«Κύριε, βοήθα εμένα, το μωρό και όλη την ομάδα μας!»

 

«Κύριε, βοήθα εμένα, το μωρό και όλη την ομάδα μας!»

 Συνομιλία με τη νεογνολόγο Ναντέζντα Σαλάεβα  Όλγα Στρελκόβα                                             

 

                                                                                

 

Όταν η Ναντέζντα Σαλάεβα, νεαρή παιδίατρος από μια περιφεριακή πολυκλινική, που πρόσφατα αποφοίτησε από το πανεπιστήμιο, προσκλήθηκε να εργαστεί στο μαιευτήριο του Νικολάεβσκ (Πουγκατσιόβ) ως νεογνολόγος, δέχτηκε αμέσως και δεν μετάνιωσέ ποτέ. Στη συνέχεια ειδικεύτηκε στο νέο της επάγγελμα στη Μόσχα.

 

Ναντέζντα Σαλάεβα:

 

Στα πρώτα χρόνια της δουλειάς, κάθε τοκετός ήταν μια δοκιμασία, σαν να σε φορτίζουν με ηλεκτρικό ρεύμα υψηλής τάσης. «Με το πέρασμα του χρόνου αυτό το συναίσθημα εξαφανίστηκε σιγά-σιγά. Ανησυχίες πάντα έχω, αλλά τώρα από τον φόβο με προστατεύουν η εμπειρία, οι γνώσεις και η πίστη ότι ο Κύριος είναι δίπλα και δεν θα μας αφήσει. Ωστόσο, τα παιδιά στέλνονται από τον Θεό κι εγώ νιώθω την υποστήριξή Του, ιδιαίτερα όταν κάποια περίπτωση είναι πολύ σοβαρή και πρέπει να παλέψω για τη ζωή του παιδιού με όλες μου τις δυνάμεις. Θεωρώ ότι τέτοιες στιγμές η Θεία Πρόνοια κινεί τα χεριά του γιατρού», λέει η Ναντέζντα.

 

 Δεν είναι μυστικό ότι στις μέρες μας απολύτως υγιή παιδιά γεννιούνται πολύ σπάνια. Οι άνθρωποι συχνά δεν καταλαβαίνουν για ποιο λόγο χρειάζεται να σώζουμε τη ζωή ενός παιδιού, που πάσχει από σοβαρές παθήσεις.

 

– Κάτι τέτοιο δεν είναι δική μας απόφαση. Ο νεογνολόγος παρέχει βοήθεια σε κάθε παιδί και κάνει ό,τι μπορεί για να σώσει τη ζωή του ή να ελαχιστοποιήσει το ρίσκο των επιπλοκών.

 

Υπάρχουν περιπτώσεις που οι γιατροί προσπαθούν να πείσουν κάποια γυναίκα ν’ αποβάλει το αγέννητο της παιδί, εάν είναι γνωστό ότι αυτό θα γεννηθεί με κάποιας μορφής βαριά αναπηρία. Το θεωρώ έγκλημα κατά της ζωής, κατά του θελήματος του Θεού. Κατά τη διάρκεια της εργασίας μου ούτε μια γυναίκα δεν έχει εγκαταλείψει το άρρωστο παιδί της. Οι μητέρες δεν πιστεύουν στις ζοφερές προβλέψεις και πάντα ελπίζουν στο θαύμα, γεγονός το οποίο τους δίνει δυνάμεις να ζουν και να μεγαλώνουν το παιδάκι τους. Κάποιες φορές, όταν το παιδί είναι πολύ αδύναμο, μπορώ να πλησιάζω μια μητέρα και να της προτείνω να καλέσω έναν ιερέα, για να βαφτίσει το παιδί.

 

Κάποιες φορές, όταν το παιδί είναι πολύ αδύναμο, μπορώ να πλησιάζω μια μητέρα και να της προτείνω να καλέσω έναν ιερέα, για να βαφτίσει το παιδί.

 

Θυμάμαι ένα περιστατικό (μια πρωτοχρονιάτικη νύχτα), όταν γεννήθηκε ένα μωρό με πολύ χαμηλούς δείκτες βιωσιμότητας και σχεδόν χωρίς ελπίδα σωτηρίας. Οι συνάδελφοι με ρωτούσαν: Γιατί το σώζεις; Έτσι κι αλλιώς, θα πεθάνει ή θα μείνει βαριά ανάπηρο. Και όμως, το μωρό πάλευε απεγνωσμένα για τη ζωή του. Εγώ το έβλεπα και μόνο προσευχόμουν στον Θεό: «Κύριε, βοήθα εμένα, το μωρό και όλη την ομάδα μας. Ας ζήσει!».Το μωρό επιβίωσε και σε μερικούς μήνες η μητέρα του το έφερε για εξετάσεις, πράγμα το οποίο σήμαινε ότι το παιδί ήταν καλά.

 

Υπήρξε μια περίπτωση, που δεν καταφέραμε να σώσουμε ένα νεογέννητο. Είδα ότι το μωρό είχε μια ευκαιρία, αλλά χρειαζόταν να μεταφερθεί σε άλλο νοσοκομείο, υψηλότερου επιπέδου. Τότε το παιδί αεροδιακομίστηκε επειγόντως στη Μόσχα. Αργότερα έλαβα επιστολή από τη μητέρα του παιδιού, όπου με ευχαριστούσε για το ότι δεν τα έχασα και κατάφερα όχι μόνο να σώσω τον γιο της, αλλά και αυτήν να την υποστηρίξω. Τώρα το αγοράκι αυτό είναι μαθητής σχολείου, καθώς επίσης ασχολείται και με τα σπορ. Τέτοια θαύματα συμβαίνουν στο επάγγελμά μας.

 

– Το επάγγελμά σας εμφανίστηκε στην ιατρική αρκετά πρόσφατα. Ένας γιατρός-νεογνολόγος πρέπει να έχει γνώσεις από διάφορες ειδικότητες, ώστε να είναι ικανός να εκτιμήσει την κατάσταση της υγείας ενός νεογέννητου και, σε περίπτωση ανάγκης, να μπορέσει να του παράσχει την κατάλληλη βοήθεια. Πώς είναι να κρατάτε μια μικρή ζωή στα χέρια σας;

 

– Ένας ψυχρός άνθρωπος δεν μπορεί να εργάζεται στην παιδιατρική. Χωρίς αγάπη δεν θα τα καταφέρει. Τα πρώτα χέρια που αγγίζουν έναν νεογέννητο είναι του μαιευτήρα και τα δεύτερα του νεογνολόγου. Είναι πολύ υπεύθυνη κι ενδιαφέρουσα δουλειά.

 

Η νεογνολογία είναι σχετικά νέα ειδικότητα. Πριν από είκοσι χρόνια, αν κάτι πήγαινε στραβά κατά τη διάρκεια του τοκετού, έπρεπε να καλούμε τον ειδικό αναζωογόνησης, που μπορούσε ν’ αργήσει να έρθει, ενώ εδώ κάθε λεπτό παίζει ρόλο. Εάν καθυστερήσουμε, το ρίσκο μπορεί ν’ αυξηθεί.

 

Όταν πρωτοξεκίνησα να δουλεύω, είχα ένα νεογέννητο, η καρδιά του οποίου σταμάτησε, λόγω ασφυξίας κατά τον τοκετό. Αμέσως έγιναν όλες οι απαραίτητες ενέργειες αναζωογόνησης στην αίθουσα τοκετού, ύστερα από τις οποίες το μωρό ανένηψε και μετά από κάποιες μέρες θεραπείας πήγε στο σπίτι μαζί με τη μητέρα του. Αργότερα, όταν αυτό το παιδί, στην εφηβική του ηλικία, νοσηλεύτηκε, ο γιατρός του, αφού διάβασε το απόσπασμα από το μαιευτήριο, εξεπλάγη για το πώς γεννήθηκε υπό τέτοιες συνθήκες, αναπτύσσεται κανονικά και πηγαίνει στο σχολείο. Επειδή το παιδάκι αυτό κυριολεκτικά πέθανε στα χέρια μου!

 

– Τι σκέφτεστε τέτοιες στιγμές;

 

– Υπάρχει μόνο μία σκέψη: Τι θα πω στη μητέρα του παιδιού, αν δεν μπορέσω να κάνω κάτι. Να της πω ότι πήρα το μωρό στη μονάδα αναζωογόνησης, αλλά δεν κατάφερα να το σώσω; Εάν το μωρό δεν αναπνέει, είμαι το μόνο άτομο που μπορεί να το επαναφέρει στη ζωή. Ακόμη και όταν δεν φταίω εγώ και το παιδί τελικά δεν έζησε, δεν βρίσκω πάντα τα κατάλληλα λόγια. Τότε παρακαλώ κάποιον από τους συναδέλφους μου να με βοηθήσουν να το ανακοινώσουμε.

 

– Ας μιλήσουμε για τα καλά. Γιατί το βλέμμα ενός νεογέννητου συχνά είναι αρκετά συνειδητό; Μόλις γεννήθηκε, αλλά κοιτάει σαν να καταλαβαίνει όσα του λένε.

 

– Νομίζω ότι αυτό οφείλεται στο γεγονός ότι σήμερα δεν φασκιώνουν πια σφικτά τα βρέφη, όπως συνηθιζόταν πριν, κι έτσι η ελευθερία στις κινήσεις δίνει μια ταχύτερη ανάπτυξη και ωρίμανση του νευρικού συστήματος του μωρού.

 

Όμως δεν παίζει ρόλο μόνο αυτό. Πολλές μητέρες μιλούν στο μωρό τους, όταν αυτό είναι ακόμα στην κοιλιά, και κάνουν πολύ σωστά. Η συναισθηματική σύνδεση με τη μητέρα είναι πολύ μεγάλη, το βρέφος ακούει τη φωνή της μητέρας του. Όταν ήμουν έγκυος, πάντα μιλούσα στις κόρες μου και τις φώναζα με ονόματα κιόλας.

 

Τα παιδάκια, οι μητέρες των οποίων επισκέπτονται εκκλησίες κατά τη διάρκεια της εγκυμοσύνης τους, είναι πολύ πιο ήρεμα την ώρα της βάφτισης, επειδή βρίσκονται σε οικείο περιβάλλον

 

Με βάση την εμπειρία μου, θα σας πω ότι είναι πολύ σημαντικό οι έγκυες γυναίκες να πηγαίνουν στην εκκλησία. Τα παιδάκια, οι μητέρες των οποίων επισκέπτονται εκκλησίες κατά τη διάρκεια της εγκυμοσύνης τους, είναι πολύ πιο ήρεμα την ώρα της βάφτισης, επειδή βρίσκονται σε οικείο περιβάλλον. Εάν το παιδί φωνάζει, όταν ο παπάς το παίρνει στα χέρια του, πιθανόν να βρίσκεται για πρώτη φορά στην εκκλησία. Μου το είπε ένας ιερέας κι εγώ συμφωνώ μαζί του.

 

– Συμβουλεύετε στις έγκυες γυναίκες να πηγαίνουν πιο συχνά στην εκκλησία;

 

– Εάν η υγεία της το επιτρέπει και η γυναίκα νιώθει καλά μέσα στην εκκλησία, τότε και για το βρέφος θα είναι καλά. Εγώ η ίδια άρχισα να εκκλησιάζομαι και κοινώνησα για πρώτη φορά, όταν ήμουν έγκυος με το πρώτο μου παιδί. Με πολλή ευγνωμοσύνη θυμάμαι τον μακαριστό ιερέα Σέργιο Ανόχιν. Καλό Παράδεισό του! Ήταν πνευματικός πατέρας της γυναικείας Ιεράς Μονής Αγίου Νικολάου, καθώς και δικός μου πνευματικός διδάσκαλος. Δεν έχω γνωρίσει πιο λαμπερό και καλοκάγαθο άνθρωπο στη ζωή μου. Αυτός έπαιξε μεγάλο ρόλο στη ζωή μου. Είναι γνωστό ότι οι άνθρωποι συχνά αρχίζουν να πιστεύουν στον Θεό μέσω άλλων ανθρώπων. Ένας τέτοιος άνθρωπος για μένα ήταν ο πατήρ Σέργιος.

 

– Θα μπορούσατε ν’ αλλάξετε τη δουλειά σας με μια πιο ήσυχη;

 

– Για να είμαι ειλικρινής, είχα τέτοιες σκέψεις. Με το πέρασμα του χρόνου η κούραση έχει αυξηθεί και ο ενθουσιασμός έχει μειωθεί. Αλλά κάθε φορά που οι διακοπές πλησιάζουν προς το τέλος τους, αρχίζω να θέλω να δω τα παιδάκια μας το συντομότερο, γιατί έχουν τόση ομορφιά και αγνότητα. Τα αγαπάω και δεν μπορώ να φανταστώ τον εαυτό μου σε άλλη θέση. Εάν το μωρό κλαίει και η μαμά του δεν είναι δίπλα του, το παίρνω στα χέρια μου, το χαϊδεύω, του μιλάω και αυτό ηρεμεί, καθώς κι εγώ αισθάνομαι μια ησυχία μέσα στην ψυχή μου.

 

Όταν ήμουν σε άδεια μητρότητας και ήδη στους τελευταίους μήνες εγκυμοσύνης, μου τηλεφώνησαν από το μαιευτήριο και με παρακάλεσαν να πάω γρήγορα εκεί. Μια γυναίκα είχε πρόωρο τοκετό και υπήρχε κίνδυνος ότι το παιδί θα γεννηθεί με κάποια πάθηση και δεν θα υπάρχει κανένας εκεί να το βοηθήσει. Πήγα εκεί και πέρασα μερικές ώρες στην αίθουσα τοκετού. Όλα πήγαν καλά, αλλά στη συνέχεια εγώ η ίδια χρειάστηκα βοήθεια. Μόνο μετά από χορήγηση ορού κατάφερα να επιστρέψω σπίτι μου. Ύστερα από κάμποσο καιρό πήγα ξανά στο νοσοκομείο μου για προγεννητική νοσηλεία. Ήταν να γεννήσω εκείνες τις μέρες. Ξαφνικά, μια νοσοκόμα μπαίνει τρέχοντας στο θάλαμό μου και λέει: «Ναντέζντα Σεργέεβνα, ετοιμαστείτε γρήγορα, σας έχουμε ανάγκη στο χειρουργείο!». Μου φόρεσαν γρήγορα μία αποστειρωμένη στολή, μου έδωσαν ένα φωνενδοσκόπιο και σε λίγα λεπτά ήμουν ήδη εκεί. Εκείνην τη στιγμή δεν σκεφτόμουν τον εαυτό μου, έπρεπε να σώσουμε τη ζωή του μωρού. Κάποιος πρόλαβε να βγάλει μια φωτογραφία, στην οποία εγώ, έχοντας μεγάλη κοιλιά, ασχολούμαι με το νεογέννητο. Ύστερα με βοήθησαν να επιστρέψω στον θάλαμό μου και σε δύο μέρες γεννήθηκε η μικρότερη κόρη μου, η Λιούμπα. Αυτό έγινε τη 19η Ιανουαρίου, στην εορτή της Βάφτισης του Κυρίου.

 

Όταν η κόρη μου μεγάλωσε λίγο, της είπα πως, ήδη πριν γεννηθεί, ήταν παρούσα μαζί μου δύο φορές, κατά τη γέννηση των παιδιών. Αυτή η ιστορία άρεσε πολύ στη Λιούμπα και τώρα προσπαθεί να είναι επιμελής στις σπουδές της, ώστε στο μέλλον ν’ ασχοληθεί με την ιατρική φροντίδα των παιδιών.

 

– Έχετε ένα υπέροχο επάγγελμα. Κάθε μέρα έρχεστε σ’ επαφή μ’ ένα μεγάλο θαύμα -τη γέννηση ενός παιδιού. Ίσως, ένα κομμάτι της χαράς της μητέρας μεταδίδεται και σ’ εσάς.

 

– Κάθε φορά, όταν νιώθω μια μικρή καρδούλα να χτυπά στα χέρια μου, αισθάνομαι τα πιο χαρούμενα συναισθήματα. Μαζί με τη μητέρα βιώνω αυτήν τη χαρούμενη στιγμή και πάντα τη συγχαίρω γι’ αυτό το γεγονός. Θέλω να λέω αυτά τα λόγια ξανά και ξανά, γιατί είναι τα πιο σημαντικά στη ζωή κάθε γυναίκας.

 

– Τι σημασία έχει για εσάς η εορτή των Χριστουγέννων; Έχει τόση σχέση με το επάγγελμά σας!

 

– Τα παιδιά γεννιούνται για τη χαρά. Η Γέννηση του Χριστού είναι η πιο μεγάλη χαρά, που δόθηκε στην ανθρωπότητα. Ο Σωτήρας ήρθε στη γη και η ζωή μας απέκτησε νόημα και γίναμε μάρτυρες της μεγάλης αγάπης του Θεού προς τον άνθρωπο.

 

Μετέφρασε από τα Ρωσικά στα Ελληνικά η Κατερίνα Πολονέιτσικ

 

Pravoslavie.ru

 

1/25/2022