«Τιμώ ένα ξύλο, γιατί έχει ζωγραφισμένο το πρόσωπο ενός αυτοκράτορα ή ενός αρχηγού εθνών, και δεν θα τιμήσω την ψυχή μου, στην οποία ο Θεός έχει σκαλίσει την εικόνα Του; Όταν μολύνω την ψυχή μου με σαρκικό πόθο, κάνω το ίδιο πράγμα σαν να πετάω την εικόνα του Θεού στη λάσπη και τη λάσπη. Δεν ξέρω πόσο κακό του κάνω.
Ω ψυχή, πόσο σε περιφρονώ! Ω Θεέ, πώς αντέχεις τέτοια περιφρόνηση! Αυτό που είναι απολύτως αληθινό είναι ότι δεν έχουμε τίποτα πιο πολύτιμο από την ψυχή μας και δεν ξοδεύουμε τίποτα πιο εύκολα από την ψυχή μας.
Πουλάμε έναν τόσο πολύτιμο θησαυρό για μια βραχύβια απόλαυση με μια πόρνη. Το ανταλλάσσουμε με την αβέβαιη απόκτηση ενός μικρού πλούτου. το δίνουμε για ένα φευγαλέο λουλούδι πρόσκαιρης δόξας.
Ας το κάνουμε κι αυτό αν έχουμε πολλές ψυχές! Αν ήταν έτσι, αν χάναμε το ένα, θα είχαμε ακόμα το άλλο. Αλλά έχουμε μόνο μία ψυχή, για την οποία φτιάχτηκαν και τα ουράνια και τα γήινα πράγματα».
Επίσκοπος Ilie Miniat
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου