Σὲ κάθε θεία Λειτουργία βιώνουμε τη σχέση μας μὲ τὸν Χριστό, καί μάλιστα ὄχι ἁπλῶς μὲ τὸν Χριστὸ τοῦ Πάθους ἡ τῆς Ἀνάστασις, αλλά μὲ τὸν δοξασμένο Χριστό, τὸν Χριστὸ ποὺ ἔρχεται καὶ ξανάρχεται ἀ πὸ τὴ θεία Βασιλεία γιὰ νὰ μᾶς ὁδηγήσει σ' αὐτήν. Μᾶς ἐξάγει ἀπὸ την αὐλὴ τοῦ Κυρίου στὴν ὁποία βρισκόμαστε ὡς Ἐκκλησία καὶ μᾶς οδηγεί στὸν τόπο τοῦ Θεοῦ. Ἡ ἀπόλυση μιᾶς θείας Λειτουργίας. Το σηματοδοτεῖται ἀπὸ τὸ «Δι᾿ εὐχῶν τῶν ἁγίων Πατέρων ἡμῶν...», σημαίνει ἐπίσης μία «ἔξοδο» στὴν ἱστορία μὲ ἐπικεφαλῆς τὸν Χριστό. Ανπαραμείνουμε μαζί του, ἀκολουθώντας τὴ «φωνή» του, οἱ μάχες που καλούμαστε νὰ δώσουμε στὸν βίο μας ἐνισχύονται ἀπὸ τὰ ὅπλα τοῦ Πνεύματος μὲ τὸ ὁποῖο μᾶς συνδέει ὁ Χριστός.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου