Μια γάτα είναι πάντα αληθινή. Όπως και όλα τα ζώα. Ένας λιοντάρι δεν μπορεί να συμπεριφέρεται σαν κότα, θα ήταν και γελοίο - όπως και το αντίθετο. Από τα ζώα περιμένουμε να είναι αυτό που είναι, τα περιθώρια εκπλήξεων είναι πολύ περιορισμένα αν όχι ανύπαρκτα.
Ο άνθρωπος είναι εντελώς άλλη υπόθεση. Γεμάτος αναπάντεχες εκπλήξεις. Από το πιο αρνητικό μέχρι το πιο θετικό ενδεχόμενο. Μπορούμε να πούμε ότι ο άνθρωπος είναι αληθινός, όπως μια γάτα; Και ποιος είναι αληθινός άνθρωπος; Ο Χίτλερ ή η μητέρα Τερέζα ή, στα καθ' ημάς, η γερόντισσα Γαβριηλία; Και τι είναι εκείνο που κάνει μη αληθινό έναν Χίτλερ; Η κακία; Η κακία δεν είναι αληθινή. Είναι το σκοτάδι, δηλονότι η έλλειψη του φωτός. Η καλοσύνη είναι υπαρκτή, είναι το φως. Ποιος είναι όμως απολύτως φως; Για κάποιους αυτός υπάρχει και έχει Όνομα. Για όσους παλεύουμε μεταξύ φωτός και σκότους θα ίσχυε ίσως ότι είμαστε μια καρικατούρα αυτού που καλούμαστε να γίνουμε και, σε αντίθεση με όλα τα άλλα όντα, το -όπως διάβασα κάπου- μόνο ψέμα στο σύμπαν.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου