαιρνε το μονοπάτι για το ησυχαστήριό του, αποφεύγων επιμελώς τις άσκοπες συζητήσεις και αργολογίες.
Οι ειδότες μας πληροφόρησαν, ότι, εκτός απ' το παξιμάδι και το νερό, τα προσφάγιά του ήταν τα αγριόχορτα, τα ακροβλάσταρα, οι βολβοί, Τα ξερά σύκα, που συνέλεγε από αυτοφυείς συκιές της περιοχής του και τα απεξήγαινε στα βράχια του, και τα κάστανα του γειτονικού του Βαθύλακκα. Το δε...βιοποριστικό «έργόχειρό» του ήταν να μαζεύη απ' τις γύρω τοποθεσίες σαλιγκάρια, γιά τούς κελλιώτες, και απ' τούς ακρογκρεμνούς της κορυφής του "Αθωνα αμάραντα και μπετόνικο, γιά προσκυνητάς και περαστικούς από το ερημητήριό του.
Δέν καταξιώθηκα να μιλήσω ποτέ μαζί του. Δέν εύρισκα το θάρρος. Ήταν και εκείνη η υπόδειξις του Γέροντά μας νά μή άπασχολούμε τούς Ερημίτες με τις «ανοησίες» μας, αλλά νά αρκούμαστε στην και εξ αποστάσεως διδακτική θέα τους, σεβόμενοι τις άγιες μορφές τους και εικάζωντες τα συντελούμενες στις καρδιές τους....
Ροδοστόλου Χρυσοστομος.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου