Δευτέρα τοῦ Ἁγίου Πνεύματος (24-6-2024)

Δευτέρα τοῦ Ἁγίου Πνεύματος (24-6-2024)

«Τήν μεθέορτον πιστοί καί τελευταίαν ἑορτήν ἑορτάσωμεν φαιδρῶς, αὕτη ἐστί Πεντηκοστή».

Ἑορτάζουμε μέ χαρά καί λαμπρότητα τήν μεγίστη ἑορτή τῆς Πεντηκοστῆς. Ὁ στίχος τοῦ τροπαρίου πού μόλις προαναφέραμε τήν ἀποκαλεῖ μεθέορτον καί τελευταίαν ἑορτήν. Εἶναι μεθέορτος, γιατί εἶναι μετά τήν ἑορτήν τῶν ἑορτῶν, μετά τό Ἅγιο Πάσχα. Ἀλλ᾿ εἶναι καί ἡ τελευταία ἑορτή. Μετά τήν Πεντηκοστή δέν ἔχουμε ἄλλη Δεσποτική ἑορτή. Κλείνει ὁ κύκλος τῶν Δεσποτικῶν ἑορτῶν.

Ὁ Κύριος ἡμῶν Ἰησοῦς Χριστός ἔφερε εἰς πέρας, τελείωσε τό ἔργο πού τοῦ ἀνέθεσε ὁ ἐπουράνιος Πατέρας του, γιά νά πραγματοποιήσει. Τό ἔργο αὐτό ἦταν ἡ σωτηρία τῶν ἀνθρώπων. Ὁ Χριστός ἐπάνω στό Σταυρό εἶπε ἑφτά λόγους. Ὁ ἕκτος ἦταν τό «Τετέλεσται». Ὅλα πιά ἔχουν τελειώσει . Τό φρικτό μαρτύριό του παίρνει τέλος.Τελείωσε ὁ πόνος καί ἡ ὀδύνη,  ἡ ἀγωνία καί ἡ τραγωδία. Τό ἔργο πού ξεκίνησε μέ τήν γέννησή του στήν Βηθλεέμ, ἔφτασε στό τέλος του. Τελείωσαν ὅλα ὅσα ἔπρεπε νά κάνει γιά τήν σωτηρία τοῦ κόσμου. Ὅ,τι εἶχε νά πεῖ καί νά διδάξει, τά εἶπε ὅλα, τά ἔκανε ὅλα. Δέν ἔμεινε κάτι ἄλλο, πού ἔπρεπε νά γίνει καί δέν ἔγινε. 

Στήν λεγόμενη Ἀρχιερατική του προσευχή, μετά τήν τέλεση τοῦ Μυστικοῦ Δείπνου, εἶπε ὁ Χριστός: «Τό ἔργον ἐτελείωσα, ὅ δέδωκάς μοι ἵνα ποιήσω». Ἔτσι ἀπ᾿ ἐδῶ καί πέρα δέν περιμένουμε τίποτε, γιατί δέν ἔμεινε κάτι ἄλλο, παρά μόνον ἕνα. Ποιό εἶναι αὐτό; Ἡ δευτέρα παρουσία τοῦ Κυρίου. Πλέον ζοῦμε μέ αὐτήν τήν προσμονή.Πότε θά ἔρθει ὁ Χριστός στή γῆ γιά δεύτερη φορά.

Ἤθελα ὅμως νά ρωτήσω. Πιστεύουμε στήν δευτέρα παρουσία τοῦ Κυρίου μας; Θά τολμήσω νά πῶ, δυστυχῶς ὄχι, δέν πιστεύουμε. Ἄν ὄντως πιστεύαμε, ἡ ζωή μας θά ἦταν πολύ διαφορετική. Πιστεύουμε στήν δευτέρα παρουσία τοῦ Κυρίου καί συνεχίζουμε ἀκόμη νά ζοῦμε  μέ ἀμέλεια; Ἐξακολουθοῦμε νά ἁμαρτάνουμε, νά ζοῦμε μία ζωή ἀντίθετη μέ τό θέλημά του καί δέν φοβόμαστε, δέν τρέμουμε; Μιλᾶς σέ πολλούς γιά τό θέμα αὐτό καί ἐκεῖνοι γελοῦν καί κοροϊδεύουν. Τί λέει τό ἱερό Εὐαγγέλιο γιά ἐκείνους πού τόν σταύρωσαν; «Ὄψονται εἰς ὅν ἐξεκέντησαν». Θά τόν δοῦν μπροστά τους καί μάλιστα νά ἔρχεται μετά δυνάμεως καί δόξης πολλῆς. Ἄς κάνουν τώρα τόν ἔξυπνο. Τότε θά τούς κοπεῖ ἡ ἀναπνοή, θά τούς κοπεῖ ἡ λαλιά. 

Καί νά σᾶς πῶ κάτι; Ὁ διάβολος εἶναι πιό πιστός ἀπό ἐμᾶς. Πιστεύει, ὅτι ὁ Χριστός θά ξαναέρθει. Ἕνα παράδειγμα ἀπό τό ἱερό Εὐαγγέλιο: Ὅταν ὁ Κύριος συνάντησε τόν δαιμονισμένο στήν χώρα τῶν Γαδαρηνῶν, τό δαιμόνιο πού εἶχε μέσα του ὁ ἄνθρωπος ἐκεῖνος, τρομοκρατήθηκε μέ τό πού εἶδε μόνο τόν Χριστό. Ποιά σχέση ὑπάρχει ἀνάμεσά μας, Ἰησοῦ Υἱέ τοῦ Θεοῦ τοῦ Ὑψίστου; Φώναξε. Ἦρθες πρίν τήν κανονική ὥρα, γιά νά μᾶς βασανίσεις.Τί σημαίνουν αὐτά τά λόγια τοῦ διαβόλου;

Ξέρω ὅτι εἶμαι γιά τήν κόλαση, ὅπου θά πάω νά πέσω ἀργότερα, κατά τήν δευτέρα παρουσία. Σέ παρακαλῶ ὅμως, (παρακαλεῖ ὁ διάβολος τόν Χριστό), σέ παρακαλῶ, μή μέ βασανίσεις ἀπό τώρα, μή μέ ρίξεις ἀπό τώρα στήν κόλαση. Ἀκόμη καί ὁ διάβολος φοβᾶται τήν κόλαση. Ἄφησέ το αὐτό γιά ἀργότερα. Κάντο κατά τήν δευτέρα σου παρουσία.

Λοιπόν, ἀγαπητοί μου, μετά τήν Πεντηκοστή ἕνα μόνο μᾶς ἀπομένει, ἡ δευτέρα παρουσία τοῦ Κυρίου. Στό Σύμβολο τῆς Πίστεως, μεταξύ τῶν ἄλλων, λέμε «προσδοκῶ ἀνάστασιν νεκρῶν καί ζωήν τοῦ μέλλοντος αἰῶνος». Ἡ λέξις «προσδοκῶ» σημαίνει, περιμένω μέ ἀνυπομονησία. Πράγματι αὐτό συμβαίνει; Ἀνυπομονοῦμε γιά τόν ἐρχομό τοῦ Κυρίου μας; Μέ ποιά διάθεση τόν ἀναμένουμε, σάν τίς πέντε μωρές παρθένες ἤ σάν τίς φρόνιμες, τίς μυαλωμένες; 

Οἱ θεοφόροι Πατέρες πού συνέταξαν τό Σύμβολο τῆς Πίστεως, ἔβαλαν τό ρῆμα «προσδοκῶ», γιατί πράγματι ἐκεῖνοι προσδοκοῦσαν νά ἔρθει ὁ Κύριος. Χαίρονταν, ἀνυπομονοῦσαν νά τόν δοῦν καί νά τόν συναντήσουν. Ἐμεῖς ὅμως φοβόμαστε αὐτήν τήν συνάντηση, γιατί ξέρουμε τήν ζωή μας, γνωρίζουμε τί μᾶς περιμένει καί παρ᾿ ὅλα αὐτά δέν λέμε νά μετανοήσουμε καί νά διορθωθοῦμε.

Ὁ ἅγιος Καλλίνικος ζήτησε νά γράψουμε ἐπάνω στόν τάφο του τήν φράση «προσδοκῶ ἀνάστασιν νεκρῶν». Εἶχε ἀγώνα καί ἀγωνία, νά εἶναι πάντοτε ἕτοιμος γι᾿ αὐτήν τήν ὥρα. Ἔ, Σεβασμιώτατε, τοῦ ἔλεγαν οἱ συνοδοί του, ἐσεῖς δέν χρειάζεται νά ἀνησυχεῖτε, γιατί εἶστε ἕτοιμος. Καί ἀπάντησε, ἄλλο ἕτοιμος καί ἄλλο πανέτοιμος. Ἐμεῖς πρέπει νά εἴμαστε πανέτοιμοι. Ἀναμένουμε οὐράνιο ἐπισκέπτη, τόν ἴδιο τόν Θεό μας. Πῶς πρέπει νά τόν περιμένουμε; Μέ ποιά διάθεση καί  μέ ποιά προετοιμασία θά τόν συναντήσουμε; 

Οἱ ἅγιοι Ἀπόστολοι ἀφοῦ δέχθηκαν τήν ἐπιφοίτηση τοῦ Ἁγίου Πνεύματος, ἄρχισαν νά ὁμιλοῦν σέ διάφορες γλῶσσες τά μεγαλεῖα τοῦ Θεοῦ. Ποιά εἶναι τά μεγαλεῖα τοῦ Θεοῦ; Ὅσα σπουδαῖα γράφει τό ἱερό Εὐαγγέλιο καί ὅσα θαυμαστά ἔργα ἔκανε ὁ Θεός. Ἐμεῖς μιλᾶμε γιά τά μεγαλεῖα τοῦ Θεοῦ, γιά νά δοξάσουμε τόν Θεό καί νά διδάξουμε, νά ὀφελήσουμε τούς ἀνθρώπους;

Σέ δύο ἔρευνες πού ἔγιναν, ἀναφέρεται πόσες λέξεις λέμε τήν ἡμέρα. Τά ἀποτελέσματα ἦταν διαφορετικά. Ἡ μία ἔρευνα μιλοῦσε γιά 7.000 λέξεις καί ἡ ἄλλη γιά 30.000 λέξεις τήν ἡμέρα. Καί πάντοτε οἱ γυναῖκες ὁμιλοῦν περισσότερο ἀπό τούς ἄνδρες. Πόσες εἶναι οἱ λέξεις μας, πού στρέφονται γύρω ἀπό τό πανάγιο ὄνομα τοῦ Χριστοῦ καί τήν Πϊστη μας; Ἐάν τά ὅσα λέμε, εἶναι λόγοι ἀγαθοί, λόγοι προσευχῆς, ἄν εἶναι λόγια παρηγοριᾶς, πού ἐνισχύουν καί στηρίζουν τόν ἄλλον, χαρά σ᾿ ἐκεῖνον τόν ἄνθρωπο. Ἄν ὅμως εἶναι λόγοι πονηροί, πού δέν ὠφελοῦν, λόγοι κακίας καί συκοφαντίας, λόγοι προσβολῆς καί βλασφημίας, ἀλλοίμονο σ᾿ ἐκεῖνον τόν ἄνθρωπο. Καλύτερα νά ἦταν ἄλαλος καί μουγγός.

Ἀγαπητοί μου,

Ἕνας εὐρωπαῖος, προτεστάντης στό θρήσκευμα, ἤθελε νά γίνει ὀρθόδοξος. Σκέφτηκε, ἡ Ἑλλάδα εἶναι τό κέντρο, ἡ Μητρόπολις τῆς Ὀρθοδοξίας. Ἄς πάω στήν Ἑλλάδα νά δῶ, πῶς ζοῦν καί πῶς φέρονται οἱ Ἕλληνες. Νά διδαχτῶ ἀπό αὐτούς. Πράγματι ἦρθε στήν Πατρίδα μας.

Πλησίασε μία παρέα ἀνδρῶν. Ἦταν ἐπιχειρηματίες καί ἡ συζήτησή τους στρεφόταν στό πῶς θά μεγαλώσουν τίς ἐπιχειρήσεις τους, πῶς θά αὐξήσουν τά ἔσοδά τους. Πῆγε σέ ἄλλη παρέα. Ἐκεῖ συζητοῦσαν ἔντονα καί μάλωναν γιά τά κόμματα. Σέ ἄλλη συντροφιά νεωτέρων στήν ἡλικία φώναζαν, σκοτωνόντουσαν γιά τό ποδόσφαιρο. Σέ ἄλλη περίπτωση συνάντησε μεσόκοπους μέ γκρίζα μαλλιά, πού συζητοῦσαν πῶς θά χωρίσουν τίς γυναῖκες τους καί θά μπλέξουν μέ ἄλλες νεώτερες. 

Πῆγε σέ χώρους πού ἦταν γυναῖκες. Ἐκεῖ τό θέμα τους ἦταν ἡ μόδα καί ἡ τηλεόραση. Ἀπογοητεύτηκε ὁ ἄνθρωπος. Πῆγε ἐδῶ κι᾿ ἐκεῖ, μά πουθενά δέν ἄκουσε κάτι γιά τόν Χριστό.Ἤ μᾶλλον ὄχι, ἄκουσε γιά τόν Χριστό, ὅταν κάποιοι ἀθεόφοβοι ἄνοιξαν τά βρωμερά στόματά τους καί βλαστήμησαν τόν Χριστό. Ἀπογοητεύτηκε ὁ ἄνθρωπος. Ἄλλα περίμενε καί ἄλλα βρῆκε. Τά μάζεψε στενοχωρημένος καί γύρισε πίσω στήν πατρίδα του.

Ἀδελφοί μου, στή ζωή μας ἕνα πρᾶγμα νά προσέξουμε, ἕνα μόνο νά σκεφτόμαστε, ὅτι τό τέλος ἐγγύς. Διαβάζουμε στό τέλος τῆς ἱερᾶς Ἀποκαλύψεως τοῦ Ἰωάννου, "Ναί, ἔρχομαι ταχύ". Ὁ Ἰησοῦς Χριστός μᾶς διαβεβαιώνει, ὅτι ἔρχεται γρήγορα. Καί ἀπαντᾶ ἡ Ἐκκλησία, τό σύνολο τῶν πιστῶν, "Ἀμήν, ναί ἔρχου Κύριε Ἰησοῦ". Δέν περιμένουμε τίποτε ἄλλο, παρά μόνο τόν Κύριό μας. Γι᾿ αὐτό κι᾿ ἐμεῖς πρέπει νά βιαστοῦμε. Ἀνάλογη νά εἶναι ἡ προετοιμασία μας, γιά νά μποῦμε ἕτοιμοι μέ τόν νυμφίο Χριστό στούς γάμους καί ὄχι νά ριχτοῦμε  στό σκότος τό ἐξώτερο. Ἀμήν.-

Σαλος σαλος.