Χαίρεται η ψυχή μου όταν σκέφτομαι ότι έχω βρεθεί τόσο κοντά σε έναν άγιο! Χαρά, έκπληξη, αλλά και λύπη. Δεν τον καταλάβαινα και δεν τον εκτίμησα στην πραγματική του αξία. Όταν διάβασα τα βιβλία για τον Ευσεβή Γεροντιο, συνειδητοποίησα πόσα πολλά είχα χάσει τα είκοσι σχεδόν χρόνια που τον είχα δει στον καθεδρικό ναό της Άλμπα Ιούλια. Τώρα που ξέρω ποιος είναι, ελπίζω να με βοηθήσει. Έβαλα την εικόνα ανάμεσα στα εικονίδια και είπα: «Ευσεβη, δεν ήξερα ποιος πραγματικά ήσουν. Με συγχωρείς που δεν σε ξέρω! Και βοήθησέ με, γιατί αν ήξερα πόσο μεγάλος άγιος είσαι, δεν θα είχα απομακρυνθεί από σένα!»
Μπορούσα να τον δω στον καθεδρικό ναό να προσεύχεται στις εικόνες. Μερικές φορές έμπαινα στον κύκλο των Χριστιανών που μαζεύονταν γύρω του και διασκέδαζα με τον τρόπο που γύριζε τα λόγια του όταν απαντούσε στις ερωτήσεις που του έκαναν.
Από τα λίγα λόγια που ανταλλάξαμε μόνο οι δυο μας, έμεινε στο μυαλό μου μια ερώτηση που έκαναν ο Γεροντιος στην εκκλησία: «Ο άντρας σου είναι ψωμί ή είναι σκύλος;». Απάντησα, «Δεν είναι σκύλος, είναι ψωμί!», Γιατί είναι καλός άνθρωπος στην καρδιά. Και συνέχισε, «Μα γιατί δεν έρχεται στην εκκλησία με την ευσέβειά σου;». Ο άντρας μου είχε τα προβλήματα με τη δουλειά, τον εργοδότη του, τον μισθό του και γι' αυτό είχε μια κατάσταση δυσαρέσκειας, που τον απομάκρυνε από τον Θεό. Ο ευσεβής συνέχισε: «Μα πόσα κερδίζει;» Όταν του είπα ποιος ήταν ο μισθός του, μου απάντησε ότι άλλοι κερδίζουν πέντε-έξι φορές λιγότερα και έρχονται στην εκκλησία. Τότε του ζήτησα να με ευλογήσει ώστε ο Θεός να με βοηθήσει να σταματήσω να κάνω κακά πράγματα. Μου είπε: «Πώς να σε ευλογήσω εγώ ο αμαρτωλός;». Μου έκανε ένα σταυρό, στο όνομα της Υπεραγίας Τριάδος, και ένιωσα μια χαρά και δύναμη που σπάνια μου έδιναν να ζήσω!
L.S.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου