Το 2012, γνωρίζοντας ότι είχε έρθει, πήγαμε να τον συναντήσουμε στο μοναστήρι .Είχε ένα ποτήρι κρασί στο χέρι. Εδωσε σε όλους να πιουν, αλλά δεν τους έδωσε σε μένα. Δηλαδή, μου το έβαλε στο στόμα, αλλά όχι για να μπορέσω να πιω. Το κρατούσε στο χέρι του και απλά το έβαλε στο στόμα μου έτσι, χωρίς να το σηκώσει αρκετά. Ήταν λιγότερο από το μισό. Λυπήθηκα και σκέφτηκα ότι δεν είμαι άξια να πιω από αυτόν. Σκέφτηκα ότι ίσως ο Θεός θα το διόρθωνε σε άλλη περίπτωση. Ήμουν λίγο λυπημένη.
Την άλλη μέρα κατέβηκε ο Ευσεβής από το Ησυχαστήριο της «Αναστάσεως του Κυρίου», από τη Μητέρα Μαριάμ, και ήρθε στο σπίτι μας. Λαχταρούσα να ευλογήσει το σπίτι μας και να προσευχηθεί για εμάς. Ήρθε με άλλα δύο αγόρια. Τους έβαλα στο τραπέζι και συμπεριφέρθηκαν πολύ φυσιολογικά. Δεν έκανε τίποτα τρελό. Του σέρβιρα κρασί στο τραπέζι και σκέφτηκα ότι μπορεί να μείνει για λίγο στο ποτήρι και να πιει μετά από αυτόν ως ευλογία. Έμεινε για περίπου τρεις ώρες. Κάποια στιγμή κάθισε με το κεφάλι στο τραπέζι και μας είπε ότι ήθελε να κοιμηθεί, αλλά στην πραγματικότητα προσευχόταν.
Αργότερα, είδε την τηλεόραση και είπε, "Ναι, τι είναι αυτό;" Τα αγόρια άρχισαν να εξηγούν πώς λειτουργεί. Ο ευσεβής, σαν να μην είχε δει τηλεόραση στη ζωή του, δεν τον προσέβαλε που ήξερε και τους είπε: «Ναι;! Ναί?!!"
Το κορίτσι μου ήταν περίπου τριών ετών τότε. Αυτό φιλούσε τήν παιδική Βιβλο. Όταν ο Ευσεβής ήταν μαζί μας, ξεφύλλιζε την παιδική Βίβλο και σε μερικές εικόνες, ο Ευσεβής της είπε: «Μην τα φιλάς, γιατί δεν είναι με αγίους!».
Ας τελειώσουμε όμως με το πιο σημαντικό. Σκεφτόμουν να μείνω να πιω κρασί μετά από αυτόν. Ήπιε το ένα τέταρτο του ποτηριού του και, πριν φύγει, σηκώθηκε από το τραπέζι, άπλωσε το ποτήρι απέναντί μου και το έβαλε μπροστά μου να πιω. Δεν μου είπε τίποτα. Ήξερε τι με πλήγωσε και τι είχα στην ψυχή μου.
Ionică Pleşa
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου