Προς τα ζευγάρια που ετοιμάζονται να χωρίσουν | Κώστας Γανωτής

Όταν πηγαίνω σε κάποιο γάμο και καμαρώνω το ζευγάρι στις χαρές του και τους ραίνω κι εγώ με τις ευχές μου, νιώθω παράλληλα κι ένα σφίξιμο στην καρδιά με τις σκέψεις ότι πενήντα στις εκατό είναι οι πιθανότητες να μη χωρίσουν αυτά τα τρισευτυχισμένα τώρα παιδιά. Κι απ’ αυτό το 30% οι μισές περιπτώσεις θα μείνουν να αγαπιώνται αληθινά και τρυφερά μέχρι τις παρυφές των εκατό χρονών.

Ανάθεμα στις στατιστικές θα πείτε και το λέω και εγώ αλλά έλα που επαληθεύονται!

Και σκέφτομαι ότι οι στατιστικές βρίσκουν εφαρμογή στα άλογα ζώα, στα φυτά και γενικά στα άψυχα. Άρα για να επαληθεύονται και στα έμψυχα και συνειδητά όντα στους ανθρώπους, αυτό δείχνει ότι οι άνθρωποι υποβιβάζονται εκούσια στην ασυνείδητη φύση.

Και τον πόνο της αποτυχίας, το κρυφό κλάμα της ψυχής το ανομολόγητο κάνει τα πρόσωπα των διαζευγμένων να μιλούν και να δείχνουν, άθρωπο ρημαγμένο, που θέλει τόνους δικαιολογητικά και τόνους ψυχαγωγίας για να σκεπάσει τις άγριες

φωνές της καρδιάς τους. Η κατάθλιψη ακολουθεί απαραίτητα.

Έτσι τα ζευγάρια μας είτε και πριν από το γάμο είτε μετά το γάμο έχουν ανάγκη από μια κατήχηση από άνθρωπο, που να τους εμπνέει εμπιστοσύνη, για να ξέρουν τι κάνουν και τι δεν πρέπει να κάνουν. Κύριε, διδαξόν με τι με δει ποιείν και λέγειν. Τι να γίνει όμως που έχει κινηθεί μια τόσο έντονη εκστρατεία κατασυκοφάντησης της Εκκλησίας που την κάνει απλησίαστη σε πολλούς νέους. Ο πονηρός μεγαλοποιεί ορισμένα κακά παραδείγματα και σμικρύνει και αλλοιώνει φαινόμενα αγιότητας, ωστέ να χειραγωγεί τους νέους στην κόλαση της μοναξιάς. Και τότε παίρνονται οι ολέθριες αποφάσεις, γιατί ο νους και η καρδια του ανθρώπου είναι ανοιχτές στη δραστηριότητα του διαβόλου.

Η παραπλάνηση των ανθρώπων, αρχίζει από την ιδέα ότι υπάρχει απρόσωπο καλό και κακό, ότι η κακή συμπεριφορά αρχίζει από τη στιγμή της εκδήλωσής της και ότι οι άνθρωποι είναι καλοί και κακοί, επειδή έτσι το αποφάσισαν κάποια στιγμή. Ότι όλα τα πράγματα λειτουργούν αυθαίρετα και συχνά με ανεξέλεγκτες εχθρικές διαθέσεις. Αν οι άνθρωποι κατηχηθούν σοβαρά, θα βλέπουν μόνο το διάβολο υποκινητή παντός κακού και τον Θεό να χρησιμοποιεί τα πάντα και το κακό ακόμη για την πραγματική ωφέλειά μας.

Τα ζευγάρια που βλέπουν έτσι τα πράγματα θα βλέπουν τα ελαττώματα του άλλου ο καθένας ως τις επιρροές του διαβόλου τους άρα ως ασθένειες, ως τραύματα και να τα αντιμετωπίζουν με συμπόνια.

Ύστερα πρέπει να ζούνε τα ζευγάρια μυστηριακή ζωή της Εκκλησίας, για να πραγματοποιήσουν τον υψηλό της θέωσης, τότε δεν θα περνάει υπόνοια διαζυγίου. Τα περισσότερα ζευγάρια σήμερα αν ακούσουν ότι ο σκοπός του γάμου τους είναι η θέωση τους, ποιός ξέρει τι θα νομίζουν ότι ακούνε...

Άλλος πειρασμός μεγάλος για τα ζευγάρια είναι η συσχέτιση της ηδονής με την αμαρτία. Ιδιαίτερα άντρες που πέφτουν πριν από το γάμο, ύστερα μέσα στο γάμο δεν μπορούν να ευχαριστηθούν με τον σεμνό και ευλογημένο έρωτα, γιατί έχουν πέσει στη λατρεία της αμαρτίας πέρα απ’ τη λατρεία της ηδονής.

Με όλη αυτή τη ροπή προς την αμαρτία δεν μπορεί να γίνει λόγος για πνευματική ζωή του ζευγαριού, για μια αιώνια ένωση μεταξύ τους και με τον Χριστό και τότε το διαζύγιο γίνεται λεπτομέρεια της μεγάλης αποτυχίας τους. Φανταστείτε την πώρωση του γονιού που ανακοινώνει, που ανακοινώνει στα παιδιά τους ότι χωρίζει από τον ή την σύζυγό του. Τα παιδιά κεραυνοβολημένα να ρωτούν – Κι εμάς που μας αφήνετε ; για να πάρουν την απάντηση – Ε, δεν θα στε και τα μόνα. Και ν’ αποσύρει το βλέμμα του ο γονιός από τα μάτια των παιδιών, τα δακρυσμένα ψυχρός σαν γυαλί!

Για όλα αυτά, που αποτελούν μια κόλαση, οφείλουμε να προσευχόμαστε να δίνει ο Θεός φώτιση στις καρδιές των ζευγαριών. Αμήν.

__________

δημοσιεύθηκε στην εφημερίδα

Ορθόδοξη Αλήθεια, 16.11.2022