Στις 7 Μαΐου, πριν από 54 χρόνια, ο μονάχος Νικολάι (Μοναχόφ) /1876–07.05.1969/ εκοιμήθη στον Κύριο ο πρεσβύτερος Βαλαάμ, που τελείωσε τη ζωή του στη Μονή Pskov-Caves.
Ο τελευταίος μεγάλος πρεσβύτερος του Βαλαάμ, ο Ιερομόναχος Μιχαήλ (Πίτκεβιτς)/† 15/06/1962/, μίλησε για τον π. Νικολάη: «Είναι χάριτος γέροντας. Η χάρη δίνεται για ένα μεγάλο κατόρθωμα, και του δόθηκε για μεγάλη ταπείνωση και αγάπη».
Ο π. Νικολάι είχε το χάρισμα της αδιάλειπτης προσευχής. Προσευχόταν ιδιαίτερα τη νύχτα. Όντας στη Μονή Pskov-Caves, από τις 11 το βράδυ καθόταν σε μια πολυθρόνα και όλη τη νύχτα μέχρι τις 5 το πρωί καθόταν και προσευχόταν.
Υπήρχε πολλή παιδικότητα μέσα του: απλότητα, ταπεινότητα, υπακοή και εξαιρετική, ακατανόητη αγάπη. Είπε: «Ο Κύριος μου είπε: «Σε μεγάλη ηλικία θα είσαι σαν παιδί». Ακόμα και το πρόσωπό του το επιβεβαίωσε.
Για αρκετά χρόνια ήταν εντελώς τυφλός και χρειαζόταν συνεχή βοήθεια. Συχνά τον έβλεπαν να λάμπει από απόκοσμη χαρά: αυτές τις στιγμές τον επισκέπτονταν ουράνιοι κάτοικοι. Όλα αυτά τα έκρυβε συχνά στη μεγάλη του ταπεινοφροσύνη. Όμως μια μέρα, ερχόμενος από την εκκλησία, στο κελί τον είδαν να δακρύζει, είπε: «Ο Κύριος με επισκέφτηκε».
Ο π. Νικολάι δέχτηκε τους αδελφούς και τους προσκυνητές με μεγάλη χαρά, φιλουσε μάλιστα τα χέρια πολλών. Δίδαξε σε όλους ταπείνωση, υπακοή και αγάπη λέγοντας: «Ο Θεός είναι αγάπη, χωρίς αγάπη δεν υπάρχει σωτηρία». Είχε μεγάλη ταπεινοφροσύνη.
Και τότε μια μέρα, όταν η μητέρα του κελλιού του είχε έρθει να βοηθήσει στη φροντίδα των πρεσβυτέρων, είπε αστειευόμενη: « τώρα θα ελέγξω την ταπεινοφροσύνη του πατέρα Νικολάι».
Ο υπάλληλος του κελιού απλώς τον πλησίασε και του είπε: «Πάτερ Νικολάι, γιατί προσέβαλες τη μητέρα μου;» Έπεσε αμέσως στα πόδια της: «Θεία Ζήνα, συγχώρεσέ με,την αμαρτωλή, που σε προσέβαλα». Ήταν 93 ετών. Με δυσκολία τον σήκωσαν και τον έβαλαν σε μια καρέκλα.
Και ο φύλακας είπε στη μητέρα: «Βλέπεις, τι βαθιά ταπείνωση έχει ο γέροντας. Άλλωστε μαζί μας πείτε σε κάποιον αρχάριο ότι κάτι έφταιγε, οπότε θα δικαιολογείται μια ολόκληρη ώρα και θα λέει χίλιες λέξεις δικαιολογημένα.
Προβλέποντας τον επικείμενο θάνατό του κατά τη Μεγάλη Τεσσαρακοστή του 1969, ο πατέρας Νικολάι είπε: «Αυτό είναι το τελευταίο μου Πάσχα». Ήθελε να πεθάνει το Πάσχα - ο Κύριος τον έκανε άξιο να αναπαυθεί την ημέρα των Μεσονυκτίων. Ο πατέρας Νικολάι ήταν ένας πραγματικός άγιος άνθρωπος που μας έδειξε αγιότητα με ζωντανή εμπειρία και παράδειγμα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου