Αναφέρει γέρων πνευματικός.
«Μια μέρα, ενώ άκουγα εξομολογήσεις, ένας άντρας ήρθε στο εξομολογητήριο όπου βρισκόμουν.
Ήταν ψηλός, όμορφος, ντυμένος με κάποια φινέτσα και ήταν ευγενικός. Άρχισε να εξομολογείται τις αμαρτίες του, οι οποίες ήταν κάθε είδους: κατά του Θεού, κατά του ανθρώπου και κατά των ηθών. Όλες οι αμαρτίες ήταν αντιπαθητικές!
Ήμουν αποπροσανατολισμένος, μάλιστα για όλες τις αμαρτίες που μου είπε, αλλά του απάντησα με τον Λόγο του Θεού, το παράδειγμα της Εκκλησίας και τα ήθη των Αγίων. Όμως ο αινιγματικός μετανοημένος μου απάντησε λέξη προς λέξη, δικαιολογώντας τις αμαρτίες του, πάντα με εξαιρετική ικανότητα και ευγένεια. Δικαιολογούσε όλες τις αμαρτωλές πράξεις, κάνοντάς τις να ακούγονται αρκετά φυσιολογικές και φυσικές, ακόμη και κατανοητές σε ανθρώπινο επίπεδο. Συνέχισε έτσι με τις φρικιαστικές αμαρτίες εναντίον του Θεού, της Παναγίας, των Αγίων, χρησιμοποιώντας πάντα ασεβή κυκλική επιχειρηματολογία.
Το διατήρησε αυτό ακόμη και με τις πιο θανάσιμες αμαρτίες που θα μπορούσαν να δημιουργηθούν στο μυαλό ενός αμαρτωλού ανθρώπου. Οι απαντήσεις που μου έδωσε με τόσο επιδέξια λεπτότητα και κακία με εξέπληξαν. Αναρωτήθηκα: ποιος είναι αυτός; Από ποιο κόσμο κατάγεται; Και προσπάθησα να τον κοιτάξω για να διαβάσω κάτι στο πρόσωπό του.
Ταυτόχρονα συγκεντρώθηκα σε κάθε λέξη που έλεγε, προσπαθώντας να ανακαλύψω οποιαδήποτε ένδειξη για την ταυτότητά του.. Αλλά ξαφνικά? μέσα από ένα ζωηρό, λαμπερό και εσωτερικό φως αναγνώρισα ξεκάθαρα ποιος ήταν.
Με ήχο και αυτοκρατορικό τόνο του είπα: «Πες ζήτω Ιησού, ζήτω Μαρία!» Μόλις πρόφερα αυτά τα γλυκά και δυνατά ονόματα, ο Σατανάς εξαφανίστηκε αμέσως μέσα σε μια στάλα φωτιάς, αφήνοντας πίσω του μια αφόρητη δυσοσμία».
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου