Παραβολή
Ένας άντρας περπατούσε στο δρόμο. Ο καιρός ήταν τέλειος. Ο ήλιος τον ζέσταινε με τις ακτίνες του, το τραγούδι των πουλιών ακούστηκε στον γαλάζιο καθαρό ουρανό. Η διάθεση του άντρα ήταν εξαιρετική.
Σκεπτόμενος τις γοητείες της ζωής, δεν παρατήρησε μια πέτρα μπροστά του, σκόνταψε και χτύπησε το γόνατό του.Με ενόχληση, τρίβοντας το μελανιασμένο μέρος του, ο Άνθρωπος συνέχισε το δρόμο του.
Κατεβαίνοντας στο ρέμα να πιει, γλίστρησε και έπεσε στο παγωμένο νερό.
- Γιατί είμαι τόσο άτυχος σήμερα; - πέρασε από το κεφάλι μου. Όμως, χάρη στην εξαιρετική διάθεση, τα δύο αυτά περιστατικά έμειναν σχεδόν απαρατήρητα.
Στρίβοντας στο μονοπάτι που οδηγεί στο χωριό, έπιασε τη ρίζα ενός δέντρου και χτύπησε οδυνηρά το κεφάλι του.
- Δεν είναι η μέρα μου! σκέφτηκε.
Ήταν σε μικρή απόσταση με τα πόδια από το σπίτι όταν ξέσπασε μια καταιγίδα και άρχισε μια δυνατή βροχόπτωση.Ο άνδρας έσπευσε να κρυφτεί από ένα δέντρο που απλώθηκε, αλλά το μονοπάτι έγινε τόσο υγρό που έπεσε και χτύπησε το χέρι του.
- Θεέ μου! Γιατί τα χρειάζομαι όλα αυτά; παρακαλούσε.
Και ξαφνικά άκουσε τη φωνή ενός αγγέλου να έρχεται από τον ουρανό.
«Όταν σκόνταψες σε μια πέτρα, ένα φίδι σέρνονταν εκεί κοντά. Όταν κατέβηκες στο ρέμα, ένα γέρικο δέντρο κατέρρευσε εκεί κοντά, που θα μπορούσε να σε συνθλίψει μέχρι θανάτου. Όταν έπιασες μια ρίζα και έπεσε, έπεσε μια σφηκοφωλιά από ψηλά.
- Τι γίνεται με τις καταιγίδες; Τι έγινε εκεί? ρώτησε ο άντρας.
- Μόλις παραμερίσατε, κεραυνός χτύπησε το δέντρο και μόνο ένα θαύμα σας έσωσε.
«Τι ανόητος ήμουν που άρχισα να γκρινιάζω στον Θεό!» είπε ο άντρας.
Αν ο Κύριος μας στείλει κάποιες δοκιμασίες, τότε μας σώζει από κάτι πιο τρομερό.
Irina Stefashina
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου