Δημήτρη Μαυρόπουλου«Θάνατος καὶ ζωὴ ἐν χειρὶ γλώσσης»

Ὅταν ἀναφερόμαστε σὲ γλώσσα 

ὁ νοῦς μας πηγαίνει κατ᾽ ἀρχὴν 

στὸν ἐνδιάθετο ἢ στὸν προφορικὸ

ἢ στὸν γραπτὸ λόγο. 

Ὑπάρχουν ὅμως καὶ ἄλλες γλῶσσες 

ποὺ προσδιορίζουν τὸν βίο μας, 

ἐνδεχομένως περισσότερο εὔγλωττες, 

ὅπως οἱ γλῶσσες τῆς μουσικῆς ἢ τῆς σιωπῆς 

ἢ τῆς παρουσίας στοιχείων τῆς κτίσεως, 

ἀλλὰ καὶ τὰ ἄρρητα ρήματα 

τοῦ ἀποστόλου Παύλου 

(βλ. «καὶ ἤκουσεν ἄρρητα ρήματα, 

ἃ οὐκ ἐξὸν ἀνθρώπῳ λαλῆσαι», 

Β´ Κορ. 12, 4).

Ὁ ἀνθρώπινος λόγος συνδέεται 

μὲ τὴν ἐλευθερία, γεννιέται ἀπὸ αὐτὴν 

καὶ ἀναπαύεται σ᾽ αὐτὴν. 

Ἡ σολωμικὴ ἔκφραση 

«Μήγαρις ἔχω ἄλλο στὸ νοῦ μου

πάρεξ ἐλευθερία καὶ γλώσσα;» 

(«Διάλογος», Πεζὰ καὶ Ἰταλικά, 

Ἴκαρος, 1968, σελ. 12), 

ἂν καὶ μὲ τὸν ὅρο «ἐλευθερία» 

ἀναφέρεται στὴν ἀπαλλαγὴ 

ἀπὸ τὴν τουρκικὴ σκλαβιά, 

ἐμπεριέχει τὴν ἐλεύθερη βούληση 

τοῦ ἀνθρώπου καὶ ὑπονοεῖ τὴ σωστὴ χρήση 

αὐτῆς τῆς ἐλευθερίας, ἡ ὁποία λειτουργεῖ 

στὸ ἐπίπεδο τῆς σχέσης 

μὲ τὸν ἄλλο ἄνθρωπο, 

μὲ τὴν κτίση καὶ μὲ τὸν Θεό.

Πρόκειται γιὰ ἐνεργούμενη ἐλευθερία

ποὺ πηγάζει ἀπὸ σχέση 

μὲ τὸν ἐνυπόστατο Υἱὸ καὶ Λόγο τοῦ Θεοῦ, 

συνθήκη ποὺ εἰσάγει μιὰ ἰδιαίτερη γλώσσα, 

ἐπίσης ἐνδιάθετη, προφορικὴ ἢ γραπτή, 

καὶ ποὺ ἐνεργεῖται στὸ ἐπίπεδο τῆς γνώσης, 

σύμφωνα καὶ μὲ τὴν ἐπισήμανσή του: 

«γνώσεσθε τὴν ἀλήθειαν καὶ 

ἡ ἀλήθεια ἐλευθερώσει ὑμᾶς» ( Ἰωάν. 8, 32), 

συμπληρωμένη ἀπὸ τὴν ἐξήγηση 

ὅτι αὐτὸς εἶναι ἡ ἀλήθεια 

(«Ἐγώ εἰμι ἡ ὁδὸς καὶ ἡ ἀλήθεια 

καὶ ἡ ζωή», αὐτ. 14, 6).

Δημήτρη Μαυρόπουλου

«Θάνατος καὶ ζωὴ ἐν χειρὶ γλώσσης»

(Παροιμ. 18, 21)

Τεῦχος 365, Ἰαν./Φεβρ. 2024