Είχα τη χαρά να γνωρίσω την ευσεβή Γερόντιο όταν ήμουν φοιτητής στη Θεολογική Σχολή στην Άλμπα Ιούλια. Ειλικρινά, έμεινα κατάπληκτος με τον τρόπο που λάτρευε τον Κύριο Ιησού Χριστό, σαν να βρισκόταν αυτοπροσώπως εκεί που προσευχόταν. Δεν ξέρω, ίσως ήταν…
Όταν έφτασα στο τέταρτο έτος του κολεγίου, ήταν ένας μεγάλος αριθμός φοιτητών με ειδίκευση σε ένα συγκεκριμένο αντικείμενο, όπου ο δάσκαλος ήταν πολύ αυστηρός. Θυμάμαι ότι πήγα στον καθεδρικό ναό με τους συναδέλφους μου πριν από τις εξετάσεις για να προσευχηθούμε. Τότε στην πόρτα του Καθεδρικού ναού φάνηκε να μας περίμενε ο ευσεβής Γεροντιος, ευδιάθετος, ως συνήθως. Πήρα την καρδιά μου στα δόντια μου και του ζήτησα να προσευχηθεί για να περάσουμε όλοι τις εξετάσεις για να πάρουμε άδεια. Εκείνη τη στιγμή, ο Ευσεβής είπε: «Σίγουρα, αγάπη μου!», και με άφησε. Γονάτισε με τα χέρια του υψωμένα στον ουρανό, προσευχήθηκε για λίγα λεπτά, μετά σταμάτησε, ήρθε κοντά μας και είπε: «Αυτό είναι. Τώρα φύγε!» Πήγαμε με αυτοπεποίθηση στην αίθουσα των εξετάσεων, και πράγματι πήραμε όλοι καλούς βαθμούς και συνεχίσαμε να αποφοιτήσουμε.
Daniela Rusu,
High Wycombe, Αγγλία
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου