2 Νοεμβρίου - Πριν από 179 χρόνια, ο Mikhail Leontyevich Magnitsky /05/04/1778 – 11/02/1844/, κυβερνήτης του Simbirsk, διαχειριστής της εκπαιδευτικής περιφέρειας Καζάν, πέθανε στον Κύριο.
Το συκοφαντημένο και αδικαιολόγητα ξεχασμένο δημόσιο πρόσωπο, καί ορθόδοξο-συντηρητικό στοχαστή. Τη μνήμη της οποίας, για ευνόητους λόγους, προσπάθησαν να σβήσουν οι εχθροί της Ρωσίας.
Μέχρι το 1817, ο Μιχαήλ Λεοντίεβιτς ενώθηκε με μια χούφτα πατριωτών που σχημάτισαν αντιπολίτευση στις μασονικές στοές και σχεδίασαν σχέδια για την εκκαθάριση των μασονικών παρασκηνίων και των επαναστατικών μυστικών εταιρειών στη Ρωσία.
Αρχηγός των πατριωτών ήταν ο Αρχιμανδρίτης Φώτιος (Σπάσκυ) /+10.03.1838/. Το 1822, ο Αρχιμανδρίτης Φώτιος συναντήθηκε με τον Ηγεμόνα Αλέξανδρο Α', μετά το οποίο ο Αυτοκράτορας εξέδωσε Διάταγμα που απαγόρευε τις μασονικές στοές και τις μυστικές εταιρείες στο έδαφος της Ρωσικής Αυτοκρατορίας.
Όταν ξέσπασε η ταραχή των αξιωματικών στην πλατεία της Γερουσίας (14 Δεκεμβρίου 1825), η επιρροή των μυστικών εταιρειών στη χώρα υπονομεύτηκε σημαντικά. Η απερίσκεπτη πρόκληση των συνωμοτών σκότωσε 1.270 ανθρώπους στην πρωτεύουσα, κυρίως από τον εξαπατημένο απλό λαό.
Κατά τη διάρκεια της έρευνας των Decembrists, αποδείχθηκε ότι μεταξύ των ενεργών συνωμότων, 120 συμμετέχοντες ήταν μέλη μασονικών στοών.
Η μασονική συνωμοσία κατά της Ρωσίας ματαιώθηκε από πατριώτες, και τότε οι φιλελεύθεροι κάθε λογής έβριζαν και μαύρισαν τα ένδοξα ονόματά τους, τα λέρωσαν και εξακολουθούν να τους λερώνουν με άσεμνα ψέματα.
Αρκεί να πούμε ότι σε ολόκληρο τον εικοστό αιώνα δεν δημοσιεύτηκε στη χώρα μας ούτε ένα έργο, έστω και το πιο μικρό, για τον ίδιο Αρχιμανδρίτη Φώτιο. Το ίδιο βλέπουμε και σε σχέση με άλλους συμμετέχοντες στην αντιμασονική αντιπολίτευση.
Ένας από αυτούς είναι ο Mikhail Leontievich Magnitsky. Στα νιάτα του υπηρέτησε στο Σύνταγμα Φρουρών Preobrazhensky. Με τον βαθμό του λοχαγού μεταπήδησε στο Κολέγιο Εξωτερικών και διορίστηκε γραμματέας της πρεσβείας στη Βιέννη.
Αποσπάστηκε στον μεγάλο Ρώσο διοικητή Alexander Vasilyevich Suvorov για να διεξάγει αλληλογραφία και να «διεξάγει πολιτικές και στρατιωτικές υποθέσεις μαζί του». Το 1801-03. διηύθυνε τις υποθέσεις της πρεσβείας στο Παρίσι, όπου του αποκαλούσαν το «ρωσικό λιοντάρι».
Ο Magnitsky, με εντολή του αυτοκράτορα Αλέξανδρου Α, πραγματοποίησε μια σειρά από επιτυχημένες μυστικές αποστολές: ως αποτέλεσμα μιας από αυτές, διενεργήθηκε έλεγχος μεγάλης κλίμακας στην επαρχία Pskov και ο κυβερνήτης απομακρύνθηκε για "εκβιασμό" · κατά τη διάρκεια μιας άλλης , ο Μαγκνίτσκι αναγνώρισε Γάλλους πράκτορες στην περιοχή της Βίλνα, άνοιξε τη φωλιά μιας αντιρωσικής συνωμοσίας στο Πανεπιστήμιο της Βίλνα.
Συνέταξε ένα λεπτομερές σημείωμα για τις υποθέσεις στα πολωνο-λιθουανικά εδάφη, για τη διάθεση των πολωνών ευγενών. Υπέβαλε μια επιστολή στον Αλέξανδρο Α, «Κάτι για τη γενική γνώμη στη Ρωσία και την Ανώτατη Αστυνομία», στην οποία έγραφε, ειδικότερα, για την ανάγκη να διοριστούν πρόσωπα ρωσικής καταγωγής σε κορυφαίες θέσεις στο κράτος.
Το 1817, ο Mikhail Leontyevich έγινε κυβερνήτης του Simbirsk, όπου επιβεβαίωσε τη φήμη του ως «διευθυντικού και ενεργητικού διαχειριστή». συνέχισε να προστατεύει ενεργά τους αγρότες από τη βία και την κακοποίηση των γαιοκτημόνων.
Και πάλι, και πολύ γρήγορα, έκανε πολλούς εχθρούς. Μόλις ξημέρωσε στο τότε «προοδευτικό κοινό» ότι ο Magnitsky ήταν πλέον ο ακούραστος εχθρός τους.
Ένας από αυτούς σημείωσε με σαρκασμό: «Όντας ένας λαμπρός κοσμικός άνθρωπος, πολύ πνευματώδης και κοροϊδευτικός, γίνεται ξαφνικά ένθερμος φανατικός· ταξιδεύει σε εκκλησίες, συνομιλεί με κληρικούς, επισκέπτεται νοσοκομεία και φυλακές πιο συχνά απ' ό,τι συνήθως, βγαίνει από την άμαξα, παρά το χώμα και το κρύο, να δεχτεί την ευλογία του λεγόμενου Ευλογημένου που έτρεχε στους δρόμους του Σιμπίρσκ».
Ένας άλλος έγραψε: "Ο πιο έξυπνος άνθρωπος, αλλά δεισιδαίμονος, σαν χωρικός. Φανταστείτε: έχει τεράστιες εικόνες, μπροστά από τις οποίες λάμπει μια λάμπα μέρα και νύχτα!"
Μετά τον διορισμό του ως διαχειριστή της εκπαιδευτικής περιφέρειας του Καζάν, πραγματοποίησε επιθεώρηση στο Κρατικό Πανεπιστήμιο του Καζάν.
Αυτή η δοκιμασία μπήκε στα «χρονικά» της φιλελεύθερης συκοφαντίας ως «η ήττα του Πανεπιστημίου του Καζάν». Τι πραγματικά συνέβη;
Ο έντιμος και σχολαστικός Magnitsky παρουσίασε μια τετράτομη έκθεση για την υπεξαίρεση κρατικών χρημάτων. Στο Πανεπιστήμιο του Καζάν, συνάντησε κατάφωρη οικονομική ερήμωση, ηθική κατάπτωση του διδακτικού προσωπικού και των φοιτητών, ίντριγκες και τσακωμούς. Ως αποτέλεσμα, απέλυσε 11 από τους 25 καθηγητές - κυρίως αλλοδαπούς (μεταξύ των οποίων έκπληκτος βρήκε τον πρώην πρόεδρο του επαναστατικού συμβουλίου του Παρισιού, αιρετικό και μασόνο).
Εισήγαγε αυστηρή πειθαρχία στο πανεπιστήμιο. Προώθησε νέους ταλαντούχους επιστήμονες σε ηγετικές θέσεις, συμπεριλαμβανομένου του μελλοντικού διάσημου μαθηματικού Νικολάι Ιβάνοβιτς Λομπατσέφσκι. Οργάνωσε τμήμα θεολογίας και αφαίρεσε τα επιβλαβή άχρηστα χαρτιά από τη βιβλιοθήκη. Εξόπλισε επιστημονικές αποστολές σε διάφορες χώρες του κόσμου.
Στις οδηγίες του διατύπωσε τον κύριο στόχο της πανεπιστημιακής εκπαίδευσης: την εκπαίδευση «πιστών υιών της Ορθοδόξου Εκκλησίας, πιστών υπηκόων στον Κυρίαρχο, καλών και χρήσιμων πολιτών της Πατρίδος».
Ο Mikhail Leontyevich πίστευε ότι το ρωσικό εκπαιδευτικό σύστημα πρέπει να αντιστοιχεί στα εθνικά χαρακτηριστικά και ο μηχανικός δανεισμός της δυτικοευρωπαϊκής εμπειρίας στον τομέα της δημόσιας εκπαίδευσης θα μπορούσε να οδηγήσει σε επανάσταση.
Θεωρούσε ότι οι δύο «ιεροί πυλώνες» στους οποίους στέκεται η Ρωσία είναι η Ορθοδοξία και η απολυταρχία και πίστευε ότι ο μογγολο-ταταρικός ζυγός ήταν η «μεγαλύτερη ευλογία» για τη χώρα, καθώς επέτρεπε να διατηρηθεί η αγνότητα της ορθόδοξης πίστης απόσταση από τη Δυτική Ευρώπη.
Ήταν πεπεισμένος ότι ήταν γενικά απαραίτητο «να δημιουργηθεί μια νέα επιστήμη και μια νέα τέχνη, πλήρως εμποτισμένη με το πνεύμα του Χριστού, για να αντικαταστήσει την ψεύτικη επιστήμη που προέκυψε υπό την επιρροή του παγανισμού και της απιστίας».
Ο Magnitsky είδε τους λόγους για την ταχεία εξάπλωση των φιλελεύθερων, αθεϊστικών και επαναστατικών ιδεών, όπως η πυρκαγιά, στο σχεδόν ανοιχτό κήρυγμά τους από τα πανεπιστημιακά τμήματα και από τις σελίδες των πανεπιστημιακών εγχειριδίων.
Στη Ρωσία, η δυτικοευρωπαϊκή εμπειρία, πίστευε, θα μπορούσε να αποδειχθεί ιδιαίτερα επικίνδυνη: «Δανειστήκαμε τη διαφώτιση από ξένες χώρες χωρίς να την προσαρμόσουμε στην κατάστασή μας (χωρίς να τη ρωσικοποιήσουμε) και επιπλέον, την πιο δυσμενή στιγμή, τον 17ο και στις αρχές του 18ου αιώνα, δηλαδή στην εποχή της επικίνδυνης μόλυνσης του».
Ο Magnitsky είδε τη λύση για τη Ρωσία στη δημιουργία ενός εκπαιδευτικού συστήματος που να αντιστοιχεί στα εθνικά χαρακτηριστικά: «Η Ρωσία έχει έναν ιδιαίτερο χαρακτήρα», υποστήριξε. - Κατά συνέπεια, η διαφώτισή του πρέπει να ληφθεί υπόψη με αυτές τις διακριτικές ιδιότητες του. Γιατί, διαφορετικά, οποιαδήποτε αντίθεσή του θα προκαλέσει σίγουρα ένα επιζήμιο σοκ, πρώτα ηθικό, μετά πολιτικό και τέλος πολιτικό».
Ο Magnitsky είχε σχέδια για τη δημιουργία ενός Ινστιτούτου Ανατολικών Γλωσσών στο Αστραχάν. Δυστυχώς δεν είχα χρόνο. Στις αρχές του 1826, συνέβη το όνειδος· ως αποτέλεσμα πολλών ψευδών καταγγελιών προς τον νέο αυτοκράτορα Νικόλαο Α', ο Magnitsky εξορίστηκε στο Revel.
Ωστόσο, το 1831, υπέβαλε μια σειρά σημειώσεων στον αυτοκράτορα Νικόλαο Α΄ με τον γενικό τίτλο «Αποκάλυψη της παγκόσμιας συνωμοσίας κατά των βωμών και των θρόνων με δημόσιες εκδηλώσεις και νομικές πράξεις».
Στο έγγραφο, ο Mikhail Leontyevich τόνισε την ιστορία της δημιουργίας της κοινωνίας των Illuminati, περιέγραψε λεπτομερώς το σχέδιο για τους Ελευθεροτέκτονες να καταλάβουν την εξουσία στα ευρωπαϊκά κράτη και να εγκαταστήσουν την παγκόσμια κυριαρχία.
Το Τάγμα αγωνίζεται για «την καταστροφή όχι μόνο των βωμών και των θρόνων, αλλά όλων των κυβερνήσεων, οποιουδήποτε είδους κι αν είναι, ακόμη και των ίδιων των θεμελίων κάθε ιθαγένειας και εκπαίδευσης... Οι Illuminati πρέπει να προσπαθήσουν να καταλάβουν όλα τα μέρη της κυβέρνησης,τοποθετώντας τους οπαδούς τους σε αυτά». Μόνο η Ρωσία μπορεί να τους αντισταθεί, αφού «είναι τρομερό για τους Μασόνους με τη σωματική της δύναμη και πνεύμα».
Υπάρχουν μόνο αποσπασματικές πληροφορίες για τα τελευταία χρόνια της ζωής του Magnitsky. Με τις προσπάθειες του ιππικού γιου του, έλαβε άδεια να μετακομίσει στην Οδησσό.
Σπούδασε αστρονομία, ελληνική γλώσσα, μετάφραση έργων αρχαίων συγγραφέων, δημοσιογραφία και έγραψε μια μικρή θεολογική πραγματεία. Έζησε πολύ σεμνά.
Ο Μιχαήλ Λεοντίεβιτς πέθανε το 1844 από πνευμονία. Τάφηκε στην Οδησσό.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου