Τὸ Ἄκτιστο Φῶς ο πατήρ Γεώργιος Καλτσίου καὶ ὁ π. Βενέδικτος Γκάιους

Τὸ Ἄκτιστο Φῶς ο πατήρ Γεώργιος Καλτσίου καὶ ὁ π. Βενέδικτος Γκάιους

Ἕνας σημαντικὸς ἄνθρωπος στὴ ζωὴ τοῦ π. Κάλτσιου ἦταν ὁ πρώην κρατούμενος, ἱερομόναχος Βενέδικτος Γκάιους, ποὺ μόναζε στὴ Μονὴ Τσέρνικα. Διηγεῖται ὁ π. Κάλτσιου: «Μία Κυριακὴ

ἤμουν στὸν ναὸ στὴν Τσέρνικα καὶ συμμετεῖχα

στὴ Θεία Λειτουργία μαζὶ μὲ κάποιους μονα-

χούς. Στὴν ἀρχὴ τῆς Θείας Λειτουργίας ἦταν ἐκεῖ ὁ π. Βενέδικτος, ἕνας πολὺ πνευματικὸς ἄνθρωπος. Ἦταν ὁ πνευματικὸς ἡγέτης τῆς κίνησης τῆς Καιομένης Βάτου στὴ Μονὴ Ἀντίμ, ἡ

ὁποία ήταν μία ὁμάδα ἀφοσιωμένη στὴν προσευχή, ποὺ εἶχε σχηματιστεῖ ἀπὸ μοναχοὺς καὶ ἀπὸ

τοὺς πιὸ σημαντικοὺς διανοούμενους στὸ 

Βουκουρέστι κατὰ τὴ διάρκεια τοῦ κομμουνιστικοῦ

καθεστῶτος. Ἄτομα ἀπὸ τὴν Καιομένη Βάτο συλλαμβάνονταν μέχρι ποὺ ἡ ὁμάδα ἐξολοθρεύτηκε

καὶ πολλοὶ ἀπὸ αὐτοὺς πέθαναν στὴ φυλακή. Ὁ π. Γκάιους συνελήφθη ἐπίσης, ἀλλὰ ἐλευθερώθηκε

τὴν ἴδια ἐποχὴ μὲ μένα τὸ 1965 – καὶ ἄφησε

τὰ πάντα καὶ μπῆκε στὴ Μονὴ Τσέρνικα, ὅπου ἀσκοῦσε τὴν Προσευχὴ τοῦ Ἰησοῦ. Ποτὲ δὲν τὸν εἶδα λυπημένο ἢ θυμωμένο.

Επειδή ἦταν πολὺ δεν ἡλικιωμένος,

λειτουργοῦσε. Ὅταν ξεκίνησε ἡ Λειτουργία,

αὐτὸς καθόταν σὲ μία καρέκλα στὸ ἱερό, ἀκίνητος.

Κάποια στιγμὴ ἔνιωσα κάτι παράξενο. Κοίταξα πρὸς τὰ ἀριστερά μου καὶ εἶδα ὅτι στὴ γωνία ποὺ καθόταν ὁ π. Γκάιους ἄρχισε νὰ λάμπει ἕνα Φῶς.

Τὸ Φῶς κάλυπτε τὸν π. Γκάιους ἐντελῶς, ἀλλὰ δὲν ἁπλωνόταν σὲ ὅλο τὸ ἱερό. Ἦταν ἀκριβῶς γύρω ἀπὸ τὸ σῶμα του. Εἶμαι σίγουρος πὼς ὁ π. Γκάιους δὲν εἶχε πάρει εἴδηση τί συνέβαινε σ'

αὐτόν. Οἱ ἄλλοι μοναχοὶ εἶδαν ὅ,τι ἔβλεπα κι ἐγώ, ἀλλὰ δὲν ἔδωσαν σημασία, γιατὶ εἶχαν συνηθίσει σ' αὐτό. Τὸ εἶχαν δεῖ πολλὲς φορές... Εἶχα μείνει

κατάπληκτος. Καὶ αὐτὸ τὸ Φῶς συνέχιζε μέχρις ὅτου τελείωσε ἡ Λειτουργία. Ὅταν ὁ π. Γκάιους ἦρθε νὰ κοινωνήσει, τὰ χέρια του ἦταν χέρια Φωτός. Ὑποκλίθηκα μπροστά του, καὶ αἰσθάνθηκε

πολύ, πολὺ ντροπιασμένος πιστεύω ἐπειδὴ

αἰσθάνθηκε ὅτι δὲν ἦταν ἄξιος τέτοιου σεβασμοῦ.

Βγῆκε ἀπὸ τὸ ἱερὸ χωρὶς νὰ κοιτάξει κανέναν.

Καθὼς ἔβγαινε, εἶδα τὸ Φῶς νὰ ἐξαφανίζεται καὶ

αὐτὸς νὰ γίνεται καὶ πάλι κανονικὸς ἄνθρωπος.

Καθόταν σὲ μία καρέκλα στὸ ἱερὸ, ἀκίνητος.

Ἀλλὰ ἂν τὸν κοιτοῦσες, καὶ χωρὶς νὰ ξέρεις τίποτα γιὰ τὸ Φῶς τοῦ Χριστοῦ, γιὰ τὸ Ἄκτιστο Φῶς,

μποροῦσες νὰ δεῖς τὸ πρόσωπό του ὅλο Φῶς».