"Θεολόγοι ἀθεολόγητοι"...

"Θεολόγοι ἀθεολόγητοι"... 

Ήρθε στο μοναστήρι, στον Άγιο Παύλο, ένας νέος, ήταν 28 ετών, ο οποίος ήταν τελειόφοιτος θεολογίας και μου λέει: «Γέροντα, μπορώ να εξομολογηθώ;»

Λέω, ευλογημένο, να εξομολογηθείς.

Μου είπε τους λογισμούς του, μου είπε ο,τι είχε και δεν είχε ο άνθρωπος.

Τα είπαμε τέλος πάντων ειρηνικά, όμορφα. Αλλά προσέχω να μάθουν τα παιδιά να αρχίσουν να προσεύχονται, να κάνουν προσευχή.

Διότι από εκεί θα καταλάβουν κάτι τα παιδιά, ότι υπάρχει κάτι το οποίο δεν το γνωρίζουν, από την προσευχή.

Άκουσε, του λέω, πολύ ωραία, και ξέρεις και γράμματα, αλλά να προσπαθήσεις να κάνεις λίγο προσευχή.

-Να κάνω, μου λέει, Γέροντα.

Βγάζω το κομποσχοινάκι να του δείξω πως να κάνει προσευχή.

Του λέω λοιπόν, έτσι θα κάνεις προσευχή, αγόρι μου.

Αυτό είναι κατοστάρι κομποσχοινάκι.

Μ΄ αυτό προσευχόμαστε.

Κρατάμε έναν κόμπο και λέμε την ευχή

«Κύριε Ιησού Χριστέ, Υιέ του Θεού, ελέησόν με, Κύριε Ιησού Χριστέ, Υιέ του Θεού, ελέησόν με, Κύριε Ιησού Χριστέ, Υιέ του Θεού, ελέησόν με…».

Μου λέει, Γέροντα σ΄ ευχαριστώ, θα κάνω προσευχή.

Αλλά για να τον δοκιμάσω, του λέω, πάρε το κομποσχοινάκι και κάνε αυτό που έκανα εγώ.

Παίρνει λοιπόν το κομποσχοινάκι, αλλά δεν ήξερε πως να κάνει τον σταυρό του.

Κάνει μία έτσι, δεν ήξερε που να βάλει το χέρι του.

Του λέω, παιδί μου, πρώτα κάνουμε τον σταυρό μας, τον τύπο αυτόν, τα τρία δάκτυλα που τυπώνουμε στο χέρι μας είναι το σύμβολο της Αγίας Τριάδος, Πατήρ, Υιός και Άγιον Πνεύμα, Τριάδα ομοούσιος και αχώριστος.

Και τα δύο δάκτυλα που κλείνουμε είναι οι δύο φύσεις του Θεού, Θεός και άνθρωπος.

Και φέρνουμε το χέρι μας στον σταυρό εδώ, στο μέτωπο, στον αφαλό, δεξιά και αριστερά.

Και μία σύντομη εξήγηση του Τιμίου Σταυρού, σύντομη γιατί είναι πολλές οι εξηγήσεις.

Ήτο ο Κύριος στους ουρανούς (τα δάκτυλα στο μέτωπο) , εκατέβηκε στη γη (τα δάκτυλα στον αφαλό), και ανέβηκε πάνω στον σταυρό (τα δάκτυλα δεξιά και αριστερά) και σήκωσε όλες τις αμαρτίες του κόσμου.

Πολεμάει να κάνει τον σταυρό του και δεν μπορούσε.

Του έπιασα το χέρι. Πρώτα στο μέτωπο, του λέω, παιδί μου, μετά στον αφαλό, μετά δεξιά, μετά αριστερά, δεν μπορούσε.

Του λέω, με συνέχει μία απορία μεγάλη.

Έχω μαρτυρία από θεολόγους και ανθρώπους μορφωμένους, όπου έρχονται και μου λένε στο μοναστήρι: «Εφύγαμε από τους γονείς μας, όπου ήμασταν καλά παιδιά και σωστά, και όταν βγάλαμε το πανεπιστήμιο ήμασταν τέλειοι άθεοι, δεν πιστεύαμε σε τίποτα».

Οι γονείς σου, παιδί μου, δε σού έμαθαν να κάνεις τον σταυρό σου;

Επέρασες το δημοτικό σχολείο, επήγες στο Γυμνάσιο, τότε δεν υπήρχε Λύκειο, έβγαλες το Πανεπιστήμιο, έγινες θεολόγος, δεν ξέρεις να κάνεις τον σταυρό σου, τι θα διδάξεις σ΄ αυτά τα παιδιά, τι θα τα διδάξεις;

Η απάντηση ποια ήταν που μου ΄δωσε; Μου λέει, Γέροντα, ντρέπομαι που σε βλέπω μπροστά μου, διότι, από όταν γεννήθηκα μέχρι που έβγαλα το σχολείο, η μάνα μου και ο πατέρας μου δε μου είπαν ποτέ να κάνω έναν σταυρό.

Γι΄ αυτό λένε πως πίσω από κάτι καλά παιδιά κρύβονται κάποιοι καλοί γονείς.

Εάν λοιπόν έχουμε καλούς γονείς, εάν έχουμε καλούς πνευματικούς και εάν έχουμε και καλούς δασκάλους, τότε θα βγεί μία γενιά αγγελική.

Μπορεί να έχουμε πολλά πανεπιστήμια και πολλά σχολεία.

Αλλά όλα τα σχολεία αυτά διδάσκουν την έξω σοφία, όχι την έσω, τη θεική σοφία.

Ρωτάω εσάς να μου πείτε, εσάς που είστε δημοσιογράφοι, ποιο σχολείο διδάσκει τους ανθρώπους να προσεύχονται;

Ενώ υπάρχουν πολύ καλοί πνευματικοί που μπορούν να διδάξουν, και διδάσκουν, αλλά γι’ αυτούς τα σχολεία είναι κλειστά.

Μην το παρεξηγήσετε αυτό, ότι εγώ κατηγορώ όλα τα σχολεία του κόσμου, μιλάω για την Ελλάδα.

Διότι στην Ελλάδα σήμερα από τα σχολεία έβγαλαν τους πνευματικούς και αντί να διδάσκουν θρησκεία, διδάσκουν θρησκειολογία, δηλαδή μύθους, παραμύθους.

Γέροντας Παρθένιος 

Καθηγούμενος Ἱερᾶς Μονῆς Ἁγίου Παύλου, Ἁγίου Ὄρους

πηγή : Βῆμα Ὀρθοδοξίας