Ο ΚΥΡΙΟΣ ΜΟΥ
ΚΑΙ Ο ΘΕΟΣ ΜΟΥ!
《 Οκτώ ημέρες έχουν περάσει από την Ανάσταση του Κυρίου μας και σήμερα η Αγία μας Εκκλησία εορτάζει την Ψηλάφηση του Κυρίου μας από τον Απόστολο Θωμά και την Σωτήριο αυτού Ομολογία.
Με την Ανάστασή Του ο Κύριος την πρώτη ημέρα εμφανίστηκε στους μαθητάς Του, στους Αποστόλους.
Τους ευλόγησε, τους χάρισε την Ειρήνη,
" ΕΙΡΗΝΗ ΥΜΙΝ"
εκεί, στο Υπερώο που ευρίσκοντο.
Από κει , όμως, έλειπε ο Απόστολος Θωμάς.
Κι απ' ότι λένε οι Πατέρες , κατ' Οικονομίαν Θεού έλειπε ο Απόστολος Θωμάς, ούτως ώστε αυτός ο οποίος ήτανε λίγο ερευνητικός και δίψυχος κάποια στιγμή, όταν του είπαν οι Απόστολοι:
- Εωράκαμε τον Κύριο, είδαμε τον Θεό, τον Χριστό Αναστημένο, εκείνος αμφέβαλλε και ζήτησε αποδείξεις.
- Εάν δε δω τις πληγές από τα καρφιά που έλαβε πάνω στο Σταυρό ο Κύριος στα χέρια Του κι αν δε βάλω τα χέρια μου σ' αυτές τις πληγές κι αν δεν βάλω τα χέρια, το χέρι μου, στην πλευρά του Κυρίου που ενύγη με τη λόγχη του στρατιώτου δεν θα πιστέψω, είπε.
Ο Θεός, όμως, που είναι κοντά σε όλους μας κι όταν βλέπει καλή προαίρεση -και διέκρινε αυτή την καλή προαίρεση στον Απόστολο Θωμά, ήταν άπιστος αλλά οι Πατέρες λένε:
Ω! ΚΑΛΗΣ ΑΠΙΣΤΙΑΣ ΤΟΥ ΘΩΜΑ ,
ήταν καλής προαιρέσεως η απιστία του.
Δεν έλεγε ότι Εγώ κι αν δω ακόμα δεν θα πιστέψω.
"Ου μη πιστέψω καν μη πιστέψω", όπως έλεγαν οι αρχαίοι πρόγονοι.
Επειδή είδε την καλή του προαίρεση μετά οκτώ ημέρες και πάλι εμφανίστηκε ο Κύριος και του λέει, του Αποστόλου Θωμά,
- Έλα , έλα δες τις πληγές μου, βάλε το χέρι σου στις πληγές που άφησαν τα καρφιά πάνω στο Σταυρό στα χέρια Μου και Άγγιξε και την Πλευρά Μου.
Ο Απόστολος μόλις είδε τον Κύριο δεν χρειάστηκε να κάνει περαιτέρω αυτά που έλεγε και ομολόγησε αμέσως:
Ο ΚΥΡΙΟΣ ΜΟΥ ΚΑΙ Ο ΘΕΟΣ ΜΟΥ !
Εσύ είσαι ο Αφέντης μου, Εσύ είσαι κι ο Θεός μου.
Αυτή τη Σωτήριο Ομολογία εορτάζει σήμερα η Εκκλησία αλλά εορτάζει, θα λέγαμε, και τη σύσταση του Ιερού Μυστηρίου της Εξομολογήσεως.
Διότι εκεί ο Θεός είπε στους Αποστόλους:
Λάβετε Πνεύμα Άγιο, σας χορηγείται το Πνεύμα το Άγιο, τους είπε. Και σε όσους από τους ανθρώπους έρθουν σε σας και ζητήσουν να τους συγχωρήσετε τις αμαρτίες, εφόσον εσείς τους συγχωρήσετε θα είναι συγχωρημένες ταυτόχρονα και στον Ουρανό. Εάν εσείς δεν τις συγχωρήσετε τότε ούτε στον Ουρανό θα είναι συγχωρημένες.
Έχομε τη σύσταση του Αγίου Μυστηρίου της Εξομολογήσεως, χωρίς την οποίαν, αγαπητοί μου αδελφοί, νομίζω ότι δε σώζεται κανένας.
Οι Απόστολοί μας, οι διάδοχοι των Αγίων Αποστόλων , που φτάνουν μέχρι τις ημέρες μας, που είναι οι σημερινοί Πνευματικοί, οι εντεταλμένοι από τον οικείο Επίσκοπο να εξομολογούν και να συγχωρούν αμαρτίες, είναι εκείνοι που θεραπεύουν τους δικούς μας "Τύπους των ήλων", της ψυχής μας.
Είναι αυτοί που θεραπεύουν τα τραύματα τα δικά μας, της ψυχής μας.
Και μας χαρίζουν την άφεση των αμαρτιών και μας αναγεννούν, μας δίνουν το βάπτισμα της μετανοίας, μας χαρίζουν την άφεση των αμαρτιών μας και μας ανακαινίζουν, από Παλαιούς Ανθρώπους μας κάνουν Νέους Ανθρώπους.
Ο μακαριστός Άγιος Γέροντας Κύριλλος έλεγε:
" Σε ένα χωριό της Λιβαδειάς υπήρχε εκεί μία νεωκόρα στο Ναό , που ετιμάτο στη μνήμη του Τιμίου Προδρόμου. Αυτή η νεωκόρος , όταν πήγαινε να κοινωνήσει δεν πήγαινε να εξομολογηθεί, αλλά πήγαινε μπροστά στην εικόνα του Τιμίου Προδρόμου κι έλεγε
- Ε, ξέρεις εσύ Αι Γιάννη μου, ξέρεις τί έκανα συγχώρα με.
Πήγαινε κοινωνούσε για πολλά χρόνια έτσι.
Κάποια φορά που ξαναπήγε κι ήταν να κοινωνήσει την επόμενη μέρα, την ώρα που έλεγε:
- Ξέρεις εσύ Αι Γιάννη μου , βγαίνουν δυο χέρια απ’ την εικόνα του Αγίου Ιωάννου και της δίνουν δύο σκαμπίλια πολύ δυνατά. Αφού, λέει, λιποθύμησε κι έπεσε κάτω και παρέμεινε για δυο και πλέον ώρες εκεί στην Εκκλησία όπου πήγαν τα παιδιά της και τη βρήκανε.
Πριν λιποθυμήσει της είπε ο Αι Γιάννης:
- Εγώ απεστάλην από το Θεό να κηρύττω μετάνοια, την άφεση αμαρτιών την δίνουν οι Πνευματικοί. Χωρίς εξομολόγηση, της είπε, ποτέ δεν θα προσέλθεις, εφόσον η ψυχή σου δεν είναι καθαρή."
Κάτι, που έλεγε συνεχώς ο Άγιος Ιάκωβος, ο Ηγούμενός μας, ο νέος Άγιος της Εκκλησίας μας.
- Χωρίς την ψυχή μας καθαρή, έλεγε, δεν έχομε κανένα όφελος από τη Θεία Κοινωνία. Και μάλλον, θα έλεγα, ότι προσθέτομε βάρος.
Επίσης έλεγε ο Μακαριστός Άγιος Γέροντας Κύριλλος, διηγείτο, μια ιστορία που συνέβη στο Άγιον Όρος.
Στη Μονή Διονυσίου του Αγίου Όρους, επήγαν ένα νέο, ο οποίος είχε ζήσει τη ζωή με όλο το μεγαλείο της αμαρτίας. Έβλεπε όμως ότι η ζωή δεν βγαίνει έτσι και επειδή ταλαιπωρείτο και από τους δαίμονες θέλησε να πάει να αφοσιώσει τη ζωή του στο Θεό σ’ ένα μοναστήρι του Αγίου Όρους. Πήγε λοιπόν. Εκεί είχανε πάει εκείνη την εποχή ένα παλληκάρι, έναν ανιψιό ενός Στρατηγού, γνωστού, της Μονής, το οποίο υπέφερε από δαιμόνια, ήταν δαιμονισμένο. Και παρακάλεσαν εκεί τον Ηγούμενο και τους Πατέρες να τον φιλοξενήσουνε σε ένα κελάκι για κάποιο διάστημα, να του διαβάζουν τις ευχές των εξορκισμών για να μπορέσει να ελευθερωθεί από τα δαιμόνια.
Κι όταν πήγε αυτός ο νέος από την Αθήνα , του ανέθεσαν να τον διακονεί, να του πηγαίνει το φαγητό του, ό,τι άλλο χρειάζεται. Πράγματι, πήγαινε το παλικάρι το φαγητό και ότι χρειαζότανε σ’ αυτό το δαιμονόπληκτο. Μόλις πήγαινε άρχιζε αυτός:
- Ρε συ, θυμάσαι τί έκανες τότε στα παγκάκια; Θυμάσαι τί έκανες τότε…θυμάσαι αυτό.. θυμάσαι το άλλο;
Και του ‘βγαζε όλα τα άπλυτα στη φόρα, όλες τις αμαρτίες.
Το παλληκάρι δεν μιλούσε, έσκυβε το κεφάλι και σιωπούσε. Κάποτε πήγανε με τον Ηγούμενο το φαγητό σ' αυτό το δαιμονόπληκτο. Άρχισε, λοιπόν, το δαιμόνιο πάλι, μπροστά στον Ηγούμενο, να φωνάζει
- Ρε σύ, θυμάσαι τί έκανες τότε στα παγκάκια... θυμάσαι τί έκανες εκείνο.. τί έκανες θυμάσαι τι έκανες το άλλο...;»
Ο Ηγούμενος εξεπλάγη, του λέει :
- Δεν μου λες αυτά που λέει ο δαίμονας είναι αλήθεια ή κατά φαντασίαν το δαιμόνιο τα λέει;
Γιατί, συνήθως , ο δαίμων ψέματα λέει, είναι ο πατήρ του ψεύδους, για να μπερδέψει τους ανθρώπους, αλλά λέει και τις αλήθειες.
Λέει :
- Δυστυχώς Γέροντα είναι όλα αλήθεια..
- Και γιατί δεν εξομολογήθηκες; - Ντρεπόμουν...
Βλέπετε ο έξω από δω, όπως λένε οι Πατέρες, όταν είναι να κάνομε καμιά αμαρτία μας σπρώχνει, φέρνει στο λογισμό μας βολικές σκέψεις, δημιουργεί συνθήκες βολικές για να αμαρτήσομε, παίρνει την ντροπή από πάνω μας.
Όταν, όμως , είναι η ώρα να εξομολογηθούμε, τότε έρχεται και μας φέρνει ντροπή. Αυτή η ντροπή δεν είναι κατά Θεόν, πρέπει να τη νικήσομε, να ξεπεράσομε την ντροπή και με θάρρος και με ειλικρίνεια να ομολογήσομε τα λάθη μας.
- Ε, του λέει, τώρα ευθύς θα πάμε στον Πνευματικό να εξομολογηθείς.
Πραγματικά, πήγανε στο Πνευματικό, εξομολογήθηκε, λέει, το παλληκάρι με συντριβή καρδίας, με δάκρυα, με μετάνοια.
Την άλλη μέρα ξαναπήγαν.
Άρχισε ο δαίμονας να λέει:
- Ρε συ Θυμάσαι τί έκανες...
Τίποτα παραπέρα.. Ρε σύ θυμάσαι τί...,τίποτα παραπέρα...
Γύριζε σελίδες -γιατί όλα αυτά, αγαπητοί μου αδελφοί, ό,τι κάνομε, ό,τι λέμε, ό,τι σκεφτόμαστε, το θέλομε δεν το θέλομε, καταγράφονται στο βιβλίο της ζωής μας, και κιτάπια κρατάνε κι οι εξαποδίτες- αλλά όμως, επειδή είχε εξομολογηθεί το παλληκάρι , δεν είχε την εξουσία να πει τίποτε.
Διότι με την εξομολόγηση διαγράφονται τα πάντα. Και όπως λέει ο Ιερός Χρυσόστομος ούτε κηλίδα αμαρτίας δεν μένει, ίχνος. Και την πιο χαλεπή, έλεγε ο Άγιος Ιάκωβος, την πιο χαλεπή, την πιο βαριά αμαρτία, όταν την εξομολογηθείτε έχει, ο Πνευματικός, με τον πετραχηλάκι του, την εξουσία από τον ίδιο το Δεσπότη Χριστό να τη διαγράφει, να τη συγχωρεί.
Αφού είπε είπε είπε ο δαίμονας στο τέλος, είπε μια φράση, μη με παρεξηγήσετε που θα σας την πω:
- Σε ποιο κερατά ρε πήγες και σου τα έσβησε;
Βλέπετε, διαγράφονται τα λάθη μας, όλα, τα εκούσια και τα ακούσια, με την εξομολόγηση.
Να μη διστάζομε, να μην ντρεπόμαστε, να μη φοβόμαστε. Άνθρωποι είμαστε, χοϊκοί άνθρωποι είμαστε, έλεγε ο Άγιος Ιάκωβος, τί περιμένεις παιδί μου! Κι εκείνο θα ‘χομε και το άλλο θα ‘χομε. Αλλά να πηγαίνομε στο πετραχήλι ενός καλού Πνευματικού, να ψάχνομε, έλεγε, όπως για το σώμα μας ψάχνομε έναν καλό γιατρό, έλεγε ο Άγιος Ιάκωβος, έτσι και για την ψυχή μας να ψάχνομε ένα καλό Πνευματικό. Όχι όπου να 'ναι. Να μας αναπαύει, να μας βοηθεί, να μας παιδαγωγεί και να μας δείχνει το δρόμο για τη Σωτηρία».
Έτσι , λοιπόν, κι εμείς, με τη Χάρη της Παναγίας μας, των Αγίων μας Δαυίδ, των Αγίων Ιακώβου, του Αγίου Αποστόλου Θωμά, που ομολόγησε την πίστη του, παρά τους αρχικούς δισταγμούς του, του Αγίου Προφήτου Ησαΐου που έζησε 800 χρόνια πριν το Χριστό και προεφήτευσε, σε πολλές προφητείες, για την έλευση του Μεσσίου, του Χριστού, αλλά και για το Όνομα του Κυρίου μας.
" Και καλέσεις το όνομα Αυτού Εμμανουήλ, θα πει μαζί μας ο Θεός" κι ο οποίος έζησε σε χρόνια δύσκολα, ο Προφήτης Ησαΐας, που υπήρχε αποστασία και αμαρτία. Και έλεγε συνεχώς στο λαό ότι οι ταλαιπωρίες από αρρώστιες, από επιθέσεις εχθρικές, άλλων λαών, όλα προήρχοντο από την αμαρτία.
Μήπως έχει σχέση αυτό και με τη δική μας εποχή;
Και κήρυττε μετάνοια.
Εκεί , λοιπόν , είδε, σ’ αυτόν τον Αγώνα τον Πνευματικό, που έκανε για τη μετάνοια του λαού, είδε ένα υπερφυές θέαμα. Είδε το Θεό, τον Κύριο της Δόξης, να κάθεται σε Θρόνο επηρμένο και τα Σεραφείμ γύρω Του να ψάλλουν το Άγιος Άγιος Άγιος Κύριος Σαβαώθ, Πλήρης ο Ουρανός και η Γη της Δόξης Αυτού.
Κι ένα, λέει, από τα Σεραφείμ πήρε με λαβίδα έναν άνθρακα, ένα κάρβουνο αναμμένο, απ’ το Θυσιαστήριο και πήγε, του άγγιξε τα χείλη, με θυμίαμα επάνω, και του λέει "Τώρα σβήνονται όλες οι αμαρτίες σου".
Είδατε;
Οι πάντες έχομε ανάγκη από το να διαγραφούν, απ’ το να συγχωρεθούν, οι όποιες, μικρές ή μεγάλες, αμαρτίες μας.
Αλλά πέραν από τις μικρές και τις μεγάλες αμαρτίες μας ο στόχος μας τί είναι;
Ο στόχος μας είναι να ποθούμε το Χριστό, να έχομε το Θείο Έρωτα, όπως είπαμε, να αγαπούμε τον Θεό, να έχομε τον Θεό κέντρο στη ζωή μας. Διότι μια μέρα όλα αυτά τα τερπνά του κόσμου, όλα αυτά που μας ευχαριστούν, θα τα αφήσομε και θα φύγομε γυμνοί και τετραχηλισμένοι.
Και τότε θα βρεθούμε ενώπιον του Θεού για να δώσομε ο καθένας λόγο κατά τα έργα του.
Άνθρωποι είμαστε, όλοι παρασυρόμεθα, όλοι επηρεαζόμαστε, από αισθήματα, συναισθήματα, από διάφορες καταστάσεις, αλλά χρειάζεται να κάνομε επανεκκίνηση. Να αρχίζομε απ' την αρχή και πάλι απ' την αρχή.
.................
....Του Αποστόλου Θωμά το τέλος ήταν μαρτυρικό, διότι περιόδευσε για να κηρύξει το Λόγο του Θεού στους Μίδες, στους Πάρθους, στους Ινδούς. Και οι Ινδοί του δώσανε το μαρτυρικό τέλος του.
Όλοι αυτοί οι Άγιοι δεν είναι μακριά μας. Έλεγε ο Άγιος Γέροντας Κύριλλος
- Αν απλώσομε το χέρι μας θα αγγίξομε τους Αγίους μας, τόσο κοντά μας είναι.
Όλοι αυτοί οι Άγιοι , μας περιφρουρούν, μας προστατεύουν, μας βοηθούν, εφόσον και εμείς το θέλομε και δεν παρασυρόμεθα από τόσα αντίθετα ρεύματα που μας καλούν να τα ακολουθήσομε.
Και προπαντός, μεγάλη προσοχή, αδελφοί μου, στις αιρέσεις άλλα και στις μαγείες. Αν υπάρχουν 10.000 Ιερείς υπάρχουν 60.000 μάγοι. Στο πετραχήλι μας έρχονται άνθρωποι οι οποίοι μας λένε τις ταλαιπωρίες, τις ψυχικές και τις οικονομικές και τις οικογενειακές και τις κοινωνικέςπου υπέστησαν όταν ξεγελάστηκαν και κατέφυγαν στους μάγους.
Και όταν αφήνουν εδώ τον παλαιό άνθρωπο, ή οπουδήποτε, σε όποιο Πνευματικό και τους διαβάζονται οι σχετικές ευχές, νιώθουν πια ότι ζουν ελεύθερα, νιώθουν πια ότι έχουν τον εαυτό τους, ότι έχουν την οικογένειά τους.
Ας βαδίσομε κι εμείς κάτω από τη Σκέπη της Αγίας μας Εκκλησίας, που είναι ο Παρατεινόμενος Χριστός εις τους Αιώνας. Στην Εκκλησία, έλεγε ο Άγιος Ιάκωβος, βρίσκομε την υγεία και την παρηγοριά της ψυχής μας.
Ευχόμεθα η Χάρις των Αγίων Δαυίδ και Ιακώβου και οι ευχές του Αγίου Γέροντος Κυρίλλου και οι πρεσβείες της Κυρίας Θεοτόκου και όλων των Αγίων να μας σκεπάζουν, να μας καθοδηγούν και να μας βοηθούν στη Σωτηρία της Αθάνατης ψυχής μας. Αμήν!》
ΓΕΡΩΝ ΓΑΒΡΙΗΛ
ΗΓΟΥΜΕΝΟΣ Ι.Μ.ΟΣΙΟΥ ΔΑΥΙΔ
Ι.Μ.Οσίου Δαυίδ, 9/5/2021,
Κυριακή του Θωμά.https://m.youtube.com/watch?v=PyUnf9uu0IE&feature=youtu.be
ΟΥΡΑΝΙΑ ΝΑΜΑΤΑ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου