ΑΜΑ ΠΕΘΑΝΕΙΣ.....

ΑΜΑ ΠΕΘΑΝΕΙΣ, 

τέλειωσε λένε. Σὲ κάψουν, σὲ θάψουν, σὲ ψήσουν, σὲ ἀλέσουν, ἕνα καὶ τὸ αὐτό. 

Γιὰ τὸν Χριστιανὸ αὐτὸ δὲν μπορεῖ νὰ ἰσχύει, διότι πεθαίνοντας δὲν πηγαίνουμε στὴν Ἀνυπαρξία ἀλλὰ μετατιθέμεθα παραδόξως στὴ Μνήμη τῆς Ἐκκλησίας, στὴ μνήμη τοῦ -Σ ώ μ α τ ο ς- τοῦ Χριστοῦ.

Γι' αὐτὸ στὴ Λειτουργία, ἐνῶ ὁ Ἐπίσκοπος κηρύττει φυλάσσοντας τοὺς ὅρους τῆς Ἀλήθειας καὶ τῆς Πίστης, ὁ Ἱερέας εἶναι μιὰ ζωντανὴ Μνήμη Ὀνομάτων ζώντων καὶ κεκοιμημένων.

Ἂν ἤμουν Βουδιστὴς, βεβαίως καὶ μοῦ ταιριάζει φεύγοντας νὰ χαθῶ μέσα στὸ Ἀπρόσωπο Ὄν. Μηδενισμὸ μυρίζει τὸ πρᾶγμα, ἐκεῖ κατὰ Νοτιοανατολικὴ Ἀσία μεριά, Ἰνδοκίνα καὶ Ἰαπωνία, Ταϋλάνδη κλπ. Οὔτε οἱ ἀρχαῖοι Ἕλληνες ἔκαιγαν νεκρούς, οὔτε οἱ Ρωμαῖοι, οὔτε οἱ Αἰγύπτιοι, οὔτε οἱ Ἑβραῖοι. Μάλιστα ἐνδιαφέρονταν γιὰ τὸν νεκρό τους καὶ μετὰ τὸν θάνατο. Αὐτὸ φαίνεται στὰ "ταφεῖα" καὶ τὶς "νεκροπόλεις" τους.

Ἡ ψυχὴ ἔχει στίγμα ὑλικὸ καὶ μνήμη τοῦ σώματός της. Εἶναι τόσο ἱερὸ τὸ -σ ῶ μ α, ὥστε -σ ῶ μ α- πῆρε ὁ Θεὸς ὅταν ἔγινε Ἄνθρωπος καὶ ἦρθε καὶ μᾶς συνάντησε. Φεύγοντας μάλιστα ἀπὸ μᾶς μὲ τὸ -σ ῶ μ α- Του στὴν Ἀνάληψη, ἀόρατος πλέον, πάλι τὸ -σ ῶ μ α- Του καὶ τὸ αἷμα Του μᾶς ἄφησε νὰ τρῶμε καὶ νὰ πίνουμε.... Ἱερὸ τὸ -σ ῶ μ α. Γι' αὐτὸ ἂν δὲν τὸ σεβόμαστε ἐν ζωῇ, οὔτε μετὰ τὸ θάνατο ἐνδιαφερόμαστε γι' αὐτό. Τὸ θεωροῦμε πατσαβούρι καὶ κλωτσοσκούφι, ὅπως ὅταν ζούσαμε καὶ ἀναλόγως τοῦ συμπεριφερόμαστε κατὰ μίαν ἔννοια: τὸ καῖμε, τὸ περνᾶμε καὶ ἀπὸ τὸ μπλέντερ.

Πατήρ Εφραίμ Τριανταφυλλόπουλος