Βλέπω, εντελώς τυχαία, αυτή την φωτογραφία και κάθομαι και θυμάμαι! 1989–1990, 1992–1995; Θα σας γελάσω. Ακολουθούν τον μεγάλο Γέροντα της Αριζόνα, τον Γέροντα Εφραίμ: Δοσίθεος, Αρτέμιος, Ευλόγιος, Νεκτάριος, Ιωσήφ, Μάρκος, Σάββας, Ισαάκ, Σεραφείμ, Παΐσιος... Κι άλλοι που βλέπω, αλλά που με τα χρόνια δε θυμάμαι τα ονόματά τους τώρα. Όλη αυτή η ευλογημένη φουρνιά από νέους ανθρώπους, που ήταν γεμάτοι από ασίγαστη δίψα Θεού και από καρδιακή αγάπη προς τον Γέροντα. Τι ωραία χρόνια! Όλα σε αυτούς θυμίζουν το ιερό δόσιμο της πίστης στην πρωτοχριστιανική Εκκλησία. Οι μισοί από αυτούς φύγανε για την Αμερική. Πόσα δεν μου δίδαξαν! Η Ευχή ήταν και είναι το είναι τους. Το πέρασμα και η βηματησιά τους έλαμπε από Ευχή ζωντανή. Αυτό τους είχε διδάξει ο μελιστάλακτος (μάλλον Θεοστάλακτος) Γέροντάς τους, αυτό και έμαθαν καλά. Και αφού έμαθαν Ευχή, Υπακοή και Άσκηση, πήγαν μετά και θεμελίωσαν πόσα Μοναστήρια εκεί στην διαβολοδαρμένη έρημο της Αμερικής. Ιδού, το θαύμα! Το θαύμα του Χριστού και της Παναγίας!
π.Δαμιανός
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου