Ο μακαριστός, πλέον, γέροντας Παΐσιος ο Κρητικός, ο Αγιορείτης, για τον Μητρ. Λεμεσού Αθανάσιο!!!!!!
Το Θανάση (Μητρ. Λεμεσού Αθανάσιος) τον υπηρετούσα εγώ 9 χρόνια. Ο Θανάσης είναι καλός. Είναι καρπός από δέντρο μετανοίας. Του είχα βγάλει, του Θανάση, στις ψήφους (στις Αρχιεπισκοπικές εκλογές του 2006) ένα ποίημα, όταν ήταν να δώσουν τις ψήφους είχα γράψει ένα ποίημα του Θανάση.
Γιατί το Θανάση τον έχω στην καρδιά μου! Και μόνο που τον ακούω γελώ, με χαροποιεί δηλαδή, και στη δυστυχία να είμαι! Αυτός είναι άγιος! Και είχα βγάλει ένα ποίημα γιατί τον εξυπηρετούσα 9 χρόνια όταν ήταν Πρώτος εδώ, ήμουνα εγώ. Και είχε τότε τον Κυπριανό, ο οποίος είναι ο Νικόλαος (ο Θεοφιλέστατος Επίσκοπος Αμαθούντος) που είναι Δεσπότης τώρα, τον είχε εδώ πέρα και είχε και το Θανάση, που τον έβγαλε Αρσένιο (μακαριστός Ηγούμενος Ι.Μ. Μαχαιρά) και σκοτώθηκε τότε με τον Πατριάρχη, και είχε και τον Ισαάκ (ο Πρωτοσύγκελος της Ι.Μ Λεμεσού) που είναι τώρα στην Επισκοπή μαζί. Ο Ισαάκ και ο Νικόλαος είναι από τα δύο του καλογέρια που είχε εδώ πέρα από όταν ήταν κοσμικοί. Τον Νικόλα τον λέγανε Κυπριανό, εδώ τον είχα εγώ.
Όταν πήγα μια φορά, που λες, τον έπιασα το Θανάση που έκλαιγε για τις αμαρτίες του κόσμου. Έκλαιγε κι έκανε έτσι (σηκώνει τα χέρια του ο γέροντας Παΐσιος). Έκλαιγε! Δεν με είχε δει που μπήκα.. Έτσι έκανε και έκλαιγε. Έκατσα και αφουγκράστηκα που λες, έκανε παράκληση στην Παναγία. Και όταν του το είπα, λέει, "όχι πάτερ Παΐσιε, εγώ δεν έκλαιγα. Κάτι θα είχε μπει," λέει, "στα μάτια μου. Στα μάτια πρέπει να μπήκε κάτι."
Του' χα βγάλει το ποίημα του Θανάση από τη Λεμεσό, έτσι τον έλεγα εγώ, Θανάση!
«Κάνω θερμή παράκληση στους Κύπριους που ψηφούνε, προτού στο εκλογικό τμήμα να παν να μπούνε, τον ψήφο τους να δώσουνε στον Λεμεσού Θανάση, που ό,τι κι αν θέλει η Κύπρος μας εκείνος θα τα φτιάξει!
Γατί έχει εξομολόγηση κι αυτό έχει σημασία, γιατί τέτοια κάνει ο Επίσκοπος που 'χει μεγάλη αξία!
Και λέω τα μάτια σου στην προσευχή τρέχανε σαν την βρύση όπου μπορούσες κι απ' αυτά μόνο φωτιά να σβήσεις.
Η Κύπρος είναι ξακουστή, σ' όλο τον κόσμο είναι γνωστή. Έχει ωραία μοναστήρια, της ψυχής είναι εργαστήρια.
Έχει ωραία μέρη, χάνει αυτός που δεν τα ξέρει.
Ένα όμως είναι εκείνο που μυρίζει σαν τον κρίνο!
Ένας φωτεινός αστέρας που δεν τον εσβήνει αγέρας!
Και ποιο είναι αυτό το αστέρι, να το μάθει όποιος δεν ξέρει!
Είναι ο αποσπερίτης, ο λευκός αποκαρίτης που από την Λεμεσό ανατέλλει για να προκαλέσει οφέλη!
Είναι η λάμψη του μεγάλη και φωτίζονται και οι άλλοι!
Αθανάσιος το όνομά του, χαίρεσαι να ζεις κοντά του!
Έχει δόξα, έχει φήμη σαν λευκό χρυσό κι ασήμι!
Αδικήθηκε γι' αυτά που του κάνανε πολύ, και για κείνο δεν μιλεί!
Ούτε για συκοφαντίες έκαμε αντιδικίες! Κάνει προσευχές νηστείες για του κόσμου τις αμαρτίες.
Έχει στο εξομολογητάρι, βοηθό την Θεία Χάρη!
Έχει λόγο έχει πράξεις, σε όλα του βρίσκεται τάξη!
Στο Άγιο Όρος είχε ζήσει που ευωδιάζει η φύση.
Είχε και καλούς δασκάλους, τους Αγίους τους Μεγάλους.
Τον Ιωσήφ, τον Πορφύριο και τον Παΐσιο, που ήτανε παιδί τους γνήσιο!
Είδε κι άκουσε πολλά και για κείνα δεν μιλά. Είναι ενάρετος και ξέρει που χρειάζεται νυστέρι!
Έχει πολλή παρρησία, γι' αυτό γίνεται θυσία! Αγαπάει το ποίμνιό του, συγχωράει και τον εχθρό του!
Απ' όλα τ' άστρα του ουρανού είναι ένα που σου μοιάζει, κείνο που βγαίνει την αυγή κι ολα τα σκοτείνιαζει!»
-Παΐσιος μοναχός, ο Αγιορείτης (ο Κρητικός)
Κοιμήθηκε σήμερα 14/11/2022
Αιώνια η μνήμη!
https://youtu.be/Y95LNatfjSg
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου